Nie jestem wielką fanką marynistycznych powieści, chociaż kocham morze i mogłabym nad nim mieszkać a przynajmniej przebywać przynajmniej 360 dni w roku, to jednak rzadko sięgam po powieści, których akcja dzieje się nad wodą, na morzu. Powieści marynistyczne kojarzą mi się z dobrym kolegą, który ongi miał etap w życiu, że pochłaniał takie książki zamiast uczyć się do kolokwiów. Przyznam się, że nie widziałam jeszcze filmu, ale w sumie wojna na morzu, zabójcze łodzie podwodne, to może mieć swój urok. Czy oglądnę film? Czy dzieło reklamowane twarzą Toma Hanksa może być złe? I czy trzeba być historycznym freakiem, żeby taka książka nam przypadła do gustu?
Na północnym Atlantyku toczy się zażarta bitwa, podczas której życie trzech tysięcy marynarzy zależy od decyzji jednego człowieka.
Komandor porucznik marynarki wojennej USA George Krause dowodzi czterookrętową eskortą, która ma zabezpieczyć przed nieprzyjacielskimi atakami konwój, złożony z trzydziestu siedmiu statków, płynący z Ameryki do Anglii przez mroźny Atlantyk. Na konwój polują wilcze stada niemieckich okrętów podwodnych i, aby uchronić ważny ładunek, Krause musi rozegrać z U-Bootami grę na śmierć i życie, zmagając się przy tym ze zmęczeniem, głodem, pragnieniem i osobistymi demonami.
"Greyhound" to klasyka literatury marynistycznej i jedna z najlepszych powieści o II wojnie światowej i toczonej wówczas wojnie morskiej.
Przenosimy się na północny Atlantyk, gdzie trwa wojna o panowanie na morzu pomiędzy Aliantami a państwami osi. Nie jest to bardzo powszechnie znany epizod tej krwawej wojny. Jeśli myślimy II wojna światowa na morzu zaczynamy od Pearl Harbour po inne operacje na Pacyfiku, niby wiedziałam, że na Atlantyku też się działo, ale już łatwiej bym pomyślała o bitwie jutlandzkiej z czasów Wielkiej Wojny, II wojna byłaby dla mnie białą plamą. Tymczasem poznajemy komandora Ernesta Krausego który ma eskortować statki z zapasami, bo aprowizacja walczącej Europy była bardzo ważna, zresztą w poprzedniej wojnie również dużą rolę odgrywało panowanie na morzu w kontekście swobodnego dostarczania towarów. Krause ma za zadanie neutralizować U-Booty które są trudne do wyśledzenia, wystawiają peryskopy na niewielką wysokość i to na ułamek chwili, wypatrywanie ich w bezkresie wody jest trudne, wymaga ciągłej czujności, której brak można przypłacić życiem. Akcja kręci się wokół komandora, który jest niezwykle wierzący człowiekiem a podczas misji na Atlantyku będzie walczył nie tylko z wrogiem, ale także z sumieniem i demonami przeszłości.
Co ja sądzę o tej książce? Ciekawie i szybko się ją czyta. Mnie zawsze zaskakuje, że na Zachodzie umieją pisać o byciu religijnym, wierzącym człowiekiem w naturalny sposób. U nas zwykle wierzący jest dewotem z zaburzonym postrzeganiem świata i np. Straszy piekłem kobiety za in vitro. Mniej w Polsce skupiamy się na relacji człowieka z Bogiem, a bardziej na tej zaściankowości kojarzonej często z wiarą. Więc ten duchowy wątek bardzo mnie zainteresował. No i ta atmosfera bycia na pełnym morzu, dookoła zagrożenie, nie ma ucieczki, jak coś pójdzie źle to już nieodwołalnie. Podziała na mnie jak klimatyzacja. Polecam na upalne lato!
Książka recenzowana dla portalu Duże Ka
<nie ani powieści marynistyczne nie ciągną ani wątek marynarki czy żołnierzy. Według mnie mają one specyficzny typ narracji, w którym ja osobiście jakoś nie umiem się odnaleźć. Ale może to też wynika z tego, że morze zawsze przegra u mnie z górami, choć kocham wodę.
OdpowiedzUsuń