"Żony mundurowych. Historie policyjnych rodzin" - Magdalena Majcher

 W minionym tygodniu przyszła książka Żony mundurowych, jeśli chodzi o polską policję stosunek do tej formacji zmienia się i zależy od indywidualnych preferencji. Jest to zawód owiany sporą tajemnicą, ale z drugiej strony, każda grupa zawodowa bywa hermetyczna, ma swoje tajemnice, ma swoje mroczne strony. Jakiś czas temu wyszły książki wywiady z policjantami z różnych formacji, tym razem dopuszczono do głosu towarzyszki życia policjantów. O blaskach i cieniach  życia w cieniu takiej pracy, usłyszymy w sumie dwanaście historii.

 

Polscy policjanci

Jacy są, kiedy zdejmują mundur, czego się boją, o czym rozmawiają po pracy i jaką cenę płacą za codzienną służbę oni i ich rodziny? Czy kiedykolwiek odpoczywają, czy może tkwią głową w pracy przez dwadzieścia cztery godziny na dobę? Czy przynoszą problemy do domu? Czy przemoc jest powszechnym zjawiskiem w ich formacji? I czy sami potrafiliby szczerze odpowiedzieć na te pytania?

"Ludzie, którzy stoją na straży prawa, niejednokrotnie ryzykując własne życie, mają swoje rodziny, żony, partnerki. To one są bohaterkami tej książki. Żony mundurowych to opowieść o ich życiu, strachu, codzienności, pokazana z ich punktu widzenia."

Marek Stelar

Pomysł o napisaniu historii żon policjantów chodził za Magdaleną Majcher już jakiś czas. Sama jest żoną policjanta, wie o różnych stronach tej pracy, ale co ciekawe nie upiera się, by to była książka o niej, czy o jej znajomych. Zaprasza do rozmowy obce kobiety, znalezione w internecie, spotkane podczas spotkań autorskich. Mamy córkę milicjanta, której dzieciństwo upłynęło w cieniu żelaznej dyscypliny, gdzie były kary, ale i nauka solidności. Mamy żonę policjanta, ofiarę przemocy domowej, która przy pomocy kolegów z pracy uwalnia się z piekła domowego terroru. Większość historii, to opowieść o zwykłym życiu z człowiekiem, który wracając do domu muszą zostawić hierarchię i dryl z jednej strony, ale z drugiej strony muszą się odciąć od tragedii, które widzą codziennie. Jak odreagowują, często jest to niestety alkohol. Czasami odchodzą ze służby bo mają dość pryncypialnych przełożonych, dość patologii. Niewielka objętość, ale sporo ciekawych opowieści.

 

Ponieważ książka jest napisana w formie wywiadów, to czyta się ją bardzo szybko, nie jest też gruba. Niestety nie jest bardzo odkrywcza, historie żon są często bardzo podobne do siebie, więc poza kilkoma epizodami nie ma w nich czegoś co zapada w pamięć. Chyba opowieść córki milicjanta i przemocowej żony, zapadły mi najbardziej w pamięć, bo są wyraziste, trudne, dają do myślenia. Ksiażkę wieńczy opowieść matki zamordowanej przez męża policjanta Ani – Magdalena Majcher napisała o tym osobną książkę, której nie czytałam i nie wiem czy teraz będę mogła przeczytać skoro już tyle wiem.

Absolutnie nie żałuję lektury tej książki, była ciekawym i szybkim przerywnikiem. Majcher ma talent do wyboru tematów, które trafią do czytelnika.