"Kochanka pana Brontë" - Finola Austin [ brat sióstr Bronte wychodzi na scenę]

 

Epoka wiktoriańska, okres gdy w Anglii rządziła królowa Wiktoria, stał się synonimem surowych zasad. Królowa, która napatrzyła się na rozpustę, zdrady, chciała odciąć się od takiego zachowania, hołdowała tradycyjnemu podziałowi ról, ceniła wierność, roztropność i umiar. Jednak to ta epoka stała się synonimem hipokryzji, oficjalnie wszystko było szlachetne i cnotliwe, ale domy publiczne kwitły, mężczyźni robili co chcieli. Takie potiomkinowskie wsie w dziedzinie życia codziennego. Właśnie do epoki wiktoriańskiej przenosimy się w nowej książce wydanej przez Świat Książki.

 

Skandaliczny romans. Kobieta potępiona przez historię.

Czy prawdziwa pani Robinson zostanie ostatecznie zrehabilitowana?

Yorkshire, rok 1843.

Lydia Robinson, pani Thorp Green Hall, niedawno straciła najmłodszą córkę i matkę. Nastoletnie dzieci się buntują, nienawistna teściowa patrzy na ręce, mąż jej nie zauważa, a Lydia jest we własnym domu duchem uwięzionym w gorsetach i zasłonach.

Smak wolności poznaje, gdy do Thorp Green Hall przybywa przystojny guwerner jej syna, Branwell Brönte, brat guwernantki jej córek, Anne, i początkujących pisarek, Charlotte i Emily. Branwell, niemal dwa razy młodszy od Lydii chimeryczny poeta, jest w jednej chwili zmysłowy i pełen życia, w następnej przygnębiony i nieszczęśliwy, marnieje w cieniu utalentowanych sióstr. Wkrótce odkrywa, że niebezpiecznie dużo łączy go z Lydią i oboje poddają się namiętności zagrażającej wszystkiemu, co ważne w życiu Lydii.

Świetnie zrekonstruowana i pięknie napisana opowieść o zakazanym romansie, który na pokolenia podzielił miłośników twórczości rodzeństwa Brönte. Autorka oddała głos kobiecie oskarżanej o zniszczenie uwielbianej literackiej rodziny.

Lydia Robinson przeżywa trudny czas w życiu, zmarła jej matka, a Lydia jeszcze nie otrząsnęła się po śmierci najmłodszej córki. Jest samotną kobietą, ofiarą swojej epoki, która każe być ułożoną, cnotliwą,. Dorastające córki sprawiają problemy na płaszczyźnie komunikacji, mąż jest zimny i żyje obok. Samotność, masa myśli, dużo poczucia winy, Lydia pogrąża się w krainie cieni, z mroku wyrywa ją pojawienie się brata guwernantki jej córek. Branwell Bronte, ma uczyć syna Lydii i chociaż do pana Bronte jest ona uprzedzona bo nie przepada za jego siostrą, to krok po kroku młody człowiek wyrywa ją z marazmu i przypomina jej o stronach życia, które myślała że pogrzebała, a może nie wiedziała że istnieją. Tak zaczyna się skandal, który na zawsze zapisze się w historii Branwella.

 

W odmętach historii kryje się wiele niopowiedzianych historii. Branwell, brat słynnych sióstr Bronte ma opinię zadłużonego pijaka, narkomana, zaczynają się pojawiać głosy, że te teksty są naciągane. Jednak ta  książka to nie jest biografia rodziny Bronte. Owszem, pojawia się Emily, guwernantka trzymająca dystans. Wspominana jest Charlotta jako wcielenie mądrości i rozsądku, ale na głównym miejscu postawiono relację kobiety w średnim wieku, która według społeczeństwa wypadła już z głównego nurtu a Lydia chce żyć, ma swoje potrzeby, zaniedbana emocjonalnie, u młodego guwernera znajduje wypełnienie pustki, lek na smutki.

Ciekawa opowieść o nieznanym epizodzie życia członka rodziny Bronte. Moim zdaniem fajne czytadło na długie wieczory. Nie jest to książka, która zmieni wasze literackie życie, ale lektura będzie szybka i przyjemna.