"Bezgwiezdne morze" - Erin Morgenstern [ albo ten trup - albo ja]

 

Od kiedy realizuję akcję czytania trupów z półki nie miałam książki, która była powodem tak wielkiego kryzysu. Bezgwiezdne morze to książka, którą kupiłam w poprzednim życiu, gdzieś w zimie 2022. Jest to powieść autorki Cyrk nocy, a tę zaś czytałam z dekadę temu – mam wspomnienie, gdy czytam ją – jeszcze w innym życiu na zimnym lubelskim dworcu, wieczorem, w zimie i pamiętam, że atmosfera Cyrku była magiczna, hipnotyzująca, a może po prostu pamiętam co chcę? Tymczasem Bezgwiezdne morze nie wiem jak napisze o tej książce bo czytanie jej przez większość czasu było jako nurzanie się w czymś lepkim, gęstym w którym nurzam się w sumie nie wiem dlaczego. Lepiej, żebym nie przypomniała sobie, kto mi tę książkę zachwalał.

 

Głęboko pod powierzchnią ziemi, na brzegach Bezgwiezdnego Morza istnieje labirynt tuneli i komnat pełnych opowieści. Przejścia do tego sanktuarium są często ukryte, niekiedy w lasach, niekiedy w domach, a niekiedy pozostają na widoku. Jednak ci, którzy szukają, znajdą. Ich drzwi na nich czekają.

Zachary Ezra Rawlins szuka swoich drzwi, choć o tym nie wie. Podąża za syrenim śpiewem, niesiony niewytłumaczalną pewnością, że pisany jest mu inny świat. Po odkryciu na półkach uczelnianej biblioteki tajemniczej książki pogrąża się w lekturze i daje porwać opowieściom o zakochanych na zabój więźniach, zaginionych miastach i bezimiennych akolitach. Na jednej ze stron Zachary niespodziewanie natrafia na zdarzenie z własnego dzieciństwa, w niewiarygodny sposób spisane w książce starszej od niego…

"Ten list miłosny do bibliofilów jest jak niepokojący sen, osadzony w najgłębszych emocjach. Rzeczywiście wstrząsający." — Publishers Weekly

Erin Morgenstern jest autorką powieści „Cyrk nocy”, bestsellera przełożonego na trzydzieści siedem języków.

Zachary w bibliotece znajduje dziwną książkę, bardzo szybko orientuje się, że jedna z historii to opowieść o nim. Zaczyna szukać, skąd ta książka się wzięła, co to za historia o co w tym chodzi. Okazuje się, że to epicka opowieść o Przystani nad Bezgwiezdnym Morzem, pradawnej historii pełnej rytuałów, tajemnic, walki i poszukiwania. Bardzo wiele wątków, które mają się spleść.

 

Dla mnie ta książka była taką dłużyzną, taką nudą i przekombinowana.  Przez pierwsze kilkadziesiąt stron byłam zaangażowana i zaciekawiona, ale im dalej w las tym byłam bardziej uśpiona. Za długa jest ta książka, za wiele jest tych wątków i ja rozumiem, że dla autorki one są wszystkie istotne, ale gdyby miała chociaż połowę objętości to byłoby lepiej. Mało dialogów, mało czegoś konkretnego.

No nie. Jestem nią niewysłowienie zmęczona.