"Pogięta szpada" - Winston Graham [Dziedzictwo rodu Poldarków]

 Trupy z półki na rok 2024 powoli znikają, przedostatnim trupem został kolejny tom Poldarka. Zbliżam się do końca tej wieloletniej przygody. Ubolewam, ze serial jest nie do oglądnięcia w Polsce, muzyka była świetna, fabuła ciekawa, zdjęcia zachwycające. Niczego więcej nie trzeba. To tom pokaźnych rozmiarów, który koncentrował się będzie wokół ucieczki Napoleona z Elby i chociaż w poprzednich tomach nigdy nie było nudno, to jednak w tym tomie będzie kumulacja przeróżnych zdarzeń i dramatów.

 

Kornwalia, 1815

Pewnego dnia Demelza widzi jeźdźca zdążającego w dół doliny i przeczuwa, że to zły znak. Wkrótce coś zakłóci szczęśliwe życie rodzinne, które z takim trudem osiągnęła.

Ross nie ma wyboru – musi stawić się na wezwanie, a następnie wraz z całą rodziną wyjechać do Paryża, by stamtąd raportować o nastrojach panujących w armii francuskiej.

Pobyt w Paryżu zaczyna się od porywającej serii balów i przyjęć. Jednak powrót Napoleona przyniesie Poldarkom głównie rozstania, niepewność i lęk.

Demelzę stale prześladuje mroczna tajemnica, którą nie może podzielić się nawet z Rossem.

„Niezrównany Winston Graham [...] wszystko, co najlepsze, i jeszcze więcej.”

Guardian

Saga rodu Poldarków stała się kanwą popularnego serialu BBC. W Polsce do obejrzenia pt. Poldark – Wichry losu.

WINSTON GRAHAM to autor czterdziestu powieści, przełożonych na wiele języków. Był członkiem Królewskiego Towarzystwa Literackiego, a w 1983 roku otrzymał Order Imperium Brytyjskiego. Zmarł w lipcu 2003 roku.

Dzieci Poldarków dorastają, w Europie wydaje się, że zapanował pokój, Napoleon jest na Elbie, wielki niepokój minął. Najstarszy syn i córka Rossa i Demelzy mają już swoje rodziny i za ich sprawą poznamy pewne perturbacje i zmartwienia, których nie doświadczaliśmy u ich rodziców. Najbardziej irytujący jest mąż Clowance, który jest takim bucowatym cwaniaczkiem, który wzbudza całkowity brak zaufania a jednak Clowance go kocha i jest mu oddana i bardzo lojalna – kobiety są głupie. Jeremy nie miał łatwo by zdobyć upragnioną kobietę i na dodatek nie dane mu zaznać spokoju, bo wkrótce zawezwie go znowu róg wojenny. Ross Poldark dostaje propozycję ważnej misji do Francji i otwiera się przed nim opcja tytułu szlachetnego, kto by pomyślał wtedy, gdy wracał z wojny do zrujnowanego i opuszczonego majątku? W tym tomie będzie i wojna i strata i dużo nostalgii.

 

Naprawdę ciężko mi uwierzyć, że to jedenasty tom. Tyle się wydarzyło od kiedy Ross wrócił do Nampary i był na dnie, bez pieniędzy, bez bliskich, z zawiedzionymi nadziejami. Ciężką pracą i podnoszeniem się po porażkach doszedł do tego momentu, gdy jest szanowanym obywatelem, a dzięki temu, że autor opowiada nam tę historię widzimy wszystkie blaski i cienie. W tej książce będzie bankructwo, ślub z rozsądku, poczucie odrzucenia, śmierć, narodziny, cała pełnia życia. Oczywiście miałam swoje ulubione wątki, zawsze jest nim wątek Demelzy, lubię o niej czytać, bardzo lubię tę postać, żałuję, że nie było więcej Verity, ale polubiłam wątek Clowance i mam nadzieję że teraz jej się będzie dobrze powodziło. Ponieważ wiem, jaki nosi tytuł tom dwunasty, to wiem kto będzie postacią przewodnią, ale co do Belli nie mam zdania, ten jej absztyfikant jest dziwny, nie wzbudził jeszcze mojej szalonej sympatii, ale zobaczymy.  Może kiedyś przeczytam całą serię jednym tchem i docenię rozwój postaci. Ciekawe swoją drogą kiedy wezmę się za ostatni tom, bo obawiam się, że gdzieś go przełożyłam i swoje odczeka.