"Dzieci, które gorszą" - Artur Nowak [ o seksualnych skandalach w Kościele słów kilka]

 

Książkę Dzieci które gorszą kupiłam jakiś czas temu, ale tak ją wsadziłam w półki, że nie mam pojęcia gdzie leży, ale znalazłam na Legimi przypadkiem i dosyć szybko pochłonęłam, bo nie jest to obszerna książka, a wpisuje się w książkę o grupach zawodowych. Nie oszukujmy się księża są hermetycznym środowiskiem i nadal otacza ich aura sacrum, więc to normalne, że jesteśmy ciekawi co się dzieje za drzwiami plebanii, a że dzieje się niekiedy kiepsko, to wiemy, ale jesteśmy ciekawi tych szczegółów. Dzieci, które gorszą w kontekście Kościoła mogą oznaczać wiele, a co oznaczają w tym kontekście?

 

To powieść o ojcach, o których się nie mówi. O niby rodzinach, których oficjalnie być nie może. O krzywdzie dzieci, która przez hipokryzję i system praktyk Kościoła katolickiego, jest zamiatana pod dywan.

A przede wszystkim to autentyczne historie ludzi uwikłanych w relacje, które zmieniły ich życie: kobiet i mężczyzn, którzy coś zyskali i coś stracili w związkach z księżmi, ludzi, którzy są owocami związków, niekiedy zapoczątkowanych gwałtem, z duchownymi. Wychowywani na plebanii, w wynajmowanych przez lata mieszkaniach, zmuszeni wyjechać za granicę, niekiedy zaakceptowani, częściej odrzuceni i napiętnowani. Żyją wśród nas, choć nie chcemy tego dostrzec.

Poruszający reportaż otwierający bolesny temat, o którym do tej pory nie mówiło się na głos.

Spis rzeczy

Zamiast wstępu 7

Część pierwsza | Ofiary

Ewa 13

Jurek 27

Róża 46

Szymek 56

Marek 72

Waldek 83

Krzysztof 101

Część druga | Eksperci

Andrzej Kobyliński 115

Marcin Wójcik 136

Stanisław Obirek 143

Ewa Łętowska 153

Część trzecia | Moim zdaniem

Czy Kościół usłyszy krzyk ofiar? 167

Celibat 184

Dzieci, których Kościół nie widzi 196

Książka jest podzielona na trzy części. W pierwszej części mamy historie; po pierwsze jest kobieta którą wykorzystali księża. Dziewczynka pochodziła z rodziny, gdzie nie okazywano jej wsparcia, była pogubiona a ksiądz na spowiedzi dowiedział się o jej słabościach a następnie to wykorzystał i następnie ją zgwałcił. Dziecko oczywiście nikomu nic nie powiedziało, ale tak wpadło w tryby księży wykorzystywaczy, finalnie trafia do USA, tam jest dla księży takim pucharem przechodnim i to trwa, do czasu aż zachodzi w ciążę. Tak możemy się dowiedzieć o tym jak za Oceanem traktuje się dzieci księży. Mamy historię chłopca, który pochodzi z bardzo patologicznej rodziny, jego ojciec stosuje przemoc względem niego i względem jego matki, to wykorzystuje ksiądz, który zabiera chłopca do Włoch i tam permanentnie go wykorzystuje. Mamy też kobietę, która wiąże się z księdzem, który dla niej występuje z kapłaństwa, ale jednak szare życie go demotywuje i wraca do kapłaństwa by zarobić na dobry start i wtedy już odejść, ostatecznie. Pierwsza część książki to historie, które opisują księży – w takich sytuacjach mówi się, że są przecież zwykłymi ludźmi(ale w innym kontekście, są wybrańcami). W drugiej części mamy wypowiedzi fachowców, od książki, przez psychologów, po prawników1), którzy opowiadają o okolicznościach składających się na bycie księdzem. O uprzywilejowaniu, podwójnej moralności, o zbyt wczesnym etapie życia, gdy decydują się na celibat. Teza jest taka, że młodsi księża już nie przestrzegają celibatu, bo nie widzą w tym sensu. Padają tezy, że papież Franciszek zniesie celibat – jak wiemy, do tego nie doszło. Trzecia cześć książki, to zdanie autora na temat tego co złego jest w środowisku księży, o tym dysonansie moralnym.

 

Moją ulubioną historią jest opowieść o księdzu, który związał się z sympatią z młodości i w całej odwadze wybiera miłość. Te przykłady szykan są wstrząsające, ale nie są prawdą objawioną, wiem że tak to działa, a przecież on wybiera życie w prawdzie, a jest traktowany okropnie, w przeciwieństwie do księży, którzy nocami się łajdaczą, a w całej hipokryzji za dnia przybierają pozę obrońcy moralności. O pedofilii nie będę się wypowiadała, bo to jest obrzydliwość. O ile nie mam nic przeciwko zniesieniu celibatu(raczej nie dożyję), tak wykorzystywanie dzieci, czy pogubionych osób, które przychodzą do konfesjonału zrzucić z serca swoje słabości, to jest ohyda, powinno być piętnowane, ale niestety polscy biskupi nie odrabiają lekcji innych krajów i wolą kryć takie nadużycia, licząc że to się nie wyda, ale się wydaje.

Książka ma około dwieście stron, czyta się ją w jedno popołudnie i chociaż nie jest to pierwsza publikacja w tym temacie, nie jest odkrywcza, jest pod tezę, ale dobrze mi się ją czytało. Niby niczego nowego się nie dowiedziałam, ale miałam mocne nerwy czytając.