"Po pogrzebie" - Agata Christie

W czasie spotkania po pogrzebie brata Cora Lansquenet zadziwia rodzinę pewną uwagą… na którą wszyscy reagują pełnym zakłopotania milczeniem. Gdy jednak po kilku dniach Cora zostaje zamordowana, jej słowa nabierają złowieszczego znaczenia. Na krewnych pada blady strach. Wzywają Herkulesa Poirot.

Czas na lekturę tematyczną. Początek listopada upływa Nam pod znakiem grobów i cmentarzy. Oczywiście odbyłam tradycyjne pielgrzymki na cmentarz, ale zrobiłam coś więcej, sięgnęłam również po książkę o tytule nawiązującym do święta. „Po pogrzebie” towarzyszyło mi ostatnio. Kryminał Agaty Christie, w zamierzchłych czasach, gdy byłam piękna i młoda, był drugim przeczytanym przeze mnie. Postanowiłam odświeżyć wspomnienia, sprawdzić, czy był faktycznie tak dobry jak zapamiętałam.

Akcja kryminału zaczyna się, jak wskazuje tytuł  po pogrzebie;. Richard Abernethie umiera. Niby spodziewanie, lekarz wieszczył mu rychłą śmierć, tylko nikt nie spodziewał się, że nastąpi to tak szybko. Jednak początkowo nic nie budzi wątpliwości, Richard stracił wolę życia po śmierci syna, jednak na stypie jeden z żałobników poddaje w wątpliwość naturalną śmierć.  I od tego momentu wypadki zaczynają nabierać tempa. Jaki był motyw, czy raczej kto miał największy interes w pozbawieniu życia Richarda? Czy osobie, która przełamała zmowę milczenia grozi niebezpieczeństwo. Wreszcie ile trupów padnie? A może ta sprawa przerośnie Herkulesa Poirota?

Odpowiedzi na to ostatnie pytanie możemy być pewni! Na pewno sprawcy nie uda się na dłuższą metę zagrać na nosie błyskotliwemu detektywowi. A zakończenie… zakończenie, jak to u Agaty Was zaskoczy. Chociaż jest to jedna z najpóźniejszych powieści Królowej Kryminału.  Nieoficjalnie mówi się, że te późniejsze Jej powieści nie dorastają do pięt historiom, które pisała w latach trzydziestych. Ta książka zadaje kłam    temu twierdzeniu. Jest świetna… Wydaje mi się, że wnikliwy czytelnik odgadnie mordercę, jak wspominałam czytałam „Po pogrzebie” drugi raz i skupiałam się na szukaniu wskazówki, taka wskazówka jest, za pierwszym razem ją przeoczyłam, ale tą zagadkę czytelnik może rozwiązać, pod warunkiem, że użyje małych szarych komórek. Oczywiście mamy serię zwodów, zmyłek, ale czy bez tego czytałoby się jakikolwiek kryminał z zainteresowaniem?

Mam do tej powieści sentyment, związany z faktem że miedzy innymi od tej książki zaczęła się moja przygoda z Christie wiele, wiele lat temu. Być może, więc mój osąd jest bardzo skażony subiektywizmem. Ale uważam tą powieść za bardzo dobrą, wciągającą, chociaż o leniwej akcji, dziejącej się na angielskiej wsi, wsi która po destrukcyjnej wojnie przechodzi zmiany, dla niektórych okażą się nie do zaakceptowania.  Mimo kilku lat które upłynęły po wojnie Autorka delikatnie sygnalizuje jaki wpływ wywarła II wojna światowa na Anglików, jak zmieniło się ich życie.

Serdecznie polecam!