Tak często traktujemy matczyną miłość jak coś oczywistego, naturalnego, danego na zawsze. Wydaje nam się, że zawsze będzie jeszcze mnóstwo czasu, żeby się za nią odwdzięczyć. A kiedy nagle okazuje się, że jest już za późno, oddalibyśmy wszystko za jeszcze jeden dzień.
Jeszcze jeden dzień, żeby powiedzieć, jak ważna jest dla nas matczyna miłość.Taką szansę otrzymał bohater książki, Chick, który dzięki cudownemu splotowi wydarzeń mógł odbyć tę najważniejszą rozmowę...
"Bo kiedy patrzysz na swoją matkę, masz przed oczami najczystszą miłość, jakiej kiedykolwiek zaznasz".
"Jeszcze jeden dzień" to książka, którą autor dedykował swojej matce.
Czytamy książki obyczajowe bo one wzbudzają w nas silne uczucia, czytamy książki popularnonaukowe, aby czegoś się nauczyć. Są też książki refleksyjne, takie jak te M. Alboma, które wzbudzają w nas mocne uczucia a jednocześnie dostarczają nam wiedzy. Wiedzy o nas samych. Ta niewielka, niepozorna książeczka, jest do pochłonięcia w jeden wieczór, ale nauka jaka z niej płynie potrzebuje czasu, by do nas dotrzeć i wywołać określone skutki.
Charlie postanawia popełnić samobójstwo. Ongiś był dobrze zapowiadającym się graczem w bejsbol, studiował również na uniwersytecie. Gdy był młodym chłopakiem jego ojciec porzucił rodzinę i zniknął. Miał matkę, która była taka jak każda dobra Mamusia, kochająca, pracowita, troskliwa. My dziewczyny łatwiej znosimy miłość matki, dla chłopaka to obciach. Mama całująca go pod szkołą, wysyłająca liściki, to nie jest cool. Charlie zabiega o aprobatę ojca, gdy ten zjawia się znów w jego życiu, tańczy jak mu zagra. Niestety zamiast oczekiwanych sukces, chłopak się stacza. Ta degrengolada znajduje finał pewnej nocy, gdy postanawia popełnić samobójstwo, ale zamiast śmierci... spotyka swoją matkę.
Ta książka jest najlepszym przedstawicielem książek refleksyjnych, daje do myślenia. Każdy z Nas kogoś stracił, najgorsza jest jednak strata oczu, które wpatrują się w nas z miłością, które są opoką, opoką której wagi nie doceniamy, dopóki nie jest zbyt późno.
Według mnie ta książka jest bardzo pomocna, aby uświadomić sobie ile znaczą dla nas osoby, których obecność traktujemy jako oczywistość.
"Jeszcze jeden dzień" to piękna historia, gorzka, smutna, ale w pewien sposób oczyszczająca. Nie dbam o to, że w celu umniejszenia autora porównuje się go do Coelho, mówcie co chcecie, czasami trzeba sięgnąć do motywów prostych i z pozoru oczywistych by przekazać elementarne prawdy. No i uważam, że Albom pisze o wiele lepiej niż Coelho.
Polecam i to nie tylko na Dzień Matki
Mam ogromną ochotę na tą książkę ;)
OdpowiedzUsuńDobra intuicja :))
UsuńCzeka w kolejce. Mam nadzieję, że mnie też przypadnie do gustu. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, naprawdę warto dać jej szansę
UsuńNie wiedziałam, że Alboma porównują do Coelho. Trochę by mnie to chyba zniechęciło, chociaż kiedyś też czytałam książki brazylijskiego autora...Nie będę się jednak nastawiać negatywnie, bo fabuła brzmi ciekawie.
OdpowiedzUsuńJego proza jednak się broni :)
UsuńTeż kiedyś zaczytywałam się Coelho, ale jednak nie każda książka byłą mi bliska
Czytałam jakiś czas temu tę książkę i muszę przyznać, że początkowo wydawała mi się taka zwyczajna, ale pod koniec dostrzegłam jej urok, zaś samo zakończenie to powaliło mnie swoją treścią kiedy odkryłam kto stoi za napisaniem tej historii i wtedy łzy same wypłynęły z moich oczu. To było naprawdę poruszające.
OdpowiedzUsuńWyjatkowo w padłam w nią od przedmowy. Może dlatego, że często rozmyślam nad przemijaniem, nad spieszeniem z miłością. Ale nie płakałam
UsuńCieszę się, że powieści Alboma zostały wznowione. Mam na oku zarówno tę książkę jak i powieść "Pięć osób, które spotykamy w niebie".
OdpowiedzUsuńMuszę zapolować na nią. Też chcę ją przeczytać :)
UsuńŚliczna okładka... z chęcią bym przeczytała tą książkę...
OdpowiedzUsuńTak, klimatyczna i ten storczyk. Wszystkie Mamy je kochają :D
UsuńWłaśnie kończę tę książkę, ale sama jeszcze nie wiem, co mogę o niej powiedzieć. Podoba mi się, nie podoba mi się, I tak w kółko. Przeszkadzają mi też wspomnienia Charlie`ego, które są poplątane z teraźniejszością. Ale jest to książka z przesłaniem i warto ją przeczytać.
OdpowiedzUsuńFaktycznie na początku taka plątanina mnie gubiła, ale da się w końcu połapać. Tak mi się wydaje :)
Usuńzapowiada się naprawdę przyjemnie :)
OdpowiedzUsuńPrzyjemnie nie jest, bo jednak to smutna książka. ALe dobra :)
UsuńSądzę, że się nie zawiedziesz
OdpowiedzUsuńDopiero co czytałam "Zaklinacza czasu", więc wiem już jak pisze Albom. Chętnie sięgnę i po ten tytuł, ale może bliżej jesieni, jak atmosfera będzie bardziej refleksyjna. ;)
OdpowiedzUsuńTeż tak mam! Jesień sprzyja refleksjom, z racji na to widoczne na każdym kroku przemijanie. Ehhh
Usuń