"Emancypantki" - Bolesław Prus

Epicka opowieść o kobietach poszukujących swojej tożsamości w czasach narodzin emancypacji. Prus przestawia bardzo zróżnicowaną galerię postaci kobiecych, z których każda inaczej postrzega swoją rolę w świecie.Mamy więc główną bohaterkę – Magdalenę Brzeską, naiwną, zagubioną altruistkę, którą przytłacza świat obłudy. Nie pomogą jej mądre rady profesora Dębickiego, alter ego pisarza.Madzia pracuje na pensji pani Latter – kobiety samodzielnie walczącej o swój byt, a jednocześnie będącej w tyranii własnych dzieci, w tym pięknej Helenki.Poznajemy też damy klasowe, ciężko pracujące na swe utrzymanie, którym jednak świat zabrania wszelkiej swobody. Oraz wielkie i mniej wielkie damy przysyłające na pensję swoje córki.

Tak wiem Prus to polska klasyka, to pozytywizm, Prus to Lalka, czyli nuda. Prus to lektury – o matko – gorsze niż Inkwizycja. Tak wiem, większość osób tak właśnie postrzega Bolesława, raczej nie cieszy się sympatią. Gdy kazano nam go w szkole czytać, moi koledzy raczej nie tryskali entuzjazmem… oczywiście ja się cieszyłam jak głupia. Później, już na studiach wzięłam udział w grupowym czytaniu i komentowaniu właśnie Emancypantek, w końcu stała się jedną z moich ulubionych książek z okresu pozytywizmu. Zresztą ja lubię pozytywizm, polskie powieści z tego okresu są doskonałe. „Emancypantki”, „Lalka”, proza Sienkiewicza, naprawdę musimy zachwycać się prozą obcą, skoro sami mamy fantastyczne powieści?

Rzecz dzieje się na doskonałej pensji pani Latter, która boryka się z licznymi problemami. Po pierwsze boryka się ze zmianami społecznymi, na jej pensji pojawiają się nauczycielki, które chcą zmieniać nauczanie, wspierać emancypację kobiet, to nie do końca odpowiada pani Latter i na pewno nie odpowiada rodzicom. Rodzice chcą tylko posyłać córki do prestiżowej szkoły, aby córka zdobyła przewagę na rynku matrymonialnym, żeby szkoła dużo nie kosztowała, więc jak mogą unikają płacenia. A pani Latter potrzebuje pieniędzy… ma dwójkę dzieci, syna i córkę. Oboje są bardzo niefrasobliwi, zwłaszcza synek ukochany, rozpieszczony szasta pieniędzmi i bezlitośnie wyciąga od matki każdy grosz. Córka, czuje się pokrzywdzona, że Kaziu dostaje więcej pieniędzy, ma ogromne aspiracje, chce żyć w przepychu, podróżować, wydawać pieniądze, otaczać się zbytkiem. A pani Latter coraz bardziej się zadłuża, coraz rozpaczliwiej szuka pieniędzy. Wszystkie perypetie przełożonej obserwuje uważnie jej pracownica, słodka, kochana i naiwna Madzia, która każdemu nieba by przychyliła, która nie może zobaczyć w nikim zła, chociaż sama siebie uważa za złą, pustą i niegodną dobrych uczuć.

Bolesław Prus stworzył cudowną, monumentalną powieść, wspaniałą, pokazującą ówczesne społeczeństwo z jego zakłamaniem, fałszem, hipokryzją… Prus pokazuje, że pewne problemy są uniwersalne, ponadczasowe. Chociaż powieść jest  kobyłą ;] to czyta się ją szybko i bardzo płynnie. Wiem, że to rzecz gustu, ale cieszę się z każdego pretekstu do powtórki tej powieści.  Tym razem było to nowe wydanie powieści, pięknie niebieskie, w twardej oprawie, na ładnym papierze, które wprawdzie ciężko będzie nam zmieścić w torebce, ale pięknie będzie się prezentowało na półce i pomimo rozmiaru doskonale leży w ręce.

Zresztą , pal licho warstwę wizualną, ta książka jest wspaniała, my nie pamiętamy prawie wcale o naszych rodzimych perełkach, warto ją czytać, zachwycić się, zamyślić na nią i nad zakończeniem, które spędza sen z powiek.

Polecam, nie bójcie się rozmiaru, zleci błyskawicznie, wręcz za szybko : )