"Sidney Chambers. Cień śmierci" - James Runcie

Wrzesień został okrzyknięty miesiącem z kryminałem. Ponieważ lubię takie akcje, dopóki o nich pamiętam, to chwyciłam za leżący najbliżej kryminał i postanowiłam poczytać. Czyż koniec wakacji, końcówka lata nie współgra ze zbrodnią? Uwielbiam angielskie, niespieszne kryminały, w końcu gatunek pokochałam dzięki kryminałom Christie, która zresztą jest wspomniana w tej powieści. Oczekiwałam raczej jednej porządnej zbrodni, dostałam coś innego, ale spędziłam z młodym kanonikiem naprawdę sympatyczne wieczory. Angielski kryminał – idealny na koniec lata : D.

Na podstawie cyklu powieści o Sidneyu powstał znakomity serial Grantchester.

Jak to się dzieje, że skromny młody proboszcz w niewielkim Grantchester zamienia się w detektywa, którego nie powstydziłaby się Agatha Christie? Oczywiście przez przypadek. Sidney Chambers chciałby bez reszty poświęcać uwagę swoim parafianom, ale skoro parafianie giną w tajemniczych okolicznościach, a wręcz sami popełniają zbrodnie, to nie ma rady. 
Morderstwo ekscentrycznego, powszechnie szanowanego arystokraty, zniknięcie niezwykle cennego płótna Holbeina, rzekomo samobójcza śmierć notariusza, zabójstwo młodziutkiej córki właściciela klubu jazzowego czy krępująca kradzież, do której doszło w gronie przyjaciół – przed anglikańskim księdzem stoją trudne wyzwania. Towarzyszy mu jednak krąg barwnych postaci – jego przyjaciel, zapracowany inspektor Keating, błyskotliwa Amanda, z którą Sidney chętnie by się ożenił, pani Maguire, która niestety nigdy nie owija w bawełnę, ekscentryczny wikary Leonard Graham i młodziutki, bardzo entuzjastyczny labrador Kusy. 
Angielska prowincja, piękny Cambridge i barwny Londyn, jeszcze konserwatywny i pełen uprzedzeń, a już tętniący jazzem.

Ksiądz kanonik Sidney Chamber, pomimo młodego wieku, został kanonikiem, rządzi swoją parafią, stara się być jak najlepszym duszpasterzem i wciąż wątpi w swoje siły. Opatrzność zaś postanawia postawić przed nim nowe wyzwania. Zaczyna się od samobójstwa notariusza. Niby policja, gdzie pracuje przyjaciel księdza Sidneya, nie widzi nic tajemniczego w tym zgonie, ale pewne odwiedziny dają księdzu do myślenia i zaczyna śledztwo. To tylko początek kariery księdza jako detektywa. Będą nagłe zniknięcia, podejrzane zgony, skradzione fanty. Wszystko w cudownym klimacie lat pięćdziesiątych, z małą parafią, fantastycznie napisanymi bohaterami z którymi chce się zostać. Ach jest też uroczy piesio.  Kilka opowiadań, które spina osoba proboszcza i jego znajomych, to naprawdę ciekawa lektura na jesienne wieczory.

Jak wspomniałam na początku, spodziewałam się raczej jednej historii, nie wiem, czy gdybym wiedziała, że to bardziej zbiór opowiadań, to bym się połakomiła, kryminalne opowiadania, chociaż te nie są skąpe, czytam, tylko gdy pisała je Christie i występował w nich Poirot.. Tymczasem tutaj zostałam wzięta podstępem i chyba jednak dobrze na tym wyszłam.

Na końcu książki, obiecująco kusi zapowiedź drugiego tomu przygód kanonika, na które będę cierpliwie czekała, bo zżyłam się z bohaterami i chętnie potowarzyszę Sidneyowi i w jego moralnych, prywatnych, jak i kryminalnych dylematach.