"Czwartki w parku" - Hilary Boyd [ późna miłość szalejem kwitnie ]

Książka ta chodziła za mną kupę czasu. Wiele razy brałam ją do ręki w księgarni i zawsze tryumfowała moja wstrzemięźliwość. Chociaż tak bardzo przemawiała do mnie ta okładka. Oj jaka to była ciężka walka. W trudzie ulżyły mi moje dwie kochane zołzy; Irenka i Aga. Dostałam książkę rok temu i leżała sobie na stosiku, cierpliwie czekając, aż się w końcu przemogę i po nią sięgnę. Czekałam na odpowiedni moment i dopiero teraz postanowiłam uczcić nią ten wolny weekend. Akurat pogoda była odpowiednia, a ja po skończonych porządkach z kubkiem herbaty mogłam spokojnie przysiąść.

Miłość bez daty ważności – wybitny debiut brytyjskiej pisarki, który stał się głośnym wydarzeniem

Co by było, gdyby mężczyzna, który przez trzydzieści lat jest twoim mężem, nagle wyprowadził się do pokoju obok?

To właśnie przytrafiło się sześćdziesięcioletniej Jeanie, sympatycznej właścicielce sklepu ze zdrową żywnością. Czuje się zraniona, oszukana, szuka winy w sobie, a mąż milczy jak zaklęty i nie zdradza powodów swojej decyzji.

Pełna serdeczności i uroku kobieta znajduje wreszcie wytchnienie w czwartkowych wyprawach do parku z ukochaną wnuczką. Spotyka tam Raya – wrażliwego (i przystojnego) mężczyznę po przejściach, który odwiedza park z własnym wnuczkiem. Ray jest całkowitym zaprzeczeniem jej męża: powściągliwego i nieustannie mającego wszystko pod kontrolą. Jeanie zaczyna łapać się na tym, że z coraz większym utęsknieniem wyczekuje na spotkania w parku. Czy podejmie wyzwanie rzucone jej przez los?

Od czasów „Spóźnionych kochanków” nie było takiej książki o kochaniu i byciu kochanym.

Jeanie zaraz skończy sześćdziesiąt lat. Od lat żyje w małżeństwie, które wyprało się z emocji. Jej mąż, od kiedy dekadę temu wyskoczył z małżeńskiego łóżka, jakby spostrzegł tam szczura, nigdy do alkowy nie wrócił. Jeanie prowadzi sklep ze zdrową żywnością, gra w tenisa z przyjaciółką i nie potrafi zrozumieć, tego co tłumaczy jej mąż i córka, że jest stara, że powinna zamknąć sklep, wynieść się na wieś i od życia już niczego nie oczekiwać. Tymczasem, będąc z wnuczką w parku, poznaje Raya, mężczyznę który też przychodzi na plac zabaw z wnukiem. Pomiędzy Rayem i Jeanie rodzi się nić sympatii, oboje rozmawiają o życiu i pojawia się chemia. Mówią, że późna miłość szalejem kwitnie, a w społeczeństwie nie ma na nią przyzwolenia.

Nietypowa to książka, bardzo nieschematyczna, bo bohaterka ma rodzinę, ale mąż zachowuje się jak buc, niby pyta żonę o zdanie, ale naprawdę nie słucha odpowiedzi, córka nie jest przykładem najlepszej przyjaciółki matki. Przeciwnie, w pewnym momencie córka nie ucieka przed szantażem. Prócz przyjaciółki, nikt nie rozumie Jeanie, według postronnych powinna być zadowolona ze swojego życia, ma męża, odchowaną córkę, powinna wyzbyć się marzeń, siąść na bujaku i robić sweterki dla wnuczki. Pragnienie miłości, pożądanie, marzenia, w tym wieku? Skandal.

Książka, chociaż ma tak piękną, kolorową okładkę, wcale nie jest taka wesoła, momentami jest wręcz gorzka. Zmusza do refleksji, nad postrzeganiem starszych osób, gdy mamy trzydzieści lat rościmy sobie prawo do monopolu na marzenia, później mamy schodzić z górki i najwyżej odcinać kupony, nic nie zmieniać, nie mieć prawa do własnych myśli. Smutne to.

Pomyślmy o tym i nie szufladkujmy, niezależnie od wieku, serce chce bić, my chcemy oddychać pełną piersią. 

Czwartki w parku, Hilary Boyd, tytuł oryginału: Thursdays in the park, tłumaczył: Łukasz Małecki, liczba stron: 400