"Miasto Świętych Mężów" - Luis Montero Manglano [ z powrotem do domu ]

Są książki, które przy samym końcu czytam wolno, robię przerwy by ta przyjemność trwała. Tak było z finałem trylogii o Poszukiwaczach, zaczęłam ją czytać w niedzielę i pewnie mogłabym skończyć, jeśli nie w ten sam dzień, to najpóźniej w poniedziałek, ale naprawdę chciałam jak najdłużej mieć świadomość, że ta przygoda jeszcze się nie skończyła. Z Trylogiami różnie bywa. Często pierwszy tom nas zachwyci, drugi jest zdecydowanie słabszy, a z trzecim, na dwoje babka wróżyła, albo jest totalna petarda, albo porażka na całej linii. Tom drugi był słabszy, nie wiedziałam dlaczego nie mogłam tego wychwycić. Dopiero trzeci tom przypomniał mi, dlaczego pokochałam prozę tego autora od pierwszego zdania.

Ostatnia i najbardziej ekscytująca część trylogii "Poszukiwacze".Jak głosi stara wizygocka legenda, zanim Arabowie podbili Półwysep Iberyjski, siedmiu mnichów opuściło królestwo, by uratować cenne relikwie i skarby królów z Toledo. Udali się na zachód, przepłynęli ocean, a po dotarciu na ląd założyli miasto Cbola. Przez wieki nikt nie zdołał tam dotrzeć aż do teraz.Wyścig w poszukiwaniu Miasta Świętych Mężów doprowadzi do ostatecznego starcia między Narodowym Korpusem Poszukiwaczy a Lilith, mrocznym cieniem stojącym za poczynaniami Voynicha. Gra toczy się nie tylko o przetrwanie NKP, lecz również o życie samego Tirsa i jego bliskich oraz o panowanie nad źródłem niewyobrażalnej potęgi ukrytym w ruinach Cboli.

Od dwóch tomów napięcie rosło, tajemnice się namnażały, a tom drugi zakończył się wielkimi emocjami. Tirso musi odejść z Piwnicy i przeniesie się do Interpolu, jednak nawet działając na rzecz ochrony dzieł sztuki w majestacie międzynarodowego prawa, nie potrafi po prostu przestać być Poszukiwaczem. Zwłaszcza, że pojawiają się nowe tropy, powoli puzzle zaczynają się układać, a cała tajemnica zdaje się mieć rozwiązanie w Ameryce Południowej, świecie bezwzględnej dżungli, karteli narkotykowych i jednego wielkiego przekupstwa. Trzeci tom będzie ostatnim starciem magnata komputerowego i grupy zapaleńców, których mottem jest z powrotem do domu. Czy uda się odzyskać legendarny Stół? A może śmiałków czeka spełnienie proroctw, czyli uwolnienie Trwogi na Trwogami i wywołanie świętego gniewu? Jedno jest pewne, zwrotów akcji, tajemnic, dramatycznych wydarzeń nie braknie.

Bardzo mi żal, że to już koniec. Ten tom rzuca nowe światło na wszystkich bohaterów, pokazuje ich od strony, od jakiej ich nie znaliśmy, niektórych nie chcieliśmy nawet tak poznać. Wystawieni na ekstremalne próby, pokazujący siebie od zaskakującej strony. To jedna wielka zagadka, którą ciągle rozwiązujemy. Będą łzy, ale będzie i śmiech, bo autor po marazmie i siermiędze drugiego tomu, znowu sięga po taki subtelny, ironiczny humor, czym zaskarbił moją sympatię w pierwszej części. Finał to już apogeum niespodzianek i emocji, powtarzam to od początku, ale uważam, że byłby z tego świetny film, nieco hollywoodzki w stylu z masą efektów specjalnych, nutą ckliwości i dziwnym akcentem w postaci pewnego staruszka.

Autorowi tak udało się zakończyć serię, że mamy smutek, że to już koniec, że nie zjedziemy do Piwnicy, nie ruszymy na poszukiwania, ale nie mamy żalu o to jak rozwiązał poszczególne wątki.

Naprawdę zazdroszczę wszystkim, którzy lekturę mają jeszcze przed sobą!