"Opowieści biblijne oczami kobiet" - Joanna Osesik

 W Wielkim Tygodniu dopadł mnie solidny kryzys czytelniczy. Nic mnie nie wciągało na tyle, żeby pokonać świąteczną gorączkę i zmęczenie. Teraz jest sobota, a ja mam do upieczenia swoją dolę świątecznych wypieków. Muszę przebrać pościel i sprawić by chybotliwe stosy książek przestały się przewracać, przy byle kroku. A jednak nie rzuciłam czytania całkowicie. Na Wielki Tydzień wybrałam lekturę o charakterze religijnym. Stary Testament oczami kobiet, chociaż czytałam już kiedyś podobną książkę, to lubię taką tematykę, chociaż ta książka powinna nosić tytuł Kobiety z Księgi Rodzaju. Miałabym inne podejście, akurat Księgę Rodzaju – Genesis znam chyba najlepiej ze wszystkich Ksiąg…

 

Co mogła czuć biblijna Ewa, gdy obserwowała narastający konflikt między jej synami, Kainem i Ablem? Czy przypuszczała, jak skończy się zatarg między braćmi? Czy próbowała zapobiec katastrofie? Jakie emocje mogły jej towarzyszyć w tamtej chwili?

„Opowieści biblijne oczami kobiet” to książka o kobietach i o tym, co jest dla nich ważne: o dojrzewaniu i mierzeniu się z życiem, o zaufaniu Bogu i mężowi, o stracie oraz o trudach i dylematach macierzyństwa: tego długo wyczekiwanego i tego zupełnie niespodziewanego.

Autorka udziela głosu matkom, żonom, siostrom i córkom bohaterów znanych historii biblijnych, ukazując świat kobiecych emocji wobec osobistych dramatów i trudnych sytuacji życiowych, w jakich często stawiani jesteśmy także i my.

Od Ewy do Tamar, kobiety bardziej znane, bo jednak dzieje Ewy są omawiane często, w końcu to ona sprowadziła na nas grzech pierworodny i sprawiła, że musimy rodzić w bólach i pracować w pocie czoła… Tym razem przedstawiono nam inny epizod, Ewa jako matka, spodziewająca się dziecka, wychowująca potomstwo i patrząca na to jak różne od siebie są dzieci, które wychodzą z jej ciała. Dwaj najstarsi synowie Kain i Abel rywalizują ze sobą. Ewa wyczuwa problem swoją intuicją, pokazuje nam zupełnie inną perspektywę. O Sarze – żonie Abrahama wiemy dużo, znamy wszyscy fragment, gdy Bóg oczekuje od Abrahama, że złoży w ofierze swojego ukochanego, wyczekanego syna. Każdy pochyla się nad bólem ojca, ale przecież jest tam też Sara, kobieta, która w swoich czasach była uznana za przeklętą, a w końcu doczekała się dziecka a teraz mąż chce je zabić. Biblia jest pisana z męskiej perspektywy, ja wiem że tradycyjne katoliczki próbują mi powiedzieć, że tradycyjny kościół stawia kobiety na poczesnym miejscu. Jednak ja będę z tym stanowiskiem polemizować. Kobiety w Biblii są poddane mężczyźnie, widać to na przykładzie tych kobiet z tej książki, uświadomiłam sobie, że próćz Lei, Racheli i Tamar, no i Ewy nigdy nie myślałam o tym co się działo wtedy z kobietami, synowymi Noego, matką Lei i Racheli. Tamar jest pokazana jako wzór sprawiedliwości, ale również jako marionetka w rękach mężczyzn, która stara się wywalczyć lepsze życie.

 

Ta książka jest na pewno świetnym pretekstem by sięgnąć do Księgi Rodzaju, przypomnieć sobie znane historie i te bardziej zapomniane, ciekawa jestem czy autorka planuje kolejne w podobnym stylu, bo Biblia pełna jest ciekawych postaci kobiecych, których potencjał można wykorzystać. Czy z każdą interpretacją autorki się zgadzam? Absolutnie nie. Ba, sądzę że chociażby historia Ewy może w wielu osobach obudzić sprzeciw, bo jest przedstawiona tak, że naprawdę trochę empatyzujemy z Kainem, a jednak w Biblii mamy jasno powiedziane, to postawa Abla była słuszna. Ciekawy punkt widzenia, na pewno może dać do myślenia.