"Strata" - Karolina Wójciak [ Garnet - tom siódmy]

 

Oj czekałam na finałowy tom sagi Garnet bardzo intensywnie. Kiedy dostałam cynk, że już jest na legimi, ostatkiem siły woli powstrzymałam się przed lekturą, aby najpierw uporać się z zaległościami. Wiedziałam, że ta książka będzie szybką lekturą, Bardzo byłam ciekawa jak autorka rozwiąże to, co tak poplątała, bo przez te sześć poprzednich tomów działo się wiele, wszak akcja toczyła się przez trzynaście lat.

 

Mimo że Katie wyszła za mąż, nie może cieszyć się nowym życiem i zostać w Montanie. Niespodziewane wydarzenia w Londynie zmuszają ją do powrotu do rodzinnego domu. Zabiera ze sobą Tima i Kennedy – córkę siostry – i bez zwłoki wyrusza w drogę. Podróż, która początkowo miała być krótka, bezpowrotnie zmienia ich życia.

Katie wychodzi za mąż w Montanie, ale znowu nie jest to ślub z miłości. Wychodzi za mąż, aby móc mieć ziemię, mieć swój interes. Tak naprawdę czuje coś do pół-Indianina, ale tutaj na przeszkodzie staje społeczeństwo i zasady. Zresztą już początek tego tomu pokazuje nam duże emocje, otóż Indianie są oskarżeni o morderstwo białych ludzi, ale tę winę bierze na siebie Kati, wiedząc, że jej przysługuje prawo do obrony koniecznej. Chociaż z każdą chwilą odkrywa zalety swojego męża to i tak zrobi głupstwo, za które zapłaci. A na dodatek przychodzi telegram od ojca informujący o ciężkiej chorobie matki Izzie i Katie. Izzie po porodzie, nie może jechać, ale w drogę rusza Katie, zabierając swojego syna i córkę Izzie. Tylko, że powrót do Londynu niekoniecznie przyniesie upragniony spokój. A finał, och to będą emocje.

 

Nie mogę uwierzyć, że autorka tak rozwiąże tę plątaninę! Moje uczucia do Katie bardzo ewoluowały, od współczucia, po wściekłość, ale już zaczęłam jej kibicować i byłam pełna podziwu jeśli chodzi o to jak zachowywała się w Londynie. Wydaje mi się, że w końcu dojrzała. Jednak przyznam szczerze, że nie wiem jak miała Karolina Wójciak poradzić sobie z tym co zafundowała Katie, w końcu była trochę między Scyllą a Charybdą. Jednak to co mamy w końcówce siódmego tomu, całkowicie mnie zaskoczyło, chociaż(nie chcę spojlerować), gdy patrzyłam na daty to ten pomysł wpadł mi do głowy, na sekundę. Jednak i tak byłam zaskoczona i do samego końca miałam nadzieję, że będzie inaczej. Długo byłam przekonana, że to absolutnie ostatni tom, ale czy na pewno? Chętnie wróciłabym do Garnet!