"Pamiętam cię" - Yrsa Sigurdardóttir

"Pamiętam cię" to dwie równoległe historie, opowiadane naprzemiennie. O ile wątek drugi zaczyna się zgodnie z regułami kryminału, o tyle pierwsza historia od początku przypomina horror. Obie opowieści w pewnym momencie łączą się odkrywając zaskakującą pointę i powikłane zależności międzyludzkie. Na początku powieści czytelnik poznaje trójkę bohaterów, którzy w środku zimy przybywają na północne rubieże Islandii do opuszczonej osady by wyremontować stary dom. Na miejscu zastają ciemność, ziąb, pustkę, a na domiar złego zaczynają odnosić wrażenie, że cały czas ktoś kręci się w ich pobliżu. Punktem wyjścia dla drugiej historii jest włamanie do przedszkola w niedużym miasteczku. Ktoś zakradł się do środka i dokonał aktu wandalizmu, bazgrząc po ścianach. Na miejscu pojawia się psychiatra, zatrudniony od niedawna w miejscowym szpitalu. Sprowadził się do miasteczka uciekając przed koszmarem wspomnień - kilka lat wcześniej w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął jego synek. Jeden z pacjentów doktora wspomina o podobnym akcie wandalizmu, który miał miejsce wiele lat wcześniej. Wówczas włamanie poprzedziło znikniecie małego chłopca.

 Nie czytam horrorów. W zamierzchłych Licealnych czasach wzięłam się za „Lśnienie” i nie mogłam, bałam się spać. Strachliwa okrutnie jestem. Ale onegdaj czytałam, genialną książkę Yrsy – „Spójrz na mnie” pochłonęła mnie ona bez reszty, toteż gdy zobaczyłam zapowiedź nowej książki jej autorstwa, nie myślałam i nie czytałam wiele…

Ale gdy książka wylądowała w moim prywatnym pokoju i zaczęłam czytać ostrzeżenia, wstrzymałam się z lekturą, później zaczęły się pojawiać recenzję, że strach się bać, ja zaczęłam pluć sobie w twarz, że znowu będę miała problemy z zasypianiem i na co mi to.

Postanowiłam się zabezpieczyć i zabrać książkę do pracy, gdy wypadnie mi dyżur w biurze przepustek. Ciężko wyobrazić sobie miejsce bardziej bezpieczne niż to gdzie pracuję… w dłoń chwyciłam śmiercionośną broń – wieczne pióro uzbrojona w nie i w świadomość, że obok mnie krążą mężczyźni, którzy w razie czego będą mnie bronić – rozpoczęłam  lekturę. Powiem Wam jedno, dobrze, że czytałam w pracy. Bo po pracy, w domu, wieczorem – to chyba bym na zawał padła. Zresztą zawału i tak byłam bliska.

Majstersztyk grozy!!

Mamy akcję prowadzoną równolegle. Po pierwsze problemy psychiatra który współpracuje z policją zostaje wezwany do skonsultowania wybryku chuligańskiego dokonanego w miejscowym przedszkolu. Mężczyzna jest sceptyczny, co do swojej przydatności w rozwiązaniu tej sprawy, przypadkiem odwiedzając jednego ze swych starszych pacjentów dowiaduje się, że już kiedyś, przed dekadami był podobno wybryk, którego ofiarą padła szkoła, pomazane zostało wówczas również pewne zdjęcie klasowe, co dziwniejsze losy dzieci uwiecznionych na tej fotografii są zaiste interesujące, cała historia splata się w jedną makabryczną, wymykającą się logice całość. A dodatkowo jaki związek z tymi wydarzeniami ma zaginiony, uznany już za martwego syn psychiatry?

Równolegle trójka przyjaciół wybiera się na totalne odludzie, remontować stary dom, który ma przemienić się docelowo w pensjonat.. Położy to kres kłopotom finansowym spowodowanym przez kryzys. Już reakcja szypra na opowieść o tym, który dom wybrali daje do myślenia i niepokoi, im dalej w las, tym gorzej, zaczynają dziać się dziwne rzeczy, dookoła jakby ktoś się plątał. Ale przecież niemożliwe, że mały chłopiec znalazł się na takim odludziu… A to tylko jedna z tajemnic do rozwikłania.

Kurczę pisząc tą recenzję boję się tak, jak bałam się podczas lektury… bałam się tak, że prawie serce wyplułam, gdy ktoś niespodziewanie(no dobra – zaczytałam się i przegapiłam pipczenie otwieranych drzwi) oddał mi długopis.

Nie jestem jednostką miarodajną bo naprawdę łatwo mnie przestraszyć, ale ta książka… porywa, wciąga, mimo nasilającej się grozy nie da się jej tak, o odłożyć.

Przypomniałam sobie o autorce, bo to druga książka, którą połknęłam w przeciągu jednego dnia i mam ochotę na więcej…

Nie wiem jakie miejsce poradzić Wam do czytania, na pewno nie czytajcie w nocy i wieczorem!!

A ze swej strony polecam bardzo!!