"Jestem blisko" - Lucyna Olejniczak

Historia, która łączy klimat irlandzkich pubów, wietrznych i okrytych mgłą przestrzeni z magią i celtyckimi wierzeniami. Lucyna i Tadeusz odwiedzają znajomych w Irlandii. Tam poznają tajemnicę wynajmowanego domu, w którym mieszka ich gospodyni. Mieszkająca w nim sto lat wcześniej dziewczyna zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach, po tym jak kategorycznie odmówiła ręki synowi okolicznego bogacza. Tenże został posądzony o morderstwo i na podstawie poszlak, gdyż ciała dziewczyny nigdy nie odnaleziono, skazany na śmierć. Małgosia, córka gospodyni, zaczyna się interesować sprawą i wraz ze swoim przyjacielem śledzić stare dokumenty jej dotyczące. Nagle, w niewyjaśnionych okolicznościach, znika i ona. Czy coś łączy oba zdarzenia?

Chyba musze sobie odpuścić celtyckie klimaty. Nie mogę trafić na książkę, która przekona mnie i urzeknie. A przecież tematyka, krajobrazy, wierzenia, mitologie są wymarzone jako tło do porywającej historii. I tym razem miałam dać się porwać. Obiecujący opis okładkowy. Klimatyczna okładka. I tytuł, tytuł, który w połączeniu z pierwszymi rozdziałami obiecuje mocne emocje, dramatyzm.  Miało być tak pięknie.

A ja tymczasem mam wątpliwości. Bo, o ile początek  zapowiadał się obiecująco, o tyle rozwiniecie akcji, jest moim zdaniem dużą wadą tej powieści. Ale od początku:

Lucyna i Tadeusz wyjeżdżają do Irlandii, do przyjaciółki Lucyny – Marty. Marta mieszka wraz z córką Małgosią, w niezwykle urokliwym miejscu, landszafty są piękne, ale niestety historia, którą ma to miejsce, może odebrać sen największemu twardzielowi. Wiele, wiele lat temu w okolicy zaginęła dziewczyna. Dziewczyna o której rękę zabiegał zamożny sąsiad. Chodziły słuchy, ze dziewczyna go nie chciała, a tuż przed śmiercią dodatkowo się pokłócili, świadkowie słyszeli, ze groził iż zabije i ją i siebie, jeśli panna go nie zechce. Dziewczyna znika, chłopak zostaje oskarżony o morderstwo, któremu gorliwie zaprzecza, ale zeznania świadków i nowe fakty zdają się potwierdzać jego winę. W wyniku procedury dowodzenia, opartej na poszlakach, chłopak zostaje skazany na śmierć. Mijają lata – chodzą słuchy, że duch młodej dziewczyny krąży po okolicy, jakby prosił o odkrycie prawdy. Czy przeszłość skrywa tajemnicę? Czy złapano właściwego mordercę? A gdzie są zwłoki kobiety? Może to wszystko, w rzeczywistości wyglądało zupełnie inaczej?

Moim zdaniem, sama ta zagadka z przeszłości była fajną podstawą dobrej książki. Ale Autorka zaczęła kombinować, sam wątek historyczny nie wystarczał. Moim zdaniem, skoro historia nie wystarczyła, a książka była docelowo dla kobiet, można było pokombinować z wątkiem romansowym, współczesnym.

Czuję się, jak ktoś komu obiecano złote góry, lśniące, wspaniałe – wymarzone. No ósmy cud świata, a dostałam książkę, którą – owszem – przeczytałam w jeden wieczór, zostałam zasypana tematami, ale żaden nie został wyczerpany. Każdy został liźnięty. I tyle.

Mam ogromny niedosyt i czuję się zawiedziona… 

No, ale żeby był zachwyt, muszą się pojawiać i takie zawody.