"Abel i Kain" - Katarzyna Kwiatkowska

Jest lipiec 1900 roku. Europa żyje drugimi Igrzyskami Olimpijskimi połączonymi z paryską Wystawą Światową, lecz w Wielkim Księstwie Poznańskim tamte wydarzenia schodzą na dalszy plan wobec popełnionej właśnie zbrodni. Zamordowano młodego arystokratę, zaś o dokonanie tego przestępstwa policja pruska podejrzewa... brata ofiary. Detektyw-amator Jan Morawski po raz kolejny staje przed koniecznością rozwiązania tajemnicy zbrodni. Nieżyjący mężczyzna był dziedzicem olbrzymiego majątku, wobec tego najbardziej prawdopodobnym motywem wydaje się pragnienie zdobycia fortuny. W miarę jednak, jak Morawski poznaje mieszkańców pałacu i okolicy, a także fakty z życia zamordowanego, dochodzi do wniosku, że poza chciwością powodem morderstwa mogła być również zemsta lub miłość. Na szczęście Jan nie musi zajmować się tylko tropieniem mordercy: bierze udział w pikniku, zwiedza wzorowe gospodarstwo, ratuje starego kawalera z matrymonialnej opresji, zaplata pewnej damie warkocze i przygląda się drylowaniu... porzeczek.

 Jakiś czas temu dałam się porwać „Zbrodniw błękicie” napisanej przez bardzo dobrą tłumaczkę prozy angielskiej, wielbicielkę Christie, która mnie uwiodła nie tylko swoimi tłumaczeniami, ale przede wszystkim wybitnym kryminałem. Pokochałam Jana, pokochałam Mateusza i chciałam więcej, chciałam czytać i czytać. W euforię wpadłam gdy dowiedziałam się, ze tygodnie dzielą mnie od premiery następnej książce o Janie i Mateuszu. Jeśli  ktoś nie czytal jeszcze „Zbrodni w błękicie” polecam najpierw zapoznanie się ze „Zbrodnią”, w „Ablu i Kainie” mamy do czynienia z jednym, ale ogromnym spojlerem.

Jest rok 1900, upalny środek nowego stulecia, ale to nie przez pogodę zrobi się nam gorąco, ale przez morderstwo w zaborze pruskim. Jan i Mateusz przyjeżdżają w odwiedziny do Tadusza(którego to poznaliśmy w poprzedniej książce autorki). Okazją do odwiedzić u Tadeusza mają być chrzciny syna jego i Julii. Jednak Jan nie będzie mógł, tak prędko rozkoszować się odpoczynkiem w gronie przyjaciół. Tadeusz prosi go, aby zbadał sprawę morderstwa w domu znajomego. Znajomy ów Adam Poniński miał trzech synów, jest wcieleniem rzymskiego patrycjusza, bije od niego godność i jest wcieleniem sprawiedliwości. Niestety niczym na Hioba spadły, ostatnio na niego rozliczne troski. Zaczęło się od śmierci jego wnuka i synowej, wydaje się, że apogeum tego dramatu było niczym wyjęte z biblii bratobójstwo, jak Kain z Ablem starli się dwaj starsi bracia starszego pana Ponińskiego. Policja zatrzymała potencjalnego mordercę, który milczy. Nikt nie wierzy w to, że dobry, prawy Edward mógł dopuścić się takiej zbrodni. Ale wraz z rozwojem akcji pojawiają się nowe motywy. A także przesłanki świadczące o tym, że dramat w rodzinie Ponińskich zaczął się o wiele wcześniej. I wydaje się, że to nie koniec ciągu, tragedii. Śladów, podejrzanych, motywów będzie wiele. A kto jest sprawcą, jakie miał motywy. Czy Jan i jego wierny sługa dadzą sobie radę z tą zagadkę. Jan wszak to nie Herkules Poirot, sam się na kartach przyznaje, że nie każde śledztwo zakończyło się sukcesem.

Według mnie ta książka to majstersztyk, powieść, którą pokochają nawet wybredni wielbiciele kryminału.  Intryga jest snuta z dużym wyczuciem, autorka, jak Agata Christie, w swoich najlepszych powieściach, kręci czytelnikiem jak w ciuciubabce. Przyznajcie się kto spodziewał się takiego obrotu spraw. Ja miałam przebłyski, takiego rozwoju wydarzeń, chociaż oczywiście nie spełniło mi się wszystko. Raczej oddawałam strzały na ślepo.  Jako rzekłam intryga jest snuta po mistrzowsku. Dodatkowym, ogromnym plusem jest klimat retro. My przenosimy się do wieku dziewiętnastego, do pięknego dworu, patriarchalnej rodziny. Podziwiamy piękne wnętrza i czytamy o takich potrawach, że nie polecam tej książki w czasie diety. Mnie ssało bez ustanku. Tylko chodziłam i szukałam, czegoś co smakowałoby chociaż w jakiejś części jak te dania, którymi zajadają się bohaterowie.

„Abel i Kain” to książka która ma wszystkie zalety „Zbrodni w błękicie”, a więc klimat, dbałość o szczegóły, świetnie napisane postacie, a także ciekawą zagadkę kryminalną.

Mam nadzieję, że Katarzyna Kwiatkowska stworzy cały cykl opowieści o Janie, dorównujący liczbą tomów, historiom o Herkulesie Poirot`cie.

Polecam każdemu wielbicielowi kryminałów i dobrych książek „Abla i Kaina”, nie zawiedziecie się na pewno!