Jab Tak Hai Jaan(2012)

Miałam dużą przerwę w nowościach bolly, nie mogę przypomnieć sobie kiedy widziałam coś nowego.  Na pewno dawno!! Ostatnio tylko powtórki. Jakoś ubzdurałam sobie, że wszystkie dobre filmy już wyprodukowano. Dlatego leciałam sprawdzonymi. Ale świat idzie do przodu i zatęskniłam za nowościami. Pierwszym tytułem jaki wpadł mi w oczy była „Jab Tak Hai Jaan”, z Szarukiem. Lubię filmy z Szarukiem. Pomyślałam, dlaczego nie?!

Dlaczego? Bo dobre filmy bolly już wyprodukowani :P Żartuję, ale tylko troszkę. Film mnie nie zachwycił, sama historia – z daleka – była fajna, ale jak się podeszło bliżej, już słabiej.  Samar mieszka w Londynie, ima się każdej pracy, aby zarobić na życie. Pochodzi z Indii, jego ojciec i dziadek zginęli służąc w wojsku, dlatego jego matka wysyła go do UK, aby  nie wzbogacił rodzinnej tradycji. Tylko, że w Londynie spotyka go jeszcze większa tragedia, dziwna kobieta. Konkretnie Meera, która niby to jest chrześcijanką intensywnie targująca się z ukrzyżowanym Jezusem, w zawsze ziejącym pustką kościele. Meera ma wyjść za Hindusa, ale przecież od dziecka nie chciała mieć ciemnoskórego męża, więc prosi Jezusa o białego męża. I tak życie upływa jej na targach, tymczasem ścieżki jej i Samara krzyżują się i pojawia się miłość.  Tylko, że Meera obiecała, że nie przekroczy granicy przyjaźni, ale miłość jest silniejsza. Kobieta ładuje się w romans. I może byłoby ok., ale Samar ma wypadek, Meera obiecuje Jezusowi, że już nigdy nie zapragnie Samara jeśli on tylko przeżyje. Jezus oczywiście wysłuchuje prośby, a Meera chce dotrzymać obietnicy.

Zrozpaczony Samar wyjeżdża do Indii i wstępuje do wojska.

Moim zdaniem film miał duży potencjał, również dzięki świetnym kreacjom SRK i  Anushki Sharmy. Na ekranie stanowili świetną parę, ale niestety doznania psuła Katrina Kaif, która była sztuczna jak Barbie z PCV. Nie kupiłam jej bohaterki, także i dlatego, że moim zdaniem prezentuje zły przykład wiary, opartej na transakcji, na handlu „Panie Boże ja przez tydzień nie jem słodyczy, Ty załatw, żebym zdała egzamin”. Moim zdaniem wypaczono tutaj chrześcijaństwo, a z Boga pełnego miłosierdzia uczyniono Twór, który lubuje się w rozdzielaniu zakochanych ludzi. Oczywiście to częste, mylne wyobrażenie człowieka, ale moim zdaniem film niedostatecznie położył nacisk na wyjaśnienie tego wątku.

Nie odczułam dramatu głównych bohaterów, chociaż Szaruka było mi żal. I Akiry, ale nie Meery.

Wynotowałam sobie dwa cytaty z tego filmu:

„jeśli nawet Bóg skłania głowę w obliczu miłości jakie znaczenie ma czas?!"”

Oraz:

„Życie, rani bardziej niż bomby. Na każdym kroku czai się śmierć i zdrada. Jeśli więc nie zakładamy skafandrów, dla ochrony przed życiem, jaki jest sens chronienia się w nich przed śmiercią?  Dzień po dniu, życie zabija nas po trochu. Bomba zabija nas raz, a dobrze.”

Film mnie nie uwiódł, ale wracam do bolly. : )

Strona na filmwebie z niej plakat