"Harry Potter i Więzień Azkabanu" - Joanne Kathleen Rowling

Z pilnie strzeżonego więzienia ucieka niebezpieczny przestępca. Kim jest? Co łączy go z Harrym? Dlaczego lekcje przepowiadania przyszłości stają się dla bohatera udręką? W trzecim tomie przygód Harry'ego Pottera poznamy nowego nauczyciela obrony przed czarną magią, zobaczymy Hagrida w nowej roli oraz dowiemy się więcej o przeszłości profesora Snape'a. Wyprawimy się również wraz z trzecioklasistami do obfitującego w atrakcje Hogsmeade, jedynej wioski w Anglii zamieszkanej wyłącznie przez czarodziejów.

Ponieważ nie poszłam na pielgrzymkę, albowiem jestem już starą kobieta z bardzo kontuzjowaną stopą.  Wpędziło mnie to w otchłań rozpaczy, aby się nie dać depresji(oprócz nabycia ze dwóch książek :/) staram się codziennie(wyjątkiem jest niedziela – bo to święty dzień i wówczas gniję na ogrodzie z książką), wsiadać na rower(kijki znowu odpadają, chcę się wybrać w czwartek do Lublina, do biblioteki i wolałabym nie płakać z bólu w połowie dnia). Wsiadam na rower więc(nos alkoholika już mam :D ) i jadę sobie w trasę. Może w mojej okolicy ze ścieżkami rowerowymi szału nie ma, ale jest multum bocznych dróg po których można bezpiecznie, dla sportu raczej – niż dla widoków, oddawać się pasji. Aby czasu nie tracić słucham audiobooków. Nie minął tydzień a wysłuchałam „Wieźnia Azkabanu”.

Kolejny tom w świetnej interpretacji Piotra Fronczewskiego, który wykonuje kawał dobrej roboty głosem. Sposób w jaki odgrywa Severusa, jest cudowny, chociaż do Alana mu wiele brakuje. „Czarę Ognia” za którą planuję się zabrać czyta Wiktor Zborowski(z tego co kojarzę) jego głos też lubię. Spokojnie mogę powiedzieć, że te audiobooki są bardzo rzetelnie zrobione.

Co zaś do treści książki… wciąż pozostaje jedną z moich ulubionych części sagi o Potterze. Ciężko mi powiedzieć dlaczego, czy to Severus, czy Lupin, czy Syriusz, czy hipogryfy, tryumf w quidditchu, czy ani magowie, zmieniacze czasu. Nie wiem… Kocham ten tom za całokształt. Po pierwsze Harry nie jest już takim infantylnym idiotą, wprawdzie do rozsądku mu nieco brakuje, a ten jego mesjanizm, nieraz się objawia i objawi, ale dzięki uwypukleniu antagonizmów na linii Ron-Hermiona, narcyzm Harrego nieco przygasa. Cała ucieczka Syriusza z Azkabanu, jest świetnie uknutą intrygą, chociaż na upartego oczywiście możemy mieć zarzuty, że to grubymi nićmi szyte, że Rowling znowu wymyśliła coś po łebkach. Tak można się czepiać, ot chociażby dlaczego nie użyto eliksiru prawdy, byłoby po kłopocie, czy to dwanaście lat temu, czy teraz… trudno. W „Więźniu Azkabanu” mamy w obfitości bohaterów, których lubię Severusa(próba odczytania Mapy : D ), Lupin(miłość od pierwszego zaczytania) , Syriusz(zadziorny chłopak, nawet ja od czasu do czasu takich lubię).

Wyprawy do Hogsmead, coraz intensywniejsze poznawanie czarodziejskiego świata, bohaterowie, którzy stają się coraz bardziej złożeni. No i mistrzowski koniec, wyścig z czasem i nadzieja, że szczur nie ucieknie. Za każdym razem mam taką nadzieję. Wiem – jestem naiwna, bezgranicznie.

Piekąc muf finy oglądałam ekranizację – uwielbiam, uwielbiam. Ach, żadne słowa nie oddadzą mego zachwytu nad trzecim tomem.  : ) a może lubię go tak bardzo, bo tak ciężko było go zdobyć ; )

Jutro jak pójdę pojeździć wezmę się za „Czarę Ognia”, bo na wieczór, na noc w sumie – to się boję ; ]

zwykle jeżdżę wieczorami - bo chłodniej...

...i podziwiam moje ukochane zachody Słonca