Kometa nad Doliną Muminków to drugi tom serii przedstawiający świat Muminków. Poznajemy tu: Tatusia Muminka, Mamusię Muminka, Włóczykija, Małą Mi, Migotkę, no i oczywiście Muminka. Tytułowa kometa ma zamiar spaść na Dolinę Muminków. Jednak na szczęście nic złego się nie dzieje i rodzina Muminków może spokojnie zapaść w zimowy sen.
W telewizji same ponure wiadomości. Dzienniki uparcie
donoszą nam o strasznościach, okrucieństwie lub – w najlepszym wypadku –
głupocie innych. Na szafce nocnej wciąż
leży „Powstanie `44” przez które przedzieram się powoli, ale systematycznie.
Potrzebuję na wieczory lektury pogodnej, spokojnej, zapewniającej kolorowe sny.
Z okazji setnej rocznicy urodzin Tove Jansson postanowiłam wrócić do Muminków,
do podczytywania regularnego , wieczorowego. Takich bajek na dobranoc.
Jako dziecko lubiłam oglądać Muminki, o ile pamięć mnie nie
zawodzi to leciały w środę… Piosenkę znam i lubię do dziś. : - )
 |
| "-Czy grozi nam jakies niebezpieczenstwo? - zapytal Ryjek, wpatrujac sie w Pizmowca. -Tego nigdy sie nie wie - wymamrotal Pizmowiec - Wszechswiat jest taki ogromny, a Ziemia taka nieslychanie mala i nedzna..." |
„Kometa nad Doliną Muminków” to drugi tom z serii o
sympatycznych stworkach zamieszkujących Dolinę Muminków. Ryjek – czyli małe
zwierzątko znajduje tajemniczą ścieżkę i postanawia wypuścić się na wycieczkę,
razem ze swym przyjacielem Muminkiem. Jednak okazuje się, że przed nimi o wiele
większa przygoda. Nad Doliną Muminków pojawia się kometa, aby dowiedzieć się o
niej więcej Muminek i Ryjek ruszają w szalenie niebezpieczną podróż do
Obserwatorium, aby pracujących tam Profesorów zapytać o to przedziwne zjawisko.
 |
| "Dziwna rzecz z tymi rzekami i drogami(...) Widzi sie je, jak pedza w nieznane, i nagle nabiera sie strasznej ochoty, zeby samemu tez sie znalezc gdzie indziej, zeby pobiec za nimi i zobaczyc, gdzie sie koncza...". |
Wiadomo to książeczka dla dzieci, jeśli macie w domu
maluchy, niezbyt długie rozdziały nadają się doskonale do czytania na dobranoc.
Z pół roku temu nabyłam Pierwszą księgę przygód Muminków, więc mam jeszcze
sporo czytania : - ). Lektura tej książki przed snem wycisza i relaksuje, można
cofnąć się do pacholęcych lat, znowu poczuć się dzieckiem.
Należę do grona osób, chociaż nie wiem jak liczne jest to szacowne plenum, które uważają, że czytanie bajek nie świadczy o postępującym zdziecinnieniu. Lubię wrócić do książek i opowieści z dzieciństwa.
Cieszę się, że na półkach mam jeszcze spory zapas na ponure wieczory : - )
Moja ulubiona książka z serii o Muminkach:)
OdpowiedzUsuńJa mam sentyment do "ZImy" :))
UsuńO jejku, przypomniało mi się dzieciństwo... Uwielbiałam Muminki, więc "Kometę..." czytałam obowiązkowo! :)
OdpowiedzUsuńJako dziecko nie mogłam się przekonać, za to teraz nadrabiam :)
UsuńNie do końca się zgodzę, że to książeczka dla dzieci;) Myślę, że dorosły dużo z niej "wyczyta" dla siebie. Kiedyś próbowałam czytać ją mojemu przedszkolakowi, okazała się zbyt mroczna i katastroficzna...Ale sama przeczytałam ją z przyjemnością, nawet już drugi raz, dodam, że obydwa razy były w wieku dorosłym;)
OdpowiedzUsuńPo dłuższym zastanowieniu, na pewno masz rację, sam apokaliptyczny motyw może dzieci przerazić, zwłaszcza te z bogatą wyobraźnią. Ja czytałam jako dorosła... zwróciłam uwagę na tą dziecięcą wiarę, że "Mamusia wszystkiemu zaradzi"
UsuńJa też nie odbieram tego cyklu jako (tylko) dla dzieci. Dziecko, owszem, chętnie się zapozna z tymi historiami, przestraszy rozłąki z matką (sceny odłączenia z matką są u Jansson niezwykle sugestywne) albo atmosfery przesyconej niepokojem (u mnie do dziś kończy się to gęsią skórką, zwłaszcza w ostatnich tomach), ale czy doceni nawiązania do Szekspira, Celliniego itp.? ;)
OdpowiedzUsuńKometa moja ulubiona :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam Muminki! Uważam, że są nawet bardziej dla dorosłych niż dla dzieci 😉 Mój starszy syn, gdy widzi, że znów czytam Muminki, to komentuje: "Muminki? Mamo, naprawdę?" Ale póki co widzi w nich tylko bajkę dla dzieci. Ja już nie. 😉
OdpowiedzUsuń