"Stulecie Winnych. Ci, którzy przeżyli" - Ałbena Grabowska-Grzyb

Epicka opowieść o losach polskiej rodziny wpleciona w dramatyczne wydarzenia XX wieku rozpoczyna się z chwilą wybuchu I. wojny światowej, a kończy po stu latach – w czasach współczesnych.
Czerwiec 1914 roku. Podczas porodu bliźniaczek – Marii i Anny – umiera ich matka. Stanisław Winny, ojciec nowonarodzonych dziewczynek, opłakuje ukochaną żonę, patrząc z lękiem w przyszłość – ma bowiem pod opieką nie tylko bliźniaczki, ale również dwóch synków. Bracia Stanisława oraz jego rodzice, Bronisława i Antoni, jednoczą swoje siły w obliczu tragedii. Kilka tygodni później nadchodzą kolejne dramatyczne wydarzenia – pewnego upalnego lipcowego dnia wybucha wojna... 
Długie lata I. wojny światowej i epidemia grypy hiszpanki boleśnie doświadczają ród Winnych. Tym bardziej cenią oni pokój i dobrobyt, które niesie ze sobą dwudziestolecie międzywojenne, chociaż przewrotny los nie szczędzi Winnym życiowych doświadczeń. Z rosnącym niepokojem obserwują, jak wielkimi krokami nadchodzi kolejna wojenna zawierucha.

„Stulecie winnych” to czwarta książka Ałbeny Grabowskiej dla dorosłych. Dla mnie pierwsza. Ubolewam, że nie czytałam wcześniejszych powieści – mam nadzieję to nadrobić. Tym bardziej, że „Stulecie winnych” to tom pierwszy sagi, która rozgrywa się na przestrzeni stu lat, a tom drugi wyjdzie już niebawem.  Gwiazdorek dowiedział się, że chciałam przeczytać książkę, która zebrała tak rewelacyjne recenzje, chociaż rozsądek podszeptywał: „i po co ci to? Znowu okaże się że chała i zamiast spać będziesz myślała, co ludzie widzą w takim badziewiu”. Jednak, jak mawia klasyk: kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana.

Początek książki to lato 1914 roku, w wiejskiej chacie rodzi się dziecko, po dłuższej chwili, okazuje się że w kolejce czeka jeszcze jedno, które z powodu niedobrego ułożenia zabije matkę. Na świat przychodzą bliźniaczki, a w wielkim świecie zabito jakiegoś arcyksięcia. Jednak dla rodziny Winnych, największą troską jest śmierć przy porodzie Kasi, problem z karmieniem dziewczynek i tym, że jedna, według słów lekarza, najprawdopodobniej umrze. Ta mniejsza, druga, ta która zabiła matkę. Wyrastają jednak… do wsi przychodzi wojna, niespodziewanie, ale krwawo. Rozpoczynają się lata trudnej sytuacji, trosk o bliskich, zaginionych. Dziewczynki rosną, a młodsza – Ania zaczyna wykazywać się nadzwyczajnymi umiejętnościami. Przewidywanie przyszłości, jakaś magia. Wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu wszystko się sprawdza.  Jej siostra Marysia, chociaż podobna, na szczęście nie ma takiego daru. Daru, który jest jednocześnie przekleństwem. Życie rodziny Winnych pełne jest codziennych dramatów i drobnych radości, jednak życie bliźniaczek, zwłaszcza Anny zmienia się gdy za sprawą babci poznaje założyciela Podkowy Leśnej pana Lilpopa z którym połączy ją ogromna przyjaźń.  Dzięki tej znajomości dziewczynka ze wsi będzie mogła uczyć się i zdobyć zawód. Niestety wykształcenie i pragnienie poszerzenia horyzontów stanie na przeszkodzie jej uczuciu. Bo mężczyzna którego ona kocha i on ją zresztą też, nie do końca rozumie po co jej to wszystko.

Powiem Wam szczerze, że na początku byłam bardzo sceptyczna. Nawet jak zaczęłam czytać pomyślałam sobie, oto kolejna książka o polskiej wsi, bez realiów, a dziejąca się sto lat temu, po to by było bardziej dramatycznie. Znowu wiejska rodzina, która jednak nie jest tak prymitywna jak reszta społeczności. Bałam się, że znowu nic nowego i nic nadzwyczajnego. Nawet na początku czytanie szło mi jak krew z nosa. Na początku…

Ni z tego, ni z owego diablo się wciągnęłam w tę historię. Ma ona magię sag rodzinnych.  Autorka postarała się abyśmy wczuli się w sytuację głównej bohaterki, bo będzie nią Ania, to pewne. Ałbena Grabowska opisuje przeżycia Ani  tak realistycznie, że to do czytelnika trafia. Do mnie tragizm jej położenia dotarł i mnie wzruszył.

Mam wrażenie, że ten tom był tylko preludium, że naprawdę autorka poszaleje w tym tomie, którego premiera za kilka tygodni. Szczerze – nie mogę się doczekać.

Przyznam też, że po tytule spodziewałam się czegoś innego, nie ukrywam, że magia, zjawiska paranormalne o których czytałam w kilku recenzjach, raczej mnie odpychały, okazało się że lęki były niesłuszne. 

Książka jest fantastyczna.

Ja dałam się uwieść – totalnie. Ałbena Grabowska, kupiła mnie swoją historią, przeniosła do urokliwych okolic Podkowy Leśnej, sprawiła, że dałam się porwać uczuciom i ciągle mam ochotę na więcej!!

|| Stulecie Winnych, Ci którzy przeżyli ||  || Stulecie Winnych, Ci którzy walczyli || 

|| Stulecie Winnych, Ci którzy wierzyli ||