"Tajemnica bzów" - Magdalena Kordel

Malownicze, ciche miasteczko ukryte w Sudetach. Miejsce, gdzie czas i miłość leczą rany. Pewnego dnia pani Leontynie ginie pierścionek przekazywany z pokolenia na pokolenie, a przed jej sklepem ze starociami zatrzymuje się tajemniczy mężczyzna. Czy to przeszłość zaczyna się o nią upominać? Leontyna wyrusza więc w pełną nostalgicznego uroku podróż do krainy pachnącej bzami. Do czasów radosnego dzieciństwa na Kresach, wielkiej miłości i wojny, która wszystko zmieniła. Jaką tajemnicę kryje rodowy pierścionek?Kim jest zagadkowy mężczyzna?Czy przeszłość można zmienić? Poruszająca historia silnej i mądrej kobiety, której przyszło żyć, kochać i marzyć w niezwykłych czasach.

Jestem w stu procentach córką Galicji, tej wielkie, półdzikiej przedwojennej Galicji. We Lwowie zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Cudowne miasto, chociaż podupadłe na każdym kroku pokazuje, jak pięknym, stylowym miejscem było przed wojną. Stare drzewa, cmentarze będące pomnikiem historii, lwowskie Orlęta śpiące w bieli, dumny gmach opery, Sissi spoglądająca tajemniczo ze ściany kościoła… Nie wiem czy można być obojętnym na ten wdzięk. Jestem też bardzo krytycznym czytelnikiem. Ciężko opisać Lwów, jeśli nie czuje się tego klimatu… Poprzednie tomy o Malowniczem nie wzbudziły mojego entuzjazmu, ta książka miała być po prostu zamknięciem serii. Nawet te bzy, które uwielbiam, miały być tylko dodatkiem.

Zaczęłam czytać, kilkukrotnie zdławiłam irytację, za bardzo to było babskie, przewidywalne, takie poplątane, jak babskie gadanie, po łebkach, jak na karuzeli. Czytałam dalej i kurczę… zanim się zorientowałam byłam cała w tej historii. Pani Leontyna, właścicielka sklepu w Malowniczem, opowiada historię swojego życia, a pretekstem są dziwne zjawiska związane z rodowym pierścionkiem. Przenosimy się na Kresy, później do Lwowa. Towarzyszymy małej Zosi, gdy dorasta w pełnym miłości domu, w cieple, ulice Lwowa są najlepszą atrakcją, niezależnie od pory roku. Chociaż Zosia jest dziewczynką, swawoli sobie jak chłopak, czym przysparza rodzicom tylko siwych włosów. Tuż przed wojną przenoszą się do Warszawy i to właśnie stolica będzie świadkiem jej dorastania, pierwszej miłości, rozkwitu kobiecości wśród okropieństwa wojny.  A jaki związek z tymi wydarzeniami ma mężczyzna, który ponad pół wieku po zakończeniu wojny pojawia się w miasteczku i obserwuje Leontynę? Chyba nie zgadniecie.

Tak jak na początku wam napisałam, bałam się że ta książka będzie kolejną banalną historią. Bałam się że mnie zmęczy, wzbudzi we mnie żal za zmarnowanym czasem. To wrażenie szybko się rozpierzchło, naprawdę zaangażowałam się w tę historię. Nie! Nie uważam jej za idealną, mogłabym wytknąć kilka niedociągnięć i wad. Mogłabym, bo podkreślam, nie jest to najlepsza książka jaką czytałam, ale niepostrzeżenie mnie porwała. Zaczytałam się w nią i byłam wściekła na to, że trawa rośnie i muszę ją skosić.

Mamy fajny klimat dwudziestolecia międzywojennego, upajający nastrój młodości, szaleństwa skontrastowaną z nadciągającą nieuchronnie zawieruchą wojny. Mamy miłość w trudnych czasach, przemijacie i przeznaczenie, które dopadnie do nas po latach.

Zachęcam Was do tej lektury, teraz w cieniu zakwitających bzów, teraz gdy równo siedemdziesiąt lat temu dogasały gruzy III Rzeszy, gdy dla wielu koszmar wojny zbliżał się do końca, a zaczynał się dramat codzienności i niepamięci.

Nie powiem Wam, że ta książka jest odkrywcza, ale czyta się ją naprawdę nieźle, płynnie i z żywym zainteresowaniem. Nostalgiczna, niespieszna… Najlepsza część cyklu