"Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta" - Claire North

Niektórych historii nie da się opowiedzieć w jednym życiu.
Zaskakująca reinterpretacja opowieści o podróży w czasie. Odważna, magiczna, mistrzowska.
Harry August umiera. Znowu. W chwili śmierci Harry August zawsze powraca do punktu wyjścia. Niezależnie od tego, co robi i jakie decyzje podejmuje, za każdym razem staje się chłopcem pamiętającym wszystkie fakty z życia, które przeżył dwanaście razy. Nic się nie zmienia, nigdy. Aż do teraz.
Kiedy nadchodzi kres jedenastego życia Harry’ego, przy jego łóżku pojawia się dziewczynka, która mówi: „O mało mi nie umarłeś, doktorze… Muszę wysłać wiadomość w przeszłość”.
Oto opowieść o wcześniejszych – i późniejszych – wydarzeniach z życia Harry’ego. Podejmuje on próbę ocalenia przeszłości, której nie może zmienić. Stara się uratować przyszłość, by nie dopuścić do katastrofy.
Claire North to pseudonim autorki mającej w swoim dorobku kilka znakomicie przyjętych powieści, z których pierwszą opublikowała jako czternastolatka.

Zdarzyła się tragedia. Dziś, gdy miałam zaplanowany cały dzień, wstałam i okazało się, że nie ma prądu jednej fazy właściwie, akurat tej, która napędza sprzęty przy moim biureczku. Myśląc, że to przejściowe kłopoty, zjadłam śniadanie, wypiłam kawę, poczytałam trochę, okazało się jednak że u sąsiadów prąd jest, co każe przypuszczać, że awaria jest u nas. A Tata akurat pojechał do miasta. Mam wiele zasad, jedną z nich jest nietykanie urządzeń typu korki. Nie ruszam, staram się nawet za bardzo na nie, nie patrzeć, na wszelki wypadek. Ponieważ do pracy prąd w laptoku jest mi potrzebny, no powiedzcie co mogłam robić? No oczywiście, że mogłam tylko rozwiesić pranie i oddać się lekturze książki, którą zaczęłam korzystając z wczorajszego święta i słońca oraz domu z ogródkiem. Wczoraj napoczęłam książkę, nabawiłam się poparzeń słonecznych, wnikliwa obserwacja każe mi przypuszczać, że są one pierwszego stopnia, ale na prawie 50% powierzchni ciała. Zadniej – bo tak się wygodniej czyta. No to już dziś, mądrzejsza o wczorajsze doświadczenia zaszyłam się z książką, która swoją okładką hipnotyzowała mnie od dawna. Byłam ciekawa czy środek jest tak samo ciekawy jak zewnętrzna warstwa, bo nie ukrywam, że początki były trudne.

Harry rodzi się w 1919 roku w Wielkiej Brytanii, jego pierwsze życie jest normalne, jako przybrane dziecko, bękart, nie ma łatwo, ale nie rozdziera szat, żyje życiem normalnych ludzi, oszczędza go wojna i umiera, w domu, spokojnie, zgodnie z prawami natury. Drugie życie, jest niepokojące, pamięta poprzednie – identyczne życie i jest skołowany, skutkiem czego trafia do szpitala psychiatrycznego, w trzecim życiu… zaczyna więcej rozumiem. Dowie się, że jest podróżnikiem, że każdorazowa śmierć jest resetem dysku jego życia, że wraca do chwili narodzin w 1919 roku. Takich ludzi jak on jest więcej. Zrzeszeni w Bractwo Kronosa mają na celu strzec, aby tacy jak oni, nie zmienili losów świata, bo historia jest zbyt skomplikowana i nigdy nie wiemy jak jedna zmiana, wpłynie na efekt końcowy. Niestety nie wszyscy ouroborani uważają, że świat powinno zostawić się takim, jaki jest. Niektórzy wykorzystują wiedzę zdobytą we wcześniejszych życiach i wprowadzają zmiany. Wiadomość o takiej zmianie, o końcu świata zbliżającym się szybciej niż powinien, dostaje Harry pod koniec swojego 11 życia. Postanawia to zbadać i tak spotyka misję, która będzie kosztowała go dużo trudu oraz narazi na śmiertelne niebezpieczeństwo struktury Bractwa Kronosa.

Książka fragmentami przypomina pomieszanie z poplątaniem, były chwile, gdy nie mogłam załapać o którym życiu narrator opowiada, gdzie jest, co już może wiedzieć, a co dopiero przeżyje. Gdy jednak przywykniemy do momentów chaosu, wyostrzymy uwagę, pomiędzy masą wspomnień, znajdziemy rozważania o naturze czasu i zmian. Często chcemy zmienić jakiś moment w naszym życiu, zwykle wstydliwy, lub taki, który uważamy za rujnujący nasze dalsze życie, nie zastanawiamy się jakie przyniesie to konsekwencje, wydaje nam się, że możliwa jest tylko zmiana na lepsze. Tymczasem wcale tak nie musi być. W tej książce mamy do czynienia z rozważaniami o zmianach, podobnymi do tych, które poczynił King w książce „Dallas”. Wątpię jednak, abym oduczyła się myślenia „ach gdybym wtedy poszła w prawo, zamiast w lewo”.

 

zaczytanie w takiej pozycji, grozi poparzeniami słonecznymi 

Jak dla mnie, książka jest strzałem w dziesiątkę, chociaż początkowo raczej usypiałam na słońcu, niż czytałam, jednak niepostrzeżenie przekroczyłam granicę zaczytania i nie mogłam się oderwać. Przed snem, znowu grałam w grę „jeszcze jeden rozdział”, na co Klara patrzyła z jawną kpiną zielonych oczu. Książka po prostu wciąga, intryga jest tak realna, gra toczy się o ogromną stawkę, więc momentami po prostu zamierałam, bijąc się z myślami, aby wbrew moim zwyczajom, nie zajrzeć na ostatnią stronę(nigdy tego nie robię!!).

Żałuję, że już skończyłam ją czytać, sądzę, że prędko nie znajdę książki, która tak mnie pochłonie. Genialna okładka(kocham taką kolorystykę), okazała się tylko przedsmakiem, świetnej treści. Naprawdę gorąco polecam!!

I pozostawiam was, a sama idę zmierzyć się z pracą oraz pytaniem co ze sobą zrobić po lekturze TAKIEJ książki?!