"Szukaj mnie wśród lawendy. Gabriela. Tom III" - Agnieszka Lingas-Łoniewska

Ostatni tom lawendowej trylogii. Wracamy na półwysep Peljesac do Trpanj i wraz z Gabrielą próbujemy odszukać cień wielkiej miłości do Iwo, który przed laty zostawił dziewczynę w obcym kraju i wyjechał do Włoch. Co się wydarzyło pomiędzy energiczną blondynką i przystojnym Chorwatem? Jakie tajemnice uniemożliwiły tej zakochanej parze życie w miłości? Czy Gabrysia zna całą prawdę o Iwo? Czy ten mężczyzna wie, jaką naprawdę kobietą jest ta Polka, o której nie może przestać myśleć? Zakończenie miłosnych historii trzech sióstr. Pełne namiętności, tajemnic i przeciwności losu.

Lubię trylogię, od dziecka lubiłam cykle. Ostatnio polskie pisarki rozpieszczają nad pod tym względem. Jeśli trylogia jest dobra – im więcej tym lepiej. Zwykle niestety jest tak, że pierwszy tom jest świetny, drugi nieco zawodzi, więc po finale oczekujemy Eru wie czego, a mamy tylko sromotny zawód. Znam już twórczość Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, na tyle, by nie obawiać się takiego procederu. Miałam przyjemność obserwować, foto-relację z wakacji w Chorwacji, która pełni tak ważną rolę w lawendowej trylogii. Jeśli ktoś nie śledził, a ma smartfona, z tyłu, na okładce mamy kod QR, który po zeskanowaniu przeniesie nas na Agnieszkowego bloga i do zdjęć z Chorwacji. Ach!! Marzę o wakacjach, jak ja lubię takie miejsca.

Trzeci tom trylogii, opowiada o najmłodszej siostrze Skotnickiej, która na stałe zamieszkuje w Chorwacji, samotnie wychowuje syna. Oczywiście ojciec, Chorwat, jest w pobliżu, wydaje się, że Gabi coś do niego czuje, zawsze czuła, ale co się stało przed laty, że nie są razem? I czy na pewne sprawy nie jest już za późno? Może jeśli coś kiedyś nie wyszło, trzeba to opłakać, pożegnać i złożyć na cmentarzu, nawet najwspanialszych, ale niespełnionych marzeń? Czy jednak trzeba walczyć? Gabi, będzie mogła sprawdzić na własnej skórze, w rodzinnym Wrocławiu, z okazji ślubu siostry. Chociaż początek będzie beznadziejny.

Jakże mi źle, że nie wiem kiedy wyjdzie nowa książka Agnieszki Lingas-Łoniewskiej.  Lubię czytać jej książki, moje koleżanki, którym pożyczyłam czy też poleciłam jej książki, są zachwycone i podzielają każdorazowo, moje oczekiwanie na nową powieść. Ta doskonale się sprawdza w taką pogodę. Czy może być coś lepszego niż dobry, motylkowy romans, czytany wśród zieleni, na ciepłym słoneczku, ptaki śpiewają, wietrzyk wieje. Przyroda i akcja powieści, współgrają ze sobą – po prostu Arkadia.

Wiele osób zarzuci mi, niskie wymagania czytelnicze. A ja jak zwykle powtórzę, że nie samymi ambitnymi książkami człowiek żyje. Wtedy chyba bym zwariowała. Po mrocznych kryminałach, przygnębiających biografiach, czy książkach które masakrują psychicznie, przychodzi czas, na to żeby poczytać coś lekkiego, optymistycznego, pozytywnego. Żeby były śliczne widoki, ciekawe postacie oraz motylki. Pod tym względem Agnieszka Lingas-Łoniewska nigdy nie zawodzi. I to jest fantastyczne. Mam nadzieję, że nie będę musiała długo czekać na jej następną książkę!!