"Niegrzeczne księżniczki. Prawdziwe historie bez bajkowego zakończenia" - Linda Rodriguez McRobbie [nie jest się księżniczką, po to by być szczęśliwą]

Biografie, ja bardzo lubię ten gatunek. A skoro ukazał się pod egidą mojej ukochanej serii wydawniczej, to tym bardziej musiałam poznać i zobaczyć co w trawie piszczy. Cukierkowa okładka, już wiem, że nie może mnie zmylić. Ostatnio mamy boom na biografie kobiet. Przez lata pomijane, spychane do roli dodatku do męża i inkubatora dla dziedzica, teraz mają swój czas i mogą przemówić. Feminizm wdarł się do historii. 

Księżniczki żyją długo i szczęśliwie tylko w bajkach. Te prawdziwe musiały być silne i odważne, by przetrwać w męskim świecie.
Roksolana – dla niej sułtan traci głowę i rządzi krajem pod jej dyktando. 
Alfhilda – uwięziona w wieży przez własnego ojca buntuje się, ucieka i zostaje piratem.
Olga Kijowska – morduje swoich wrogów, obejmuje władzę i skutecznie rządzi krajem.
Stephanie von Hohenlohe – porzuca księcia, by zostać szpiegiem i kochanką Hitlera.

Niegrzeczne księżniczki to prawdziwe historie 30 kobiet z różnych czasów i zakątków świata. To pełne pasji opowieści o znanych postaciach, jak Lukrecja Borgia, Anna Boleyn czy Sisi, ale też tajemnicze historie zapomnianych księżniczek z krainy Wikingów, odległych Chin, a nawet imperium Azteków. Łączy je jedno – wszystkie robiły to, co chciały.

Ponad trzysta stron i kilkanaście księżniczek w rozdziałach, które oddają ich niegrzeczność, mamy wojowniczki, uzurpatorki, intrygantki, ocalone, imprezowicz ki, ladacznice i wariatki. Chociaż oczywiście, mogły mieć więcej niż tą jedną cechę, która ich klasyfikuje w spisie treści. Mamy księżniczki znane, legendarne, jak Sissi, siostra Elżbiety – Małgorzata, Lukrecja Borgia, jak i kobiety, których biografie schowały się w mrokach nieopisania, jak egipska Hatszepsut, czy Pinguang. Trudno, by w takim formacie przedstawiono wyczerpujący biogram, chociażby połowy z nich. Autorka czasami mam możliwość oparcia się na potężnych archiwach i źródeł ma sporo, w innych wypadkach, większość zdaje się dopowiadać. Książkę czyta się jednym tchem, z wyraźnym zainteresowaniem. Większości kobiet nie znałam, czytałam o ich życiu pierwszy raz, więc nie miałam możliwości konfrontować swojej wiedzy, z tym co pisze autorka. Gdy jednak doszłam do Sissi, a więc bohaterki, którą znam całkiem dobrze i sama dysponuję sporą wiedzą, zaczęły się schody.

Dobrze, że Sissi jest jedną z ostatnich bohaterek, bo inaczej cała lektura stanęłaby pod znakiem zapytania, a ja zamiast skupić się na radości z lektury, zaczęłabym grzebać w źródłach. Nie wiem, jak było w przypadku innych księżniczek, ale w przypadku Elżbiety Bawarskiej autorka, robi coś, czego ja nie lubię, czy to w książce, czy w zwykłej rozmowie. Nagina fakty, aby udowodnić swoją tezę. Tezą jest, że Elżbieta była niezrównoważona psychicznie, co nie jest odległe od prawdy. Lata małżeństw w łonie jednej rodziny, doprowadziły do krzyżówek genetycznych, które zaowocowały specyficzną mentalnością, u potomków. Elżbieta nie była jedyną przedstawicielką swojego rodu, co do której psychiki, można mieć pewność, ze nie wszystko tam grało. Jednak sposób w jaki autorka broni swojej tezy, jest w moim odczuciu ordynarny i nie licuje z sympatyczną książką o księżniczkach.

Mogłam sobie odpuścić rozdział o Sissi bo z tym małym wyjątkiem, książkę czytało mi się po prostu lekko i przyjemnie. Widać, że nie w każdym przypadku autorka miała źródła, więc tak sobie dopowiada, snuje opowieść, taką z pogranicza baśni i historii, ale to nie przeszkadza aż tak.

Mogę spokojnie powiedzieć, że nadal będę wytrwale polowała na książki z tej serii.