"Dziewczyna, którą kochałeś" - Jojo Moyes [ naucz się iść dalej ]

Rok temu Sylwestra spędzałam z Jojo Moyes, prawie wyłącznie ; ). Ostatni list od kochanka był pierwszą książką 2016 roku, a wszystko wskazuje na to, że inna jej książka, która w Polsce oficjalną premierę będzie miała 11 stycznia będzie ostatnią książką w tym roku. Kilka dni wyjątkowej przygody. Książka o zimowej okładce i całej gamie uczuć. Moyes znowu czaruje, przeczytajcie blurba, chociaż książka i tak was zaskoczy. Mnie zaskoczyła i chociaż na początku nie wiedziałam czy to zaskoczenie In plus, to jednak w końcu czytałam do drugiej nad ranem. Jojo Moyes to chyba jedna z moich ukochanych pisarek!! Mam nadzieję, że 2017 rok będzie rokiem w którym nastąpi masowe wznowienie jej książek!

Nowa powieść autorki bestsellerowych Zanim się pojawiłeś i Kiedy odszedłeś. Ten portret to moja ulubiona rzecz w całym domu. Właściwie na całym świecie. Przypomina mi o dziewczynie, którą kiedyś byłam. Która nie martwiła się na okrągło. I która potrafiła się bawić, po prostu… robiła różne rzeczy. O dziewczynie, którą chcę znó w być. W życiu Liv nic nie poszło zgodnie z planem. Zamiast cieszyć się miłością męża i myśleć o przyszłości, została sama. Jedyne, na co ma ochotę, to wejść pod kołdrę i już nigdy nie wyściubiać spod niej nosa. Wypić o jeden kieliszek wina za dużo i zapomnieć o mailach od komornika i mężczyźnie, który miał być spełnieniem marzeń, a zniknął bez słowa. Jedyne, co pomaga jej przetrwać, to portret dziewczyny, zaręczynowy prezent. Najcenniejsza rzecz, jaką ma. Kiedy ktoś chce jej go odebrać, Liv zaczyna walczyć. O obraz i o siebie. Podobno można łamać zasady, jeśli się kocha… Jojo Moyes to ulubiona autorka milionów czytelników, a jej pisarstwo jest światowym fenomenem wydawniczym. Wyrównała rekord należący do Harlana Cobena i Stephena Kinga – trzy jej książki znalazły się równocześnie na listach bestsellerów „New York Timesa”. Powieści Moyes zostały przetłumaczone na 35 języków i rozeszły się w nakładzie ponad 9 milionów egzemplarzy.

Liv kilka lat temu straciła męża, jednak ciągle się nie pogodziła ze stratą, nie poszła dalej. Wciąż tkwi w głębokiej żałobie opłakując mężczyznę swojego życia i życie jakie wiodła. Kiedyś była zamożną, żoną odnoszącego coraz większe sukcesy, nowatorskiego architekta, podróżowała po świecie. Teraz nie otwiera listów z banku, unika wierzycieli i sprawdza przed otwarciem drzwi, czy nie czai się za nimi komornik. Gdy w końcu poznaje mężczyznę, który wydaje się być ucieleśnieniem jej marzeń, te w krępujący sposób znika bez słowa. Jedyną pociechą jest obraz, który mąż kupił jej przed laty w Hiszpanii w prezencie ślubnym.

Francja, rok 1916, miasteczko okupowane przez Niemców, boryka się z typową rzeczywistością wojenną, braki aprowizacji, konfiskata mienia i upokorzenia na każdym kroku. Sophie, razem z siostrą i bratem prowadzi rodzinny hotel. Niegdyś olśniewał luksusem, teraz straszy wyrwanymi deskami z podłogi, dziurą po zabraniu marmurowego kominka. Całej rodzinie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, a śmierć, wywózka do obozu pracy, wydaje się być kwestią czasu.

 

pierwszy raz bawiłam się tęczowymi kredkami

Bardzo lubię powieści, których akcja dzieje się dwutorowo. Chociaż często mam z nimi problem, bo którymś torem jedzie mi się lepiej, tak było chociażby przy Szmaragdowej tablicy, z którą przez pewien czas kojarzyła mi się Dziewczyna, którą kochałeś, związane to było z tym, że początkowo wątek historyczny u Moyes bardziej mi się podobał, ale tylko początkowo. Tablica uśpiła mnie z pięćset razy, a Moyes znowu zaskoczyła i emocjonalnie zaangażowała. Nie od początku się wciągnęłam, bo na początku byłam zaskoczona, bo oczekiwałam czegoś innego a tymczasem… naprawdę masa, masa emocji, takich do których przyzwyczaja Moyes, może nie spektakularnych, ale mocno zakorzenionych w codzienności.

Dwie historie, które pokazują siłę uczucia, to jak pomaga przetrwać trudny czas, ale czasami zamiast pozwalać wzlecieć do gwiazd, ciągnie w dół jak ołowiana kula. Chociaż otwieranie się od nowa na świat, wcale nie jest łatwe, a raczej podszyte ciągłym strachem.

Naprawdę poruszająca książka, która każe również zastanowić się nad problemami pobocznymi, ale o tym Wam nie opowiem, żeby nie spojlerować. Wzruszyłam się i bardzo przeżywałam tę książkę. Kocham Moyes, po stokroć kocham!! Czekam na kolejną książkę!! A Wam dobrze radzę! Czekajcie na 11 stycznia, wtedy premiera!! Warto czekać!!!

Może na progu Nowego Roku warto dobrze się zastanowić, czy warto czerpać siłę z przeszłości, czy też odrzucić ją bo jest zbędnym balastem i przestać rozdmuchiwać już coś co kiedyś  było ważne, ale teraz przeminęło z wiatrem!a