"Studenty" - Dawid Ratajczak [ przeczytaj i popłacz się ze śmiechu ]

Jestem raczej książkowym sztywniakiem. Książka raczej doprowadza mnie do płaczu, bardzo rzadko na książkach się śmieje. Najwyżej uśmiecham z politowania. Kiedy usłyszałam o książce Studenty byłam zaintrygowana. Mam mocne więzy z życiem studentów, sama nie tak znowu dawno studiowałam. Byłam ciekawa, tego studenckiego życia opisanego w powieści. Trochę się bałam, że autor ulegnie pokusie, pokazania beznadziei studenckiego życia, że będzie to tani melodramat z mocnymi akordami egzystencjalizmu. Jakże się pomyliłam. Zaczęłam parskać śmiechem już na pierwszej stronie. Czytałam książkę w nocy(studenckie zwyczaje) i nocną ciszę, raz po raz przerywał wybuch śmiechu. Jedna z zabawniejszych książek jakie czytałam.

Istnieją konkretne przyczyny, dla których wielu ludzi uważa studia za najlepszy okres w swoim życiu.
To jest właśnie książka o tych powodach…
Durszlak, Magik i Pojzon to typowi studenci. Na obiad jedzą zupki chińskie lub prowiant przywieziony z domu, a ich ulubiony napój to tanie piwo. Studia są dla nich ciężkim okresem w życiu: w końcu trzeba zajmować się imprezowaniem, imprezowaniem oraz… jeszcze większą ilością imprez. Ale nawet oni muszą zmobilizować wszystkie szare komórki, gdy nadchodzi SESJA… A to nie zawsze jest łatwe dla ludzi, którzy piją wódkę ze słoików po śledziach…
Z książki dowiadujemy się między innymi:- dlaczego ludzie nie lubią, gdy organizuje się na ich balkonie grilla na pięćdziesiąt osób;- dlaczego nie należy gasić płonącego oleju wodą;- w ile minut przyjeżdża straż pożarna.
Zajrzyj do przedstawionego w krzywym zwierciadle świata studentów i poznaj codzienność, z którą zmaga się wielu z nich!

Poznajcie Durszlaka, Magika i Pojzona. Trzech studentów technicznego, bliżej nieokreślonego kierunku. Kierunek nie jest bliżej określony nie bez powodu, trzej studenci, tak średnio orientują się w życiu naukowym, za to studia uczą ich życia i wielu praktycznych umiejętności. Poznajemy panów, w momencie, gdy Durszlak znowu traci mieszkanie. Wynajmująca mi kobieta, postanawia oddać mu czynsz za bieżący miesiąc, byle zwolnił lokum do końca tygodnia. Koledzy przychodzą mu sukurs i z piwem w dłoni, papierosem w zębach, ruszają w miasto w poszukiwaniu godnej kwatery. Niektóre pokoje dyskwalifikuje cena, inne brak Internetu, jeszcze inne towarzystwo studentów z przerostem ambicji, którzy naiwnie się uczą tudzież grzebią krowom w tyłkach. Gdy w końcu znajdują lokum idealne, przeprowadzają się tam w trójkę i po podróży z perturbacjami, urządzają huczną parapetówę, zbyt huczną, co kończy się zorganizowaną ucieczką i koniecznością koczowania przed rektoratem, w oczekiwaniu na przydział akademika. To tylko początek, barwnych przygód trójki oryginalnych studentów, których perypetię przyprawiają o parkosyzmy śmiechu i przemyśleń iście egzystencjalnych, gdy zastanowimy się o przemożnym instynkcie przetrwania, zakorzenionym w organizmie studenta. No i w końcu, trzeba zacząć pojawiać się na zajęciach i o zgrozo!! Coś zaliczyć.

 Książka uświadomiła mi, że miałam niezwykle nudne życie studenckie, nie przyjechała do mnie nigdy straż, ani nie wyrzucono mnie z mieszkania, nie rozpatrywałam też potencjalnych mieszkań pod kątem schodów utrudniających powrót na czworakach. Nie chodziłam do kina z prowiantem w turystycznym plecaku ze stelażem, ani nie przeżyłam niestety żadnej z przygód, które tak barwnie opisuje Dawid Ratajczak. Żałuję. Ach spóźnione żale! Ale co tam, książka jest diabelnie, prymitywnie zabawna, każdy z nas słyszał urwane legendy o takim życiu. Sama miałam kolegów, którzy przychodzili na zajęcia i zastygali w stanie przedzawałowym na wieść o ważnym zaliczeniu, przychodzili na pierwszy i ostatni wykład by wbić się w pamięć, a zapowiedziana wizyta rodziców wywoływała popłoch. Zastanawiam się, jak serce studenta wytrzymuje te ekstremalne przeżycia. Może uodparnia się i za parę lat czeka nas spadek liczby zawałów? Bo układ krwionośny się zahartuje?

Wybuchałam co i rusz śmiechem podczas czytania. Dla mnie ta książka była fantastyczną zabawą. Bardzo podoba mi się styl autora. Studenty to lekka powieść, ale ociekająca inteligentnym humorem, świetnie napisana. Niech mi ktoś podaruje Jego pierwszą powieść o kotach. Jestem już zaprzysięgłą fanką. Wiem, że nie oddam promila(nomen omen) walorów tej książki, po prostu musicie ją przeczytać!! Nie pożałujecie!!