"Życie i śmierć" - Stephenie Meyer [ miał być Zmierzch oczami Edwarda a jest Bella w roli chłopaka-mazgaja]

Gdy dostałam do rąk własnych egzemplarz książki Życie i śmierć, muszę zaznaczyć, że dostałam ją od Agi, za co bardzo Jej dziękuję i nawet nie wypominam, że czekałam ponad pół roku, bo w końcu wysłała i jest kochanym rudzielcem, Aga – dziękuję, no więc kiedy dostałam tę książkę, byłam przekonana, że to Zmierzch opowiedziany z perspektywy Edwarda, Aga wiedziała, że tak myślę, ale zołza uznała, że będzie zabawniej. Jakoś z głowy mi wyleciało, że fragmenty takiej wizji Zmierzchu wyciekły do netu i autorka postanowiła napisać coś innego. Pojechała po bandzie i Bellę zamieniła w chłopaka, a Edzia w babeczkę. Resztę zasadniczo zachowała, o pardon, przeredagowała tekst, co zawsze jest mile widziane. Wykorzystałam swoje chorobowe na to ekstremalne czytanie…

Od dnia, w którym Beaufort Swan przeprowadza się do miasteczka Forks i spotyka tajemniczą Edythe Cullen, jego życie przybiera niesamowity obrót. Chłopak nie potrafi oprzeć się fascynującej Edythe, obdarzonej alabastrową cerą, złocistymi oczami i nadprzyrodzonymi umiejętnościami. Nie wie, że im bardziej się do niej zbliża, tym większe grozi mu niebezpieczeństwo. Być może jest za późno, by się wycofać…
Z okazji 10. rocznicy wydania Zmierzchu Stephenie Meyer stworzyła Życie i śmierć – zupełnie nową, zdumiewająco śmiałą wersję legendarnej już powieści, wersję, która z pewnością zaskoczy i zachwyci czytelników. To podwójne wydanie jubileuszowe zawiera słowo wstępne autorki oraz pierwotną powieść.

Beau, przeprowadza się od swojej matki, do najbardziej deszczowego miasta w USA, aby zamieszkać ze swoim ojcem, komendantem miejscowego komisariatu. W Forks poznaje nowych przyjaciół i pobyt, który miał być koszmarny okazuje się, nie taki zły. Zwłaszcza, że ojciec kupuje mu czaderską furgonetkę z czasów zimnej wojny, a w miasteczku mieszkają, wyalienowani ale diabelnie przystojny Cullenowie. Z  Edythe Cullen, Beau nawet będzie siedział w ławce na biologii, chociaż u Edythe wzbudzi to średnio entuzjastyczne reakcje. Ogólnie, będzie to pierwszy tom Zmierzchu tylko gapowata Bella, będzie gapowatym Beau, który na myśl o wf uważa że trafia do piekła i ma ochotę wymiotować tudzież umrzeć. Edythe zaś to żeńska wersja Edwarda, większość bohaterów ma zmienioną płeć. Nieznaczne zmiany fabularne, no pod koniec tych rozbieżności będzie więcej.

O ile byłam zaintrygowana wydarzeniami ze Zmierzchu widzianej z perspektywy Edwarda, to mogłoby być nawet ciekawe, ale pomysł, napisania w sumie tego samego, w języku angielskim polegający jeno na zmianie imienia a po polsku na zmianie końcówek w czasowniku wydaje się dziwny. Naprawdę ktoś kupił prawa do opowieści o łamadze, która już w żeńskiej wersji budziła politowanie a w wersji męskiej jest… no brak mi słów. Sama jestem ofiarą losu, i na drodze od tylnych drzwi do kuchni, jestem w stanie potknąć się, zahaczyć rękawem o kaloryfer, biodrem uderzyć w stół a łokciem przewrócić obrazek, więc rozumiem że nie każdy ma super koordynację ruchową, ale to wieczne utyskiwanie Beau jest koszmarne. Koszmarne!! On tak się mazgai że po prostu krew człowieka zalewa. A Edythe uważa że jest rozczulający, to mamy chyba zupełnie różne definicje tego słowa. Na miejscu Edythe porzuciłabym wegetarianizm i odgryzła mu głowę. Sama miałam ochotę urwać łeb temu jojczącemu mazgajowi.

Sama nie uważam, że saga Zmierzch to coś złego, ba do filmów nawet stosunkowo często wracam, bo to takie głupio romantyczne, że aż się fajnie zapomnieć, ale ta książka to jest jakieś nieporozumienie. Bella jako facet to nieporozumienie i na pewno nie na moje nerwy!