"Hrabia Monte Christo. Część 2" - Aleksander Dumas ["I Bogu jestem winien tę zemstę, po to mnie zesłał. Oto jestem."]

Jestem wielką fanką klasycznej literatury. Może nie przoduję jakoś wyjątkowo w znajomości literatury francuskiej, ale kilka sztandarowych powieści znam i cenię. Jedną z nich jest właśnie Hrabia Monte Christo. O pierwszym tomiepisałam niedawno. Dziś przyszła kolej na tę bardziej mroczną, mściwą część.  Krytycy podkreślają wyjątkowość tej powieści, pokazują, jak wszystko jest niejednoznaczne, że rzadko zdarzają się bohaterowie czarno-biali. Ponad półtora wieku mija od napisania tej książki, a ona wciąż jest aktualna. Człowiek jest marionetką, co go nie zabije, to go wzmocni, ale zemsta nie jest dobrym motywatorem. Bardziej niszczy mściciela. Wypala, jak kwas siarkowy.

Genialna powieść o wyrównaniu rachunku krzywd.
Dopiero treść drugiej części Hrabiego Monte Christo przynosi właściwą opowieść o czynach tytułowego bohatera najsłynniejszej opowieści Aleksandra Dumasa. Metamorfoza, jaką w tomie pierwszym przechodzi Edmund Dantès – młody i ubogi marynarz, odznaczający się zarówno szlachetnością, jak i naiwnością – sprawia, że w drugiej części powieści staje się on zupełnie innym typem bohatera. Dopiero tutaj poznajemy prawdziwe oblicze hrabiego Monte Christo – wyrachowanego, inteligentnego i ekscentrycznego arystokraty, ogarniętego żądzą okrutnej zemsty za niesprawiedliwe wieloletnie uwięzienie i pokrzyżowanie planów życiowych.
Pasjonująca i trzymająca w napięciu przygodowa powieść o zemście hrabiego Monte Christo pozwala także poznać mentalność i życie codzienne francuskich „ludzi pieniądza” pierwszej połowy XIX wieku.

A dlaczegóż to działa pan w imieniu Opatrzności?

Drugi tom opowiada o Hrabim Monte Christo, który wkupiwszy się w łaski ludzi, którzy przyczynili się do tragedii Edmunda Dantesa, przyczaja się i tka precyzyjnie sieć, która ma dokonać zemsty. Z pełną premedytacja odkopuje sekrety, które okryją hańbą, ludzi, którzy na krzywdzie Dantesa dorobili się sławy, pieniędzy, ułożyli sobie życie. Obłudny prokurator, dorobkiewicz, chciwy bankier i zakochany zdrajca. Oni wszyscy mkną ku zagładzie, a Hrabia szaleje, jest aniołem zemsty, jak ten Razjel, anioł zemsty zostawia po sobie tylko zgliszcza. Do pewnego czasu, dopiero rozmowa z tą którą tak kochał, na którą poprzysiągł zemstę, nieco go otrzeźwia, pokazuje, że pomimo upływu lat i ogromnego cierpienia prawy Edmund Dantes, przetrwał w zakamarkach duszy.

Ale ja, zdradzony, zamordowany, także wtrącony do grobu, powstałem z tego grobu dzięki bożej ładce. I Bogu jestem winien tę zemstę, po to mnie zesłał. Oto jestem.

Miłość, silniejsza niż pragnienie serca, a może to jęk człowieczeństwa?

Szaleńcze – szepnął do siebie – Czemu w dniu, gdy postanowiłem się zemścić, nie wyrwałem sobie serca?

Mercedes przekonuje go w jednej sprawie, ale plan się dokonuje, z okrutną precyzją, cios za ciosem Hrabia obala życie tych co niegdyś go zniszczyli, doprowadza do obłędu, do samobójstwa, aż gdy całość planu ma się dokonać, dojrzewa do przebaczenia.

Niezwykle złożona opowieść o tym jak pełen marzeń, dobry, poczciwy chłopak stał się żądnym zemsty mścicielem. Jak łatwo jest zniszczyć człowieka, chociaż dobro zawsze będzie czaiło się gdzieś na dnie. Powieść pełna wyrazistych, zwykle niejednoznacznych bohaterów. Nagłe zwroty akcji, intrygi, tajemnica, zemsta i przebaczenie. To jest naprawdę godna uwagi powieść.

Jedna z tych, które trzeba znać!! Super, że została wznowiona!!!

I okładka, okładka bardzo mi się podoba.

Książka recenzowana dla portalu Duże Ka