"Dżender domowy i inne historie" - Hubert Klimko-Dobrzaniecki

Do Huberta Klimko-Dobrzanieckiego przekonałam się wiele lat temu, gdy jego powieść o banalnej okładce okazała się zupełnie niebanalna w treści. Później na moim DKK okazało się, że autor cieszy się wielką estymą wśród osób z naszego klubu, a ja obiecałam sobie, że będę baczniej śledziła rynek wydawniczy, w razie gdyby pojawiła się jakaś kolejna książka to będę miała rękę na pulsie. No i się udało. Trochę mina mi zrzedła, bo okazało się, że to zbiór opowiadań a ja dalej sceptycznie podchodzę do zbiorów, nie mogę się wciągnąć nigdy, po prostu co się wczytam, to już koniec. No ale trzeba było przeczytać, objętościowo nie jest to wielkie i ambitne zadanie.

W jaki sposób urna z prochami matki wpłynie na życie wziętego scenarzysty? Czy angielski kucharz, zagorzały fan legendarnej grupy A B C, aby nie przesadził ze stekami? Co ma do powiedzenia pewien Chińczyk, którego zmorą jest litera R ? Dlaczego Arab z Polakiem przespali upadek muru berlińskiego? Z jakiego powodu słowo „alibi” staje się imieniem żeńskim? Na te, i na inne pytania, odpowie Hubert Klimko- Dobrzaniecki w swoim najnowszym zbiorze opowiadań. Śmiertelnie poważnym i śmiertelnie śmiesznym.

Dostajemy zbiór ośmiu opowiadań. Tematyka bardzo szeroka, od żartobliwej historii o Bogu i sposobach by sobie go zjednać, po nawet jeśli pisane lekkim stylem to poważne historie, dotykające ważnych aspektów naszego życia. Bo czy spec od gotowania, który jest ślepo zafascynowany pewnym muzykiem, a przeżywa kryzys, bo okazuje się, że ów muzyk nie zna się na kuchni nie pokazuje jak łatwo budujemy życie na fikcji, do znanych fragmentów dopisujemy sobie własną wersję i mamy pretensje, że ktoś nie spełnia naszych oczekiwań.  W opowiadaniach Klimko-Dobrzanieckiego znajdziemy zarówno świat który przeminął, jak chociażby ten czas handlarzy i kombinowania, ale autor nie ucieka również przed współczesną tematyką, w tym o wspomnianym denderze o którym ostatnio tak głośno.

Z opowiadaniami jest tak, że gdy jest ich więcej niż dwa, któreś z nich musi być najsłabsze, musi być najlepsze, zwykle też są przeciętne. Tutaj, chociaż opowiadań jest tylko osiem, mamy również słabsze, które może nie tyle, że mnie nudziło, ale powiedzmy, że mnie w takim mocnym stopniu nie wciągnęły. Nie mogę jednak odmówić Hubertowi Klimko-Dobrzanieckiemu, sprawnego pióra, bardzo dobrego stylu, który pokazuje inteligencję autora, dowodzi, że jest bystrym obserwatorem. Porusza tematy nietuzinkowe, takie które są problemem, ale ciągle są spychane na margines, jak chociażby mężczyźni jako ofiary przemocy domowej ze strony kobiet, to za często temat żartów, a nie prawdziwej rozmowy.

Moim zdaniem ta książka będzie idealna dla każdego kto kocha opowiadania, a wiem, że jest takich osób wiele, dodatkowo skoro nawet ja, czyli raczej stroniąca od krótkich form się przekonałam, to sądzę, że nie ma co się zrażać, ale warto sprawdzić tę książkę, jestem przekonana, że nie poczujecie się zawiedzeni!

Książka recenzowana dla portalu Duże Ka