"Ekscentrycy" - Włodzimierz Kowalewski [przedostatni trup 2023]

 

To już końcówka drugiego roku, gdy czytam trupy z półki. Mam słoiczek z karteczkami, na których wypisane mam tytuły książek które kupiłam przynajmniej rok wcześniej. Zatem w tym roku na tapecie były książki kupione przynajmniej w 2021, nie ma granicy w drugą stronę. Pierwszy trup z grudnia to Ekscentrycy książka wydana w 2015, był film i nie mam pojęcia kiedy ją kupiłam. Pewnie chciałam oglądnąć film, a że wolę najpierw książkę, to tak mijały lata, książka zarosła kurzemu(to nie jest przenośnia, naprawdę zlała się z regałem), aż trafiła do słoiczka(karteczki na rok 2024 już mam). Zaczęłam czytać i się załamałam.

 

Jesień 1957 roku. Ciechocinek. Opustoszały polski kurort, sypiące się pensjonaty, bieda i szarzyzna. Do Wandy – przed wojną lwowskiej dentystki i śpiewaczki jazzowej – która po powrocie z zesłania osiadła w Ciechocinku, przyjeżdża z Anglii starszy brat, Fabian, emigrant wojenny, puzonista jazzowy i znakomity tancerz. Przed wojną grał na transatlantykach. Zakłada swingowy big band i zaskakująco szybko znajdują się ludzie, którzy chcą grać razem z nim – młodzi bikiniarze z przygrywającego na potańcówkach zespołu, gardzący muzyką stroiciel fortepianów, który w każdym pisarzu widzi pederastę, dystyngowany doktor Vogt – klarnecista-amator, milicjant, który przed wojną był trębaczem…

Do złożonego z miejscowych dziwaków big bandu dołączają Wanda i tajemnicza femme fatale Modesta. Fabian i Modesta zostają kochankami. „Król i królowa swingu”, dwa barwne ptaki, żyją razem, zmagając się z trudną rzeczywistością tamtych lat. Pewnego dnia Modesta nagle znika, a historia miłosna zmienia się w opowieść z wątkiem szpiegowskim.

Poruszająca powieść, w której liryzm splata się z ironią, a melancholia z groteską. O złamanych przez wojnę ludziach, o muzyce, granej na przekór ponurej rzeczywistości – i o złudzeniach.

Powieść Włodzimierza Kowalewskiego przeniósł na ekran Janusz Majewski. W rolach głównych sama śmietanka polskiego kina: Maciej Stuhr, Sonia Bohosiewicz i Natalia Rybicka. Partnerują im Anna Dymna, Wojciech Pszoniak, Wiktor Zborowski, Magdalena Zawadzka, Adam Ferency i Marian Opania oraz wielu innych wspaniałych aktorów.

Jest owdowiała dentystka ze Lwowa, żyje samotnie w Ciechocinku, wynajmuje kwaterę, leczy kuracjuszy, czasami pisze do brata, którego nie widziała od lat, bo ten jeszcze przed wojną uciekł grać na transatlantykach. Jej rodzina przed wojną, była lepszą sferą, ojciec profesor, dobry dom, wysokie aspiracje. A teraz powojenna szarość, prostactwo i stalinizm. Aż jej brat Fabian oznajmia, ze wraca. Ludzie wracający zza żelaznej kurtyny są rzadkością, ale Wanda jest sama. Nawet przed wojną, z powodu różnicy wieku mieli średnią relację, ale brat wciągał ją w świat skandalizującego życia i teraz wracając też otwiera prowincjonalny Ciechocinek na swing, na powiew Zachodu .

 

Pewnie, jeśli ktoś jest fanem swinga, czy jazzu to inaczej spojrzy na tę książkę. Ja chciałam kroniki życia w stalinizmie, powojennej Polski, powojennego Ciechocinka, a tego nie dostałam. Dostałam nudną historię o facecie który wrócił z zagranicy i układa sobie życie, jest zagubiony. Uważam, że historia Wandy miała większy potencjał a tutaj jest raptem tłem. Tajemnicza Modesta w ogóle mnie nie ujęła, zatem przemordowałam tę książkę w bólach. Wydaje mi się, że nie czytałam żadnej książki autora i po lekturze tej nie czuję pragnienia by poznać jego twórczość głębiej, chociaż z tego co widzę jest, był chwalony, na okładce mamy blurb, zmarłego niedawno Pawła Huelle,  no cóż – ewidentnie mam prostacki gust i mogłam się nie poznać.