"Chłopiec w pasiastej piżamie" - John Boyne

Przetłumaczona na czternaście języków. Wydana w renomowanych wydawnictwach. Utrzymywała się przez kilka miesięcy na topach list bestsellerów. Prawo do jej sfilmowania sprzedano Davidowi Heymanowi, producentowi Harry’ego Pottera.

Przypowieść o naturze zła, które rodzi się w umysłach tak zwanych "porządnych ludzi”.

To niebezpieczna podróż na drugą stronę lustra, gdzie wartości zmieniają się w swoje przeciwieństwa. Podróżnikiem jest dziewięcioletni Bruno, syn komendanta obozu koncentracyjnego, który odkrywa i na dziecięcy sposób interpretuje otaczającą go rzeczywistość. Świat przedzielony ogrodzeniem z kolczastego drutu jest obcy i groźny, ale wzbudza ciekawość i wciąga. Jak w okrutnej baśni, bohater zapuszcza się zbyt daleko i spotyka po drugiej stronie ogrodzenia wychudzonego chłopca o ciemnych oczach, ubranego w pasiastą piżamę. Pogawędka z rówieśnikiem przeradza się w potajemny rytuał spotkań. Przekraczanie granic i nieumiejętność rozpoznania prawdy o sytuacji, prowadzi do dziwnego splotu wydarzeń i nieprzewidywalnego finału.

Ojejciu co za przejmująca książka….
Życie obozowe widziane oczyma chłopca…. Ale nie więźnia. Bruno jest synem komendanta obozu. To świat wojny widziany oczami dziewięciolatka, który nie rozumie, nie dostrzega wielu rzeczy, ale, któremu instynkt podpowiada pewne rzeczy.
Pewnego dnia świat chłopca wywraca się do góry nogami, musi opuścić wygodny wspaniały dom w Berlinie i przenieść się na pustkowie. Jest sam. Mama, Tata i Siostra(Beznadziejny Przypadek) są tylko obok a wiadomo, że dla chłopca najważniejsi są koledzy z którymi można spędzać cza. I Bruno poznaje Szmula. I tu się zaczyna chwytająca za serce historia. Kontrast między beztroskim synem oprawcy a doświadczoną przez życie ofiarą reżimu. Bruno, którego jedynymi troskami jest brak kompanii do zabawy i Szmul, który chodzi głodny jest bity i niepewny swej przyszłości.
Chłopcy spotykają się niemal codziennie ale mimo wszystko do Bruna nie dociera za wiele czy można winić dziecko? Mimo, że jest dokładnie w tym samym wieku co Szmul jest chowany w niemalże cieplarnianych warunkach. Nie musiał szybko dorastać…

Aż do ostatniego dnia pobytu w sąsiedztwie obozu gdy postanawia pomóc Szmulowi odszukać ojca…
Koniec…. Porażający. Znowu
Chociaż przyznam się, że myślałam, ze treść będzie inna. Że będą to opowieści chłopca, ale więźnia.... Ale fakt, że jest inaczej wcale nie pogarsza książki. Kto wie może przeciwnie.