"Tajemnica Noelle' - Diane Chamberlain

Czy istnieją granice wybaczenia?

Szanowna pani Anno, Trudno mi pisać o tym, co muszę pani przekazać, a przy tym zdaję sobie sprawę, że pani jeszcze trudniej będzie dać sobie z tym radę. Ogromnie mi przykro...
Niedokończony list to jedyny trop, który może odsłonić przed Tarą i Emerson przyczyny samobójstwa ich przyjaciółki, Noelle. Znały ją jako zaabsorbowaną swoim zajęciem, gotową do poświęceń położną, kobietę oddaną rodzinie i przyjaciołom, kochającą życie. Nie znały jednak całej prawdy…
Zagadkowy list, zdradzający istnienie bolesnej tajemnicy, stał się dla przyjaciółek zmarłej bodźcem do szukania prawdy o kobiecie o złożonej osobowości, która życie każdej z nich oraz losy trzeciej, nieznanej im osoby naznaczyła miłością i współczuciem, ale też zdradą i kłamstwem.

 Wzięłam się do książki ktorą nabyłam za ostatnią wypłatę. Więc nie minął miesiąc od jej zakupu, ale ja lubię książki tej autorki, to moja trzecia(muszę nabyć „Kłamstwa”) i podtrzymuję swoje uczucia, nadal cenię autorkę za to w jaki sposób buduje napięcie, rozwija akcję.

Noelle, tytułowa bohaterka z zawodu położna popełnia samobójstwo. Dziwne pradwa? Chociaż biorąc pod uwagę, że tytuł brzmi „Tajemnica Noelle” to możemy przypuszczać, że treść książki skupi się na odkrywaniu tajemnic o których zmarła nie chciała, lub nie zdążyła powiedzieć. A tych tajemnic jest wiele.  Jednak każdy kolejny sekret okazuje się gorszy od poprzedniego. Z ukrycia wychodzi prawda, mroczna i bardzo bolesna, może zburzyć spokój i szczęście wielu osób. Ale jej odkrycie, wydobycie na światło dzienne wydaje się być konieczne, dyktowane sumieniem, a gdy człowiek chce uciec, zmienić zdanie okazuje się, że jest za późno.

Tak. Zdecydowanie książka trzyma w napięciu, przyciąga jak magnes, nie można od lektury się oderwać. Całkiem tak jak od „Spójrz mi w oczy”. Porównanie nie jest przypadkowe, bowiem obie książki zahaczają o podobny problem, podobny, chociaż nie identyczny. Również w tej książce znajdziemy wiele pytań, które wymagają od nas udzielenia odpowiedzi.

Wasz Kasiek nie posiada potomstwa, ale nie wyobraża sobie uczuć bohaterek dramatu, kiedy się próbowałam w to wczuć, czułam jakby ktoś dał mi cios pięcią w brzuch(gdy był to jeszcze brzuch , a nie podstawka pod książkę i kubek z herbatą : P )brak tchu i coś niewyobrażalnie dławiącego, odbierającego oddech. Cenię autorów, którzy bez względu na to że dana sytuacja jest fikcją potrafią wzbudzić w czytelniku tak silne uczucia.

Nie tylko wątek głowny wart jest uwagi. Problemy Tary z córką również są ciekawą częścią historii. Cały proces żałoby, zagubienia, jakie przechodzi młoda dziewczyna, która owszem jest w wieku zawodów sercowych, ale na pewno nie powinna poczuć miażdżącej siły śmierci. Jasne dziewczyna przeżywa trudny okres, ale chyba już jestem tak stara że wczuwam się w sytuację Matki, bo zachowanie Grace mnie strasznie wkurzało a to jak zabiegała o względy chłopaka gwałciło moją kobiecą dumę. Nie wolno się tak zachowywać!! Jeśli facet jest na tyle głupi, żeby zawinąć ogon i odejść, jedyne co można zrobić to dać krzyżyk na drogę.

Na początku Noelle wydała mi się sympatyczną kobietą, ale wraz z upływem akcji straciłam tą sympatię, ciekawe czy Wy będziecie/macie tak samo.

Z dwóch przyjaciółek bardziej polubiłam Tarę, może dlatego że kocham „Przeminęło z wiatrem”? To Tarze kibicowałam z całego serca, może dlatego tak szybko straciłam sympatię do Noelle.

Żeby było jasne, to że jakaś postać wzbudziła moją irytację, nie znaczy że książka mi się nie podobała. Przeciwnie, cieszę się że wraz z tym jak czas mnie posuwa ;] jak rośnie liczba przeczytanych książek, wciąż są książki dla których zarywam noc, które wzbudzają we mnie masę uczuć, sprzecznych niekiedy, ale zawsze żywych, wrzących, jak woda na dobrą herbatę.

Wiem, że MUSZĘ kupić brakującą książkę Chamberlain „Kłamstwa” pewnie poczekam na jakieś wolniejsze środki, niestety w bliżej nieokreślonej przyszłości, albo aż któreś z prezentodawców się zlituje. Ale wiem, że to tylko kwestia czasu..

Zacznijcie czytać a nie będziecie mogli się oderwać, chociaż ja przez pierwsze kilka stron nie mogłam złapać blusa i zastanawiałam się czy złapie rytm tej książki. Jak złapałam, to niezłego szwunga!!

A i uważam okładkę za klimatyczną....