"Warto mimo wszystko. Pierwszy wywiad rzeka" - Anna Dymna, Wojciech Szczawiński [ uwierzyć znowu w świat ]

Miałam czytać jakąś powieść na weekendzie. Naszła mnie ochota na jakiś romans, na jakieś porywające opisy, ale nic nie mogło mnie zainspirować, tak przechodziłam się wśród tych moich książczyn i w końcu uznałam, że nie ma co się bronić, już kilka dni na biurku leżała książka wywiad-rzeka z Anną Dymną, a ja chciałam zacząć ją czytać jak tylko przyszła. Znam kilka ról Anny Dymnej, bo nie jestem wielką kinomanką, już Rodzice są bardziej oblatani. Natomiast ja od lat jestem pod wrażeniem tego jakim jest człowiekiem. Emanuje od Niej niezwykłe ciepło. Byłam bardzo ciekawa, a książka, którą podpisywała rok temu na Targach to był prezent dla Mamusi. Warto mimo wszystko to nowe, poszerzone wydanie.

Nowe, poszerzone wydanie„Dziki człowiek”, „kobieta bez przywar”, a może „Święta Baba”, jak mawiał Kazimierz Kutz?
Nie boi się używać ostrego języka, potrafi być twarda, a jednocześnie pomaga i przytula.Unika tych, którzy budzą nienawiść, bo szkoda jej na nią czasu.Uczy, jak o siebie walczyć.Dla osób z niepełnosprawnością intelektualną jest „naszą Anią”, dla wielu – wielką artystką i autorytetem życiowym. Sama o sobie mówi: „zwyczajny człowiek jestem: jem, śpię, oddycham, zmywam podłogi…”.
Anna Dymna w bardzo osobistej, szczerej, bezkompromisowej rozmowie, która przede wszystkim uruchamia w ludziach dobre odruchy i uświadamia, że mimo wszystko warto… warto być lepszym człowiekiem.

Wojciech Szczawiński, zwany przez Annę Dymną młodym Szczawiem, rozpoczyna ze znaną aktorką rozmowę o życiu, o wszystkim. Początkowo czuć u Niej dystans, jakby nie rozumiała po co ktoś chce z nią rozmawiać skoro już tyle zostało napisane. A jednak, do rozmowy, czy raczej rozmów dochodzi. Padną pytania trudne, takie o sens życia, sens dobroczynności, o miłość, przyjaźń i marzenia. Rozmowy o tym jak ważna jest miłość, jak mało znaczą złośliwe języki, jak piękny jest świat i jak łatwo dać się zwieść pozorom. Musiałabym Wam przepisać ponad połowę tej książki, jest mądra, pięknie napisana. Ja płakałam. I rozmarzyłam się… bo świat może być taki piękny, wystarczy drugiego człowieka traktować, jak dobrego człowieka a nie zakładać, że chce nas skrzywdzić. Czasami chce, wiadomo, ale chociaż raz załóżmy dobro.

Ta książka przypomina, że życie nie jest złe, że świat nie psieje, nie upada w zastraszającym tempie bo są dobrzy ludzie, jest miłość, ludzie pomagają, zło też jest a jakże, ale czy mamy skupić się tylko na tych złych aspektach? Pięknie Anna Dymna mówi o miłości, o przyjaźni o byciu z drugim człowiekiem. Ta książka, chociaż jest tylko zapisem rozmowy, jest zachwycająca, jest przypomnieniem podstawowych prawd, które tak łatwo stracić sprzed oczu.

Moim zdaniem tę książkę trzeba przeczytać, żeby znowu uwierzyć w świat!!