pierwszy miesiąc 2013 roku - zakończony

W blogowaniu i Internecie pociesza mnie to, że mogę zobaczyć, że inni mają jeszcze większe jazdy. Postanowiłam pójść sobie poczytać „Małe kobietki” aby odpocząć od aktualnej dyskusji nad artykułem pewnej uczonej krytyk. Miałam dziś stosik opublikować, ale stwierdziłam, że mogłaby pozew mi wysłać za prowokację, albo za to, że Słońce wschodzi na Wschodzie. A że dziś pierwszy dzień lutego to podsumowanie stycznia sobie strzelę! A co mi!! Prawda? I pójdę rozważać czy iść jutro święcić gromnicę, która z pszczelego wosku  jest i kurczy się za szybko. A ja umyśliłam sobie, że będę z nią pochowana, a nie chcę żeby z dłoni mi kikut wystawał, więc gromnicę trzeba zacząć oszczędzać.

W styczniu przeczytałam 16 książek. Dwóch recenzji brakuje na blogu, mam nadzieję, że najbliższy tydzień zmobilizuje mnie do opisania swoich wrażeń.

Przeczytałam trzy książki mniej niż w grudniu. Ja wiem, że nie chodzi o ilość, jak pisałam w ubiegłym miesiącu, było to do przewidzenia, miałam troszkę innych zajęć. Martwi mnie, że żadnej powieści Christie nie przeczytałam, to z mojej strony żałosne!! Mam nadzieję, że to się nie powtórzy. To był fenomenalny miesiąc jeśli chodzi o książki "Zakręty losu", "Zbrodnia w błękicie", "Okrutne oskarżenie"... mam wymieniać dalej?

Styczeń był miesiącem świetnych książek, żadna mnie nie wkurzyła, nie zniesmaczyła(od tego miałam filmy), jakieś drobne zawody się trafiały, ale ogólnie Szlo świetnie. Oby cały rok taki był!!

Prawie udało mi się nie kupić żadnej książki do wczoraj… ale o tym będzie w jutrzejszym stosiku.

Plany na luty? Nie zejść poniżej piętnastu książek. Z powodu lodu nie ma co się oszukiwać, że zacznę łazić z kijkami i słuchać audiobooków.

A i podzielę się z Wami kolejną marudną refleksją… tyle się mówi, że dzieci należy od małego oswajać z językiem obcym, jakież było moje zdziwienie gdy oglądając „Wilka i zająca” dziś w publicznej telewizji, zamiast znanego mi od ponad dwóch dekad charakterystycznego: „Zajac nu Pagadi” usłyszałam obce „Zającu ja ci pokażę”. I gdzie ten język obcy? Jako pacholę niewinne, nie umiałam nikomu pogrozić po polsku, ale znałam „Nu Zajac! Nu!! Pagadi”. Polska telewizja nie realizuje misji edukacyjnej.

Przygnębia mnie to…