"Pamiętnik" Nicholas Sparks [kultowa opowieść o miłości]

Pewnie nie uwierzycie, ale gdy poszłam na studia, to panowie, a zwłaszcza jeden kolega byli bardziej zafiksowani na punkcie łzawych filmów o miłości niż moje koleżanki. Gdy dowiedział się, że lubię taki gatunek, zachwalał mi Pamiętnik będący ekranizacją powieści Sparksa. Z autorem miałam już do czynienia, bo kilka książek było u mnie w bibliotece i lubiłam je czytać. Tylko w rozsądnych ilościach bo inaczej zasładzają. Niestety onegdaj nie zrobił na mnie film wielkiego wrażenia i już nawet nie pamiętam czy czytałam książkę, czy nie… Film powtórzyłam sobie dopiero w tym roku, taką miałam awersję. I cóż… spodobał mi się, bardzo. Dlatego, gdy zobaczyłam zapowiedź serii książek tego autora, poczułam że to znak. Zapaliłam się i uznałam, że to świetna okazja by sobie przypomnieć te książki, niektóre przeczytać pierwszy raz. Kupiła – 6.99 tanio, jak na książkę ładnie wydaną, solidnie.  Zaczęłam czytać mając w głowie film, bohaterów, konkretne sceny.

W starym, wytartym notatniku kryje się kronika pewnej miłości, która rozkwitła po zakończeniu II wojny światowej gdzieś w Karolinie Północnej. Noah Calhoun odczytuje ją wieczorami w domu opieki pewnej kobiecie cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dzięki sile uczucia przeżywa na nowo cudowne chwile swojej wielkiej miłości. Przypomina sobie, kiedy w 1932 roku po raz pierwszy zobaczył Allie Nelson - ich potajemne spotkania, wspólne wakacje i trudny okres rozstania, gdy zniknęła z jego życia na czternaście lat...

Pamiętnik, to historia, którą starszy mężczyzna czyta kobiecie chorej na Alzheimera, opowiada ta historia dzieje miłości skromnego chłopca Noaha i jego ukochanej Allie. Tworzą oni wakacyjną parę, jednak wakacje się kończą, czas rozstania i finisz. Po latach, Allie ma wyjść za mąż za mężczyznę, którego jej rodzice w pełni akceptują, ale znajduje wzmiankę o domu i o Noah`u, jedzie tam pod byle pozorem by spotkać chłopaka, który był jej pierwszą miłością.

Historia sztampowa, do bólu przewidywalna i bardzo sparksowa, nie pamiętam nadal czy już ją czytałam… wolę pamiętać film, który jest o wiele lepiej zrobiony. Zresztą… wychodzi na to, że książki Sparksa świetnie sprawdzają się na ekranie, ale w wersji książkowej nie są tym co mnie porywa, chociaż sama nie wiem dlaczego.

Pisana z męskiej perspektywy powinna rozłożyć mnie na łopatki męską wrażliwością, tak niespotykaną i poruszającą – nie rozłożyła. Motyw pary kochającej się w późnej jesieni życia, powinien mnie wzruszyć – nie wzruszył, chociaż uwielbiam patrzeć na staaaare pary trzymające się za ręce i spacerujące po parku. Nie wiem, nic nie zagrało w tej książce tak jak powinno.  Okazuje się, że jestem ta bezduszną jędzą, której Pamiętnik nie wzrusza i nie będę raczej do tej książki wracała.