"Żniwa zła" - Robert Galbraith [emocjonujący kryminał, co siada na psychice!]

Mam swoje lata, jestem babą w słusznych latach, a dalej jestem głupia, głupotą wielką. Dlaczego? Ano dlatego, że robię rzeczy, których nie powinnam, czytam – chociaż powinna spać bo rano pociąg, czytam zamiast zjeść coś, bo jednak jeden posiłek na 30 godzin to słabo, później przychodzę do domu, zasłabłam, ale książkę muszę doczytać. Zwłaszcza taką jak Żniwa zła. Ostrzeżenie, nie czytajcie tej książki jeśli będziecie musieli tak jak ja wracać po zmierzchu do domu odludziami. Nie zaczynajcie jej, jeśli nie macie czasu jej czytać, a właściwie; rzućcie wszystko!! Czytajcie Żniwa zła, jak na razie… najlepsza część opowieści o Cormoranie, siedzenie na szpilkach, emocje no i zakończenie. Nie lubię nowomowy, ale tutaj pasuje mi określenie: MEGA, po prostu MEGA. Z twarzy jeszcze mi nie zeszło WOW.

Trzecia powieść Roberta Galbraitha to diabelsko inteligenta zagadka kryminalna, a zarazem wciągająca historia kobiety i mężczyzny, którzy znaleźli się w trudnym momencie, zarówno jeśli chodzi o życie zawodowe, jak i osobiste. 
Robin Ellacott otrzymuje tajemniczą przesyłkę. Z przerażeniem odkrywa w paczce odciętą nogę. Szef dziewczyny, prywatny detektyw Cormoran Strike, jest równie zaskoczony, choć nieco mniej przerażony. Przychodzą mu na myśl tylko cztery osoby, które mogłyby być zdolne do takiej brutalności. Detektyw sądzi, że policja podąża fałszywym tropem. Rozpoczyna śledztwo na własną rękę.

Cormoran Strike i jego asystentka Robin płyną jakoś na fali rozwiązanych spektakularnie spraw, gdy do agencji, ktoś przysyła nogę. Kobiety. Uciętą dokładnie tam, gdzie amputowano nogę Cormoranowi. Mało tego, widać bliznę, co nasuwa Cormoranowi skojarzenia ze starą sprawą, jeszcze z wojska. Indagowany przez policję zdradza, że ma pewne przypuszczenia, owszem. O przysłanie nietypowej paczki podejrzewa, bagatela – czterech mężczyzn, jeden w drugiego, gorszy zwyrodnialec. Noga była zaadresowana do Robin co też, wprowadza pewną nutę niepewności. 

Równolegle z poczynaniami Cormorana i Robin, śledzimy kroki zwyrodnialca, odnajdującego przyjemność w mordowaniu kobiet(wychodzi na to, że wyjście do księgarni, nie jest takie najgorsze - c n'est pas?). Śledzimy mężczyznę mieszkającego z Tym, gardzącego światem, kobietami. Mordującego, ot tak. Zabierającego kawałki ciała, jako upiorne pamiątki.

Te dwie równoległe ścieżki zbliżają się do siebie. Czytelnik wie, że się przetną, ale… oj jest wiele niewiadomych. Dużo zagadek, dużo… serio?? Jeszcze nie kupiliście tej książki?? Jeszcze jej nie czytacie?? Żeby nie było, że nie zachęcałam. Świetna jest!!

Coraz ciężej jest mnie porwać powieści kryminalnej, już tyle tych morderstw widziałam, babrałam się w mrokach różnych typów, próbowałam odgadnąć tajemnicę. To nie jest Kasiek, cztery lata temu, teraz Kasiek już tych kryminałów trochę poczyta. Żeby było WOW, musi być naprawdę PETARDA. I ta książka jest właśnie petardą. Uwielbiam Rowling w roli Roberta Galbraitha, te kryminały wychodzą jej świetnie, chociaż – umówmy się, już w Potterze uknuła niezłą intrygę!

To nie jest tylko banalny kryminał, bo wiele osób uważa, że kryminały to taka popkultura, ani wiedzy, ani przeżyć, tylko adrenalina, taka piłka nożna na papierze. Żniwa zła odsłaniają naprawdę mroczne zakątki ludzkiego umysłu. Dowiadujemy się sporo o przeszłości i Robin i Cormorana. Jest mocny wątek psychologiczny i on jest naprawdę ciężki, to nie jest banalne czytadełko.

Jestem zachwycona tym kryminałem!! Chociaż myślałam, że będę musiała zadzwonić, żeby ktoś po mnie przyjechał na stację.  Siada na psychice, bo to nie jest znowu tak odrealnione!

Polecam!! Gorąco polecam. Najpierw wpadła mi w oko okładka, ale treść bije ją na głowę. Powiadam: czytajcie!