"Zanim się pojawiłeś" - Jojo Moyes [roztrzaskana na milion kawałków]

Vacatio legis książek na moich półkach jest przeróżny. Czasami nie wytrzymuję trzydziestu sekund, innym razem czekają latami. Zanim się pojawiłeś czekało od końca 2013 roku, o ile mnie pamięć nie myli. Słyszałam o niej skrajnie różne opinie, ale najbardziej zapadła mi w pamięć krytyka zaufanych Glogerów, że książka w sumie średnia, że cała ta seria – bo ta książka zaczynała serię Leniwa niedziela, to dużo hałasu o nic. No i tak książka co i rusz kusiła, trafiała na listę do wyboru i ciągle wracała na półkę. Jedna książka Moyes została przeczytana, druga mnie dobiła. Wtedy postanowiłam potrzymać tę, żeby mieć coś Moyes na gorszy okres. I ten nadszedł. Bezdyskusyjnie ubiegły tydzień był ciężki, bo choroba, bo książkowe zawody i gdy Oleńka nakrzyczała na mnie, żebym czytała Moyes – ugięłam się! Potrzebowałam takiej książki, tylko że teraz mam wrażenie, że umrę, jeśli nie przeczytam następnej tak dobrej książki…

Tę książkę przyjaciółki powinny przekazywać sobie nawzajem. Lou i Will to niezwykła para, która trafi do serc czytelników tak jak Emma i Dex z Jednego dnia. Powieść, której warto poświęcić popołudnie na kanapie z garścią chusteczek.
"Independent on Sunday"
Triumf. Taka dawka emocji, że przyda się pudełko chusteczek.
"Elle"
Magiczne i rozdzierające. Niezbędny wodoodporny tusz do rzęs.
"Marie Claire"
Autorka „Ostatniego listu od kochanka” o sile miłości dwojga ludzi wyrzuconych poza nawias życia.
Dwudziestosześcioletnia Lou spotyka na swej drodze Willa. Ona właśnie straciła pracę i rozstała się ze swoim chłopakiem, a on po wypadku samochodowym nie ma chęci do życia i chce je sobie odebrać. Will nie wie jeszcze, że Lou wtargnie w jego życie niczym kolorowy ptak.
Czy wielka miłość, nawet bolesna, naprawdę może przezwyciężyć frustrację, zniechęcenie i natarczywe myśli o samobójstwie? Doskonale rozegrana psychologicznie, sugestywna powieść o sile uczuć i magicznym wpływie człowieka na człowieka.

Najpierw mamy prolog, deszcz, paskudna pogoda i wypadek. Ciemność. Cięcie. Następnie poznajemy Lou, dziewczyna zahukana, szara myszka traci pracę i jest zmuszona znaleźć coś nowego. Pośredniak proponuje jej coraz to gorsze opcje, łącznie ze striptizem, gdy dziewczyna jest bliska załamania, przychodzi oferta opieki nad sparaliżowanym mężczyzną. Lou początkowo jest niechętna, sama ma chorego dziadka i wie jakie to ciężkie, boi się ingerencji w intymność, typu podcieranie tyłka, ale płaca jest świetna, a rodzina dziewczyny naprawdę potrzebuje pieniędzy. Lou idzie na rozmowę. Okazuje się, że nie chodzi o opiekę nad umierającym staruszkiem, a nad starszym od dziewczyny o zaledwie osiem lat chłopakiem, który może lekko ruszać jedną ręką.  Początkowo nic nie zapowiada się dobrze. Will przed wypadkiem prowadził aktywne życie, kochał życie, teraz – uzależniony od innych, więzień własnego ciała – cierpi. Jest nieprzyjemny, opryskliwi, ale bezpośredniość Lou czyni wyłom w jego wrogości i zaczyna się przyjaźń. Tylko, że Lou nie wie wszystkiego.

Jojo Moyes od początku pokazuje, że co jak, co ale pisać to ona umie. Celnie, chociaż oszczędnie. Właściwie bardzo szybko człowiek przepada bez reszty w tej książce. Autorka umie pisać o miłości, bez popadania w sztampę, bez taniego sentymentalizmu i bez stawiania tego romansu w centrum. Bo temat miłosny jest ważny, to ta naprawdę ważniejsze są inne pytania jakie stawia autorka.

Tak, popłakałam się, spłynął mi makijaż, a po skończeniu książki chciałam się zwinąć w kłębek i… nic. Każdy z nas ma prawo do życia, czy rezygnując z tego prawa, mamy prawo do śmierci? Debata na ten temat od czasu do czasu pojawia się również w polskich mediach, wypowiadają się księża, etycy, filozofowie, zainteresowani i nigdy nic z tego nie wynika. Kończy się na wzajemnych obelgach a do przeciętnego Kowalskiego niewiele dociera. Moyes nie prowadzi dyskusji, ona pokazuje młodego chłopaka, który żył pełnią życia, oddychał pełną piersią i kochał to życie. Był zapracowany i uwielbiał to, uwielbiał sporty ekstremalne, podróże, seks i nagle mu to odebrano. Jego umysł został, jest bystry, ma szerokie horyzonty, ale wymaga obsługi jak niemowlę. Czy możemy mieć do niego pretensje, że ma tego dosyć, że to go upokarza? A co z miłością, która zwycięża wszystko? Zwycięża chyba tylko w tanich powieściach i sztampowych filmach.

Ta książka mnie rozbiła, roztrzaskała na drobne kawałeczki… chciałabym ją przeczytać jeszcze raz po raz pierwszy. Podobno niedługo na ekrany kin wejdzie ekranizacja, szczerze mówiąc jestem dosyć sceptyczna, boję się, że to będzie jeszcze gorsze niż Gwiazd naszych wina, ta historia jest piękna, bo jest w książce, subtelna, z niedopowiedzeniami.

Polecam ją Wam, naprawdę cudowna! Chociaż masakruje!