za półmetkiem

Chyli się do jesieni Ziemia. Nasza Staruszka oddala się od Słońca, tempus fugit, wszystko umiera, liście lecą z drzew, a poranki i wieczory witają nas rześkim, chłodnym powietrzem. Jako fanka jesieni i zimi, powoli próbuję odsapnąć po upałach. Wspominam urlop, wyjazd. Sierpień... nie mogę uwierzyć, że tyle się wydarzyło. Niby sobie przypominam Marka Aureliusza o tym, że świat to zmiany, ale jakoś tak melancholia opada. Może trzeba ją podtopić w kubku z herbatą?

W sierpniu przeczytałam książek dwadzieścia trzy naprawdę nieźle, biorąc pod uwagę, że chorobowe mi się skończyło, a kilkanaście godzin w pociągach też swoje zrobiło(na podróż wzięłam kilka, ale uznałam, że najlepsze będzie Morderstwo w Orient Expressie, sprawdziło się i na plaży i w pociągu. Kocham tę książkę). Ilość przeczytanych książek jest naprawdę nienajgorsza, nie mogę sobie nic zarzucić, w końcu i życia muszę coś użyć, a najlepsza lektura nie umywa się do podziwiania takich widoków jak białe grzbiety fal, rozbijające się o złotą plażę. 

Z najlepszych książek na wyróżnienie zasługuje powieść Wszystko czego pragnęliśmy, naprawdę dobra powieść o naruszaniu dóbr osobistych w internecie. Dająca do myślenia i jak to u tej autorki, świetnie napisana. Polecam!

Jednym tchem przeczytałam książkę Policjanci. Ulica książka o policjantach, o pracy w prewencji, o drogówce, o stereotypach. Oczami policjantów, więc nie rości sobie miana reportażu, obiektywnego i wyczerpującego, ale czyta się dobrze.

Na koniec muszę wspomnieć na książkę, któa musiała swoje odczekać, ale jak już zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać, baśniowa, klimatyczna. Niedźwiedź i słowik polecają się na chłody. 

A czy słabych nie było? Ano były. Nie dobiły mnie, nie złamały, ale jak były książki dobre to musimy coś skrytykować, nie tyle dla równowagi, ale z dbałości o prawdę. 

Po pierwsze Mgły Toskanii, moje pierwsze spotkanie z prozą Nataszy Sochy, i ostrzegano mnie, że zaczęłam bardzo niefortunnie. Szału nie było, muszę po prostu spróbować inną powieść. 

Ostatni Katon zachwalano mi tę książkę i podeszłam z wielkimi oczekiwaniami, a tu mordowałam tę książkę, nudziła mnie. Fabuła ciekawa, ale styl, zupełnie mnie nie porwał. 

Trzymajmy się mnie po prostu styl Samozwaniec nie odpowiada, to któraś jej przygoda z jej satyrą i mnie to okropnie nudzi i żenuje, więc dam sobie spokój.

I tak, to wyglądało u mnie w sierpniu. Po 14 latach, za tęczowy most odeszłą moja suczka, mój wierny Raul, chociaż już chora i stara, bardzo to przeżywamy. Ciągle mi się wydaje, że drepcze, a jak grzmi, to instynktownie robię jej miejsce żeby się przytuliła. Ceną za taką miłość, jest ból po stracie.

Później poszłam na kontynuację Mamma mia, zbierałam się, ale w końcu się udało. To świetny film, cudowna muzyka, kolorowy, piękny, chociaż z ogromną dawką melancholii. I kupiłam dwie książki przy okazji.

No i wisienka na torcie, wyjazd nad morze, które kocham, uwielbiam, brakuje mi słów żeby opisać jak kocham, szum fal, bezkres wody, zapach bryzy, kąpiel w morzu, krzyk mew. Warto tyle się tłuc, w pociągu nawet dłuzej. Znad morza też przywiozłam książek, bo akurat trwał Literacki Sopot. A działo się nad morzem, oj działo. Plaża o wschodzie słońca... ech, ja chcę jeszcze!!