"Ida sierpniowa" - Małgorzata Musierowicz

Powieść o brzydkiej, chudej, rudej i nieszczęśliwie zakochanej dziewczynie. Idusia Borejko ucieka z rodzinnych wakacji nad jeziorem i, by nie umrzeć z głodu, zatrudnia się jako dama do towarzystwa u starszego pana, który ma wnuka przecudnej urody. Ida ratuje życie nie tylko wnukowi, ale i małym złośliwcom Lisieckim, którzy wyzywali ją od rudych kościotrupów, zostaje także bohaterką tragiczną: na drodze do jej szczęścia staje piękna blondynka...& Ida sierpniowa otrzymała Harcerską Nagrodę Literacką w konkursie młodych czytelników w 1982 roku.

Znowu pojawiam się z recenzją książki wchodzącej w skład „Jeżycjady”. Tom o którym Wam pisze przeczytałam bardzo późno. U mnie we wsi, chyba wciąż go nie ma… Przeczytałam „Idę sierpniową”, gdy na allegro kupiłam swój własny egzemplarz. Teraz czytałam dopiero drugi raz. Miałam mgliste wspomnienia, że niezbyt przypadła mi do gustu ta książka, ale to chyba dlatego, że ja nie lubię Idy… tak od „Pulpecji” zaczęła się z niej robić zołza, a w najnowszych częściach jest niezrównoważona psychicznie i chamska. Cofnijmy się jednak do lat siedemdziesiątych, gdy Ida była… normalna.

Cała rodzina Borejków wyjeżdża na wywczas, ale charakterna zawsze Ida, mówi dosyć. Ma dość padającego deszczu, namiotu, oprawiania ryb i spartańskich warunków. Wraca do Poznania, a ponieważ groszem nie śmierdzi a jeść trzeba podejmuje pracę damy do towarzystwa starszego pana. Ta książka jest kwintesencją Jeżycjady, nie skupia się li i jedynie na Borejkach, a po prostu na mieszkańcach Jeżyc. Opowiada historię krótkiego okresu, a akcja skoncentrowana jest wokół Idy z kilkoma wątkami pobocznymi.

Chociaż, przyznaję się bez bicia, nie lubię Idy.  Jest bohaterką wredną i niesympatyczną. Szczerze – gdybym miała kogoś takiego w rodzinie, pracowałabym już na misjach, gdzieś na Madagaskarze. Jednak, Ida w „Idzie sierpniowej” jest normalną dziewczyną. Jak każda nastolatka histeryzuje i wyolbrzymia swoje problemy. Jest diabelnie zakompleksiona, widzi swoją brzydotę i jako estetka nie jest w stanie się z nią pogodzić. Na dodatek ma problemy z chłopcami, problemy znane większości nastolatek a zwą się one: nieodwzajemnione uczucie oraz chłopak którego KOCHAM, mnie nie zauważa. W książce poruszono również problemy znane nastolatkom tamtych czasów, czyli problemy z zaopatrzeniem, w jedzenie w fatałaszki, co też nie jest rzeczą bez znaczenia.

W tej książce Musierowicz udowadnia czytelnikom, że zna życie, rzeczywistość i realia. Pyziak jest jeszcze normalnych fajnym facetem a nie pierwszą szują, Ignacy też jest normalny a Mila nie jest taka sarkastyczna i dziwna, tylko ciepła i wyrozumiała. Rozmawia z córką tak jak powinna to robić matka, bez tych pseudo-zabawnych i ironicznych wtrętów Mili z nowej Jeżycjady.

„Idę sierpniową” czyta się wspaniale, to są ci fajni Borejkowie, do których można pójść na herbatę i utulić się w ich cieple. Oni faktycznie wysyłają dobro a nie tylko pogardę. Niestety, czytając te starsze części widzimy, jak wiele się zmieniło.

||Szósta klepka || || Kłamczucha|| || Kwiat kalafiora||

||Ida sierpniowa|| || Opium w rosole|| || Brulion Bebe B.|| || Noelka|| || Pulpecja || ||Dziecko piątku||

||Nutria i Nerwus|| || Córka Robrojka|| ||Imieniny || ||Tygrys i Róża|| ||Kalamburka|| ||Język Trolli || ||Żaba||
||Czarna polewka|| || Sprężyna|| || McDusia|| ||Wnuczka do orzechów||