"Kłamczucha" - Małgorzata Musierowicz

Aniela Kowalik nie była pięknością. Miała wszak dużo tego, co się nazywa urokiem osobistym.I ta właśnie Anielka przeżyła wielką miłość. Nad morzem, w swej rodzinnej łebie, poznała chłopaka, który wprawdzie nie bardzo spodobał się ojcu Anielki, za to bardzo jej samej. To dla niego wybrała poznańską szkołę średnią, liceum poligraficzno księgarskie. I dla niego przyjechała do obcego prawie miasta.

Tak jak niedawno Wam pisałam, zapragnęłam robić sobie powtórkę Jeżycjady. Minęło dużo, dużo czasu od takiego „masowego czytania”, wiele rzeczy zapomniałam. Dorosłam, dojrzałam, być może dostrzegę nowe aspekty, odkryję jakieś perełki. Nie chciałam od razu „łyknąć” całej Jeżycjady i zapewne trochę mi zejdzie(stos recenzencki roooośnie), ale chciałam rozprawić się z „Kłamczuchą”, jest to część, którą lubię najmniej, nigdy nie przepadałam za Anielą. Pierwszy raz czytałam tę książkę w gimnazjum, dzięki błogosławionej reformie. Lektura „Kłamczuchy”, nie natchnęła mnie do przeczytania całej „Jeżycjady” o wiele bardziej inspirowały fragmenty książki „Opium w rosole”.

Rzecz dzieje się w Łebie, przynajmniej tam zaczyna się akcja „Kłamczuchy”. Aniela Kowalik, półsierota, córka rybaka(czy Wy też słyszycie tę melodię?), na nadbrzeżu spotyka Pawełka, jawiącego się jej jak skrzyżowanie wszystkich olimpijskich bogów. Aniela lekceważy ojca i idzie w tango z nowopoznanym. Ów młodzian od dłuższego już czasu bawił w Łebie i następnego dnia wraca do domu do Poznania, którymż to wyznaniem rujnuje Anieli życie, ponieważ ona zakochała się już dokumentnie.  Jednak Aniela nie chce po prostu zaakceptować odjazdu Pawełka, łebska dziewczyna postanawia podjąć naukę w Liceum Poligraficznym, które mieści się – o szczęśliwy farcie – w Poznaniu, a zamiast internatu na drugim końcu miasta, zamieszkać u krewnych ojca w bezpośrednim sąsiedztwie swego lubego. Akcja książki trwa od maja do grudnia, w tym czasie Anielę, zwaną Kłamczuchą spotka sporo przygód, sytuacji ekstremalnych. Będzie musiała też odrobić lekcję z kontaktów międzyludzkich.

Naprawdę nie lubię tej książki. Aniela jest bohaterką egoistyczną i egocentryczną, nie lubię takich osób. Przeraża mnie moment gdy zostawia w domu dwójkę małych dzieci, których rozsadza energia. Aniela nie tylko nie czuje wyrzutów sumienia, ale jest zła, ze ktoś ma o to pretensje. Łże na potęgę, nie bacząc czy wyrządzi komuś krzywdę. Dla niej liczy się tylko Aniela Kowalik.

Wprawdzie końcówka książka daje nadzieję, że Aniela zrozumiała parę spraw, ale dalsze książki  pokażą, że Aniela się nie zmieniła, nadal będzie uważała, że świat jest sceną stworzoną tylko po to by ją podziwiać.

Nie znaczy to, że „Kłamczucha” jest złą książką. Zła książka, w obliczu późniejszych tomów tej serii nabiera innego wymiaru. „Kłamczucha” jest specyficzna, ma kilka fajnych scen, jak ta z jedzeniem pączków, czy wierszykami Mamerciątek, ale na pewno nie jest moją ukochaną częścią. Teraz już będzie lepiej.

||Szósta klepka || || Kłamczucha|| || Kwiat kalafiora||

||Ida sierpniowa|| || Opium w rosole|| || Brulion Bebe B.|| || Noelka|| || Pulpecja || ||Dziecko piątku||

||Nutria i Nerwus|| || Córka Robrojka|| ||Imieniny || ||Tygrys i Róża|| ||Kalamburka|| ||Język Trolli || ||Żaba||
||Czarna polewka|| || Sprężyna|| || McDusia|| ||Wnuczka do orzechów||