"Skrzywiona litera" - Tom Franklin

Gdy Skrzywiona litera dotarła do mnie do domu, do końca nie wiedziałam czego się spodziewać. Wydawnictwo Papierowy księżyc przyzwyczaiło mnie do wysokiego poziomu swoich powieści. Podświadomie oczekiwałam jakiejś fantastyki, ale lektura opisu popchnęła mnie na właściwe skojarzenia. Będzie kryminał, powieść ma nawiązywać do amerykańskiej legendy czyli Zabić drozda, ja tę kultową książkę czytałam jakieś trzy lata temu i muszę powiedzieć, że chociaż czytało mi się ją dobrze, to nie powaliła mnie na kolana, może do niej nie dojrzałam, wiem, że wielu prawników w Ameryce wybrało drogę zawodową za sprawą tej powieści. Na mnie aż takiego wrażenia nie zrobiła, ba uważam, że czytałam lepsze książki o segregacji, więc rzucajcie kamieniem. Nie miałam więc przesadnie dużych oczekiwań.

"Nie mówcie, że nie mamy niczego" - Madeleine Thien [ "wolności oddać nie umiem" ]

Byłam pewna, że przy okazji świątecznego lenistwa połknę tę książkę niemalże na raz. Przeliczyłam się i to solidnie. Trafiła do mnie, bo Iza bardzo ją zachwalała, a jej gustowi ufam. Uznałam, że po serii lektur miłych i przyjemnych, wprowadzających atmosferę świąt, powinnam sięgnąć po coś bardziej wymagającego. Wiedziałam, że książka ma opowiadać o Chinach, bo wątek azjatycki jest coraz częściej obecny na naszym rynku wydawniczym. To dobrze, bo książki maja uczyć, poszerzać horyzonty. Ta książka jest kwintesencją tej tezy. O współczesnych Chinach, Chinach XX wieku w szkole nie mówi się wiele, często na tematy na historii już brakuje czasu, moja wiedza była więc wielką czarną dziurą. Nie spodziewałam się tej całej gamy uczuć. Nie przypuszczałam…

"Herezje chwalebne" - Lisa McInerney

Niewątpliwy sukces powieści Małe życie sprawił, że pojawiło się wiele książek będących do niej porównywanych, bądź nazywanych lepszymi. Na tej fali trafiła do mnie powieść Herezje chwalebne. Okładka trochę mnie zaniepokoiła bo sugerowała taki styl za którym ja nie przepadam, uliczny, prymitywny i niepokojący. Jednak ciekawość zwyciężyła, a z kawą czarną, nawet najmroczniejsza książka ukaże jasne strony. Zwłaszcza, że akurat ja do fanek Małego życia się zaliczam. Byłam ciekawa czy i ta książka przejedzie po mnie jak walec po miękkim asfalcie.

"Mów mi Katastrofa" - Magdalena Wala [ współczesna powieść, mistrzyni powieści historycznych ]

Książki Magdaleny Wali pokochałam od pierwszego czytania. Tak się złożyło, ze czytałam tylko te historyczne powieści i Irena Szatan Kusiciel i zło wcielone nagabywała, że jak się w do D. Zakochałam, to pokocham innych bohaterów. Szły święta, czas listów, do spasionych panów w czerwonych welurach. No to dopisałam coś tam w ostatniej chwili i o ironio darczyńca zdążył. Korzystając z przeziębienia, w które wpakowałam się w całym przedświątecznym zamęcie zaległam w łożu(iście madejowym) i uznałam, że poczytam tę książkę. Chociaż ja średnio lubię zabawne książki, więc już tytuł mnie trochę sceptycznie nastawiał, a jeszcze jak Irena mi obiecywała, że ubawię się po pachy… Zaśmiewać się zaśmiewałam, bo w tle leciała Teoria Wielkiego Podrywu którą sobie odświeżam. A książkę przeczytałam. W jakiś jeden dzień, z przerwami na ozdrowieńczą drzemkę gdy pięć kilo kota zalegało mi na mojej klatce piersiowej.

"Wieczór taki jak ten" - Gabriela Gargaś [ a nadzieja znów wstąpi w nas ]

To absolutnie nie jest moje spotkanie z Gabrielą Gargaś. Poznałam tę autorkę przypadkiem, gdy własnym sumptem wydała powieść, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Autorka nie pisze banalnych książek, więc chwila wahania przy koszu w biedronce była krótka. Specjalnie powieść zachowałam sobie na Wigilię, oczyma wyobraźni widziałam kubek kompotu z suszu, obok sernik, migające światełka i siebie z książką, w te spokojne godziny okołopasterkowe(u mnie w domu część rodziny hołduje drzemce przed Pasterką, którą ja bojkotuję). Wczytywałam się uważnie w opis wydawcy(och jaki okazuje się nieścisły), miałam nadzieję na lekturę niebanalną, ale taką, która mnie poruszy. Okładka już jest cudowną obietnicą świąt. Zawsze łapię się na takie chwyty.

Gdy się rodziłeś Panie

Moi Kochani, w ten wyjątkowy czas, chciałabym Wam życzyć, by otaczał Was pokój, by jak najmniej było chwili złych, one muszą być, bo pozwalają nam docenić jasne chwile, ale by występowały umiarem, byście cieszyli się obecnością ludzi, których kochacie, byście z Rodzinami cieszyli się zdrowiem i ciepłem.

Byście nie musieli się troskać o codzienne sprawy.

Życzę Wam nadziei, pamiętajcie, ona zawieść nie może, a pomaga wstać z upadków, które zdarzają się każdemu i pcha nas wciąż do przodu. Per aspera, ad astra!!!

Ten szczególny dzień się budzi

 Niosąc ciepło w każdą sień.

 To dobroci dzień dla ludzi,

 Tylko jeden w całym roku taki dzień. 

Zmierzchem błyśnie nam Promienna, 

Gasząc w sercach naszych złość 

I nadejdzie noc pojednań, 

Tylko jedna w całym roku taka noc.

Choć tyle żalu w nas 

I gniew uśpiony trwa, 

Przekażmy sobie znak pokoju,

"Nasze kochane święta" - Iwona Poczopko

Dziś mamy Wigilię, zwyczajowo, dzień spotkań z rodziną. Postanowiłam, że w te święta będę czytała książki, albo z prezentów, albo o okładkach i tematyce świątecznej. Na tapet pierwsza wskoczyła powieść polskiej autorki, której nie znam. Okładka – rzut oka na wigilijny stół. Miałam prawo spodziewać się tej czystej magii świąt. Tymczasem to pełna goryczy opowieść o polskiej rzeczywistości.

"Julia zaczyna od nowa" - Katarzyna Misiołek

W tym roku obrodziło u mnie jeśli chodzi o książki świąteczne tudzież ze świątecznymi okładkami, a jako że zainwestowałam dobre pół wypłaty w choinkę i inne gadżety około świąteczne postanowiłam odreagować pracę zanurzając się w świąteczny klimat. Padło na książkę o bardzo zimowej okładce i nie ukrywam, że to najpierw ona mnie zauroczyła. Później opis. Tematyka wydaje się uniwersalna, chociaż ja liczyłam na romans w świątecznej scenerii, światełka, bańki, wirujące płatki śniegu. Nie czytałam żadnej poprzedniej książki Katarzyny Misiołek, więc tym bardziej byłam ciekawa, bo po Internecie opinie krążą różne.

"Turbulencja" - Whitney Gracia Williams

Święta coraz bliżej, a tak się składa, że jutro ostatni dzień idę do pracy, przed przerwą, więc musiałam narąbać jak głupia nadgodzin, żeby pensję godną dostać i z pazerności(moja Siostra mówi, że jestem chytra baba z Radomia), siedziałam w pracy bardzo długo i już mi się mózg lasował, dlatego, gdy przeglądałam zbiory, ciężko było mi się na coś zdecydować. Książki często polecane, to głównie ambitne powieści, nie na ten okres, miało być lekko i tak oglądając te aktualne bestsellery trafiłam na powieść Turbulencja. Opis sugerował dużą dawkę erotyki, a moim zdaniem ten gatunek świetnie sprawdza się, gdy chcemy sobie po prostu odpocząć, uciec myślami od bieżących spraw. Zaczęłam czytać.

"Dziewczyna z nagietkowym szalem" - Susan Meissner [ nadzieja zajaśnieje ]

Nie wiem od czego zależy jak długo książka nabiera mocy urzędowej. Dziewczyna z nagietkowym szalem, miała pecha, leżała u mnie od okresu około premierowego do teraz. Owszem, zainteresował mnie opis, ale nie miałam motywacji by czytać po prostu. Aż w końcu przyszedł czas na rozliczanie roku i musiałam ją wytargać ze stosu, pomogło również to, że na miejscu, gdzie stały hałdy książek stanęła choinka, szykujcie się więc na wiele tekstów o zapomnianych książkach. Tak zaczęłam czytać, a niedziela, po sobotnim wieczorze, nigdy nie jest lekka, to i lektura się nie kleiła. Jednak strona po stronie, przepadałam, to jest dokładnie powieść, za jaką przepadam, dwie historie, przepaść czasowa i detal, który je łączy. Nie ma spisku, mrocznego sekretu, jest życie, miłość i stracone szanse, dużo smutku i nadzieja, że kiedyś wzejdzie słońce.

"Wybitne rody, które tworzyły polską kulturę i naukę" - Marcin K. Schirmer

Gdy tylko zobaczyłam zapowiedź książki o rodach, które były ważne dla nauki, sztuki, czy literatury, wiedziałam, że to będzie idealna lektura dla mnie. Gdy książka dotarła do mnie do domu, okazało się, że to apetycznie opasłe tomisko, bogato okraszone zdjęciami i naprawdę pięknie wydane. Jeśli więc macie w rodzinie, czy też w otoczeniu kogoś, kto lubi biografie, to jest to idealny pomysł na prezent. Zaczęłam tę książkę czytać bardzo szybko, ot kaprys, niestety, lektura ciągle pchała mnie na allegro i obecnie mam na chciećliście dużo więcej książek, niż przed lekturą książki Wybitne rody które tworzyły polską kulturę i naukę. A co z treścią?

"Makbet" - William Shakespeare ["Nie znajdzie w sobie dość wody, by zmyć krew z mojej dłoni"]

Powiem Wam, że mam spory problem. Gdy taki szarak jak ja, podejmuje się pisania o sztuce takiej jak Makbet, to tak jakby prosty kościelny dokonywał analizy dogmatów. Można po cichu, ale jednak tak ex catedra to nie uchodzi. Jednak postanowiłam sztukę tę odczarować. Zresztą początek nowej dekady życia miał być właśnie takim odczarowaniem. Przez całe życie unikałam tragedii, sztuk, jak ognia, bo same dialogi, te didaskalia. Jakoś mnie to nie przekonywało. A na urodziny wyżebrałam dwa zbiorowe wydania Szekspira i postanowiłam zacząć od Makbeta bo fragment o życiu nic nieznaczącym, będącym pieśnią idioty, jakoś ostatnio do mnie przemawia. Wprawdzie mam wydanie tłumaczone przez Barańczaka, więc ten przekład jest inny niż w moim ukochanym życie jest tylko przechodnim półcieniem, ale i tak cytat ten gości obecnie u mnie na FB na poczesnym miejscu. Zaczęłam czytać i dałam się uwieść czytaniu na głos, wspaniale się czyta Szekspira na głos.

"Życie na podglądzie" - Len Vlahos

Gdy zobaczyłam okładkę książki Życie na podglądzie skojarzyła mi się z serią Gorzka czekolada i byłam przekonana, że to kryminał, a że lubię dobrą porcję zbrodni po pracy, to tym chętniej zaczęłam czytać. Prędko się okazało, że to zupełnie inny gatunek, ale jak to bywa z tym wydawnictwem, jest to po prostu ciekawa powieść, na pewno nie można szufladkować. Chociaż spodziewałam się zupełnie czegoś innego, to byłam naprawdę pozytywnie zaskoczona, a książkę – i to nie jest dla mnie zaskoczenie, dosłownie pochłonęłam. Sporo czasu spędziłam na oglądaniu okładki i analizowaniu okładki, ale już na to wpadłam, dosłowność, jest najlepsza… Jestem ciekawa, czy autor pokusi się o kolejną książkę.

"Ojciec Brown. Najgorsza zbrodnia na świecie"- Gilbert Keith Chesterton [ pokłosie mody na ojca Mateusza ]

Rzadko sięgam po zbiory opowiadań, od młodości nie umiałam się nigdy wgryźć w takie cząstkowe historie, czynię to rzadko i z wielką dozą sceptycyzmu. Jeśli w małych formach, to rozsmakowana jestem w serialach i były czasy, że oglądałam tyle różnych seriali, ze do dziś zastanawiam się, jak ja to godziłam, czy miałam jakiś podwajacz czasu, czy też, jak człowiek był młody to mógł spać trzy godziny a i tak był zdolny egzystować i ciągle do przodu. Po serię o ojcu Brownie sięgnęłam, bo jestem fanką Ojca Mateusza, a i widziałam kilka migawek, serialu nakręconego na podstawie tych książek. Nie oglądałam, bo nie lubię spojlerów, a uważam, że jednak najpierw książka.

"Francuski klejnot" - Anna J. Szepielak

Francuski klejnot, to kontynuacja powieści Francuskiezlecenie, tak naprawdę prawie dekadę trzeba było czekać, by poznać dalsze losy bohaterów. Wprawdzie liczyłam, na bezpośrednią kontynuację, a akcja tej powieści toczy się kilkanaście lat po wydarzeniach z części pierwszej. Wprawdzie ponowna lektura części pierwszej przyniosła mi zawód, ale podchodząc do części drugiej, starałam się pamiętać, że za pierwszym razem, część pierwsza bardzo mi się podobała. Postanowiłam zapomnieć o zawodach, jakie spowodowały  u mnie kolejne, książki autorki i podejść, do książki, ze swego rodzaju amnezją. Hulające zapalenie oskrzeli, zdawało się lekturze sprzyjać, bo chociaż literacko mogłam przenieść się w góry i zaczerpnąć górskiego powietrza.

"Koń doskonały. Ratując czempiony z rąk nazistów" - Elizabeth Letts ["tylko koni żal"]

Nie mogę powiedzieć, że jestem fanatyczną koniarą, ale chyba ciężko znaleźć kogoś, kogo nie zachwyciłoby piękno konia, jego majestat, a harmonia jaką można zaobserwować u konia w galopie to już coś absolutnie pięknego. Gdy dwa lata temu byłam w stadninie koni w Janowie Podlaskim, mogłam podziwiać na żywo te piękne zwierzęta, miałam również okazję posłuchać o historii tego miejsca, również o losie stadniny za okupacji. Dlatego, gdy zobaczyłam książkę Koń doskonały. Ratując czempiony z rąk nazistów, wśród nowości, wiedziałam, że chcę to przeczytać, zwłaszcza, że to kolejna książka, z tak cenionej przeze mnie serii wydawniczej UJ. Wiedziałam, że ten reportaż prędko trafi na półkę, gdzie są bestsellery, oj wiedziałam, że będzie polecana. Na okładce mamy pięknego konia czystej krwi arabskiej, a w tle nazistowscy żołnierze… bo wojna była okrutna, nie tylko dla ludzi.

"Krawcowa z Madrytu" - María Dueñas [ spiski, krawiectwo i wojna ]

O kilkunastu lat mam sentyment do powieści, które rozgrywają się w czasie hiszpańskiej wojny domowej, a mój jebel związany z Hiszpanią, jest tajemnicą Poliszynela. Ta powieść chodziła za mną długo, ale przyznam się, że poprzednia okładka do mnie nie trafiała i kilka razy, co miałam w rękach wcześniejsze wydanie, to cena mnie odstraszała, a gdy już dojrzałam do wydania takiej kasy(powiedzmy sześć lat temu wydanie 4 dych, za powieść, to dla mnie było sporo), to okładka była zmasakrowana. No, ale książkę wznowiono, więc trafiła do mnie no i znowu nie było nam po drodze, leżała ta książka i czekała na zmiłowanie i czułam jakiś niepokój, wiedziałam, że za dużo oczekuję od tej książki, a to nigdy nie kończy się dobrze. No i niezbyt dobrze wróżyło, że muszę wyjechać, a to będzie moja lektura podróżna, a książka ma solidną wagę i nietypowy format.

"Dziadek do orzechów" - E.T.A. Hoffman

Wielokrotnie przyznawałam się, że jeżeli chodzi o klasykę literatury dla dzieci, to u mnie jest to kulejąca sprawa. Jako dziecko miałam gust wielce eklektyczny i pewien etap edukacji czytelniczej przeskoczyłam, może winna była biblioteka lokalna, może to, że w domu bardziej kusiły mnie kultowe woluminy na półkach? Skutek jest taki, że dopiero jako starawe Pruchno dopiero sięgnęłam po Dziadka do orzechów, mało tego, ja ten utwór bardziej kojarzyłam z baletem. Więc to już jest dopiero niezły numer. Dlatego tak ucieszyłam się, że Wydawnictwo Mg wydaje tę książkę i to w iście świątecznej szacie graficznej. Z każdym rokiem, z coraz większą atencją sięgam po stare wydania, ze starymi ilustracjami, jakby cały ten modernistyczny, abstrakcyjny szmajs był dla moich zmysłów zbyt chaotyczny.

"Rozalia" - Magdalena Wala [ kontynuacja "Marianny" ]

Jestem ogromną fanką Magdaleny Wali, jak na razie czytałam trzy jej książki, ale powiem Wam, że na każdą kolejną czekałam niecierpliwie i nie mijało 24 godziny od chwili, gdy trafiały do mnie do domu. Tym razem miało być inaczej, ale nie wytrzymałam, naprawdę chciałam czytać coś innego, ale akurat musiałam posiedzieć u Rodziców a tam była książka, no i tak z nudów sięgnęłam, a jak zaczęłam, to wiadomo, że nie puściłam książki z łapek. Strasznie tego żałuję, bo teraz mam książkowego kaca, okrutne uczucie niedosytu i chciałabym więcej i więcej. A tutaj nie mam innej książki autorki, ale niech natknę się na coś w księgarni, wtedy moją silną wolę szlag weźmie i trafi.

"Imię Pani" - Krzysztof Koziołek [ Polska kryminałem retro stoi ]

Kryminały retro lubię, jeżeli mam wybór kryminał współczesny, a kryminał retro, to prawie na pewno sięgnę po retro. Jest to rzadko doceniany gatunek. Chociaż niesłusznie. Polacy naprawdę piszą fantastyczne kryminały retro i to spokojnie może być nasz towar eksportowy. Marcin Wroński i Katarzyna Kwiatkowska, dla mnie to para cesarska kryminału retro. O Krzysztofie Koziołku do tej pory nie słyszałam, nie miałam wyrobionego zdania, więc nie miałam żadnych wielkich oczekiwań, byłam ciekawa, bez wielkich obietnic, bez złego nastawienia, tak jak lubię, tabula rasa tyle stron by ją zapełnić, by wyrobić sobie zdanie. Mamy dwudziestolecie międzywojenne, region Polski prawie mi nieznany, klasztorne otoczenie, to prawie jak Imię róży.

"Kochaj. 50 lekcji jak pokochać siebie, swoje życie i ludzi wokół" - Regina Brett

Książki Reginy Brett w mojej rodzinie są kultowe. Wyrywamy sobie je z ręki, a Dziennik Tata zaanektował bezlitośnie. Cenię te książki za ich aktualność, za prawdę to, że one faktycznie dają dobre rady. Obecnie jednym z moich ważniejszych zdań, którymi się kieruję jest to, by zanim zacznie mi spędzać coś sen z powiek, pomyśleć, czy za dwa-trzy lata będzie to moim tak samo ważnym problemem. Pamiętam kilka lat temu, gdy zaczęłam to rozważać, okazało się, że to pomaga, owszem nie eliminuje wszystkiego, ale pomaga ustawić sobie priorytety. I za tę mądrość Reginę Brett czytam, kobieta wiele przeszła, nie sadzi komunałów, sama mając od zawsze cukierkowe życie. Ta nauka rodziła się w bólach.

"Anglicy. Przewodnik podglądacza" - Matt Rudd [ dla fanów czarnego humoru ]

Nie ukrywam, że jestem wielką fanką reportaży z Wydawnictwa Jagiellońskiego. Uważam, że to jedne z ciekawszych nowości na rynku. Tym razem stwierdziłam, że ciekawi mnie reportaż o Anglikach, to wdzięczny naród jeżeli chodzi o temat do żartów. Byłam ciekawa jak temat zostanie ugryziony, czy to będzie angielski humor, czy może stricte reporterskie spojrzenie na ten kraj, jego mieszkańców. Podoba mi się okłada, jeżeli ktoś szuka jakiegoś prezentu dla mnie, to powiem, że jak najbardziej można szukać książek z tej serii dla mnie. W ciemno.

"Pokolenie zimy" - Wasilij Aksionow

Czasy po rewolucji w Rosji to mocny materiał na powieść i film. Zawsze z ciekawością sięgam po tego typu dzieła, jak również liczę na pakiet najmocniejszych emocji. Jest to historia o zmierzchu bogów, o ludziach, którzy jeszcze niedawno mieli wszystko a teraz skazani są na zagładę, ze względów ideowych i praktycznych. To są zawsze powieści z których zieje chłodem, wielkimi emocjami i dramatem, a jednak za Pokolenie zimy brałam się kilka razy i nie mogłam wgryźć się w tę książkę. Obwiniam za to, fakt że ja nie przepadam za rosyjskimi autorami, cenię dosłownie kilku i to też zwykle po kilku podejściach. Cóż, w końcu musiałam się za nią zabrać, bo mój prywatny nadzorca chciał już ukręcić mi głowę.

"It Ends with Us" - Colleen Hoover [ "jaka róża taki cierń" ]

Powieść autorstwa Colleen Hoover zażyczyłam sobie właściwie tak przypadkiem, bo wśród nowości, bo storczyk na okładce. Do tej pory czytałam dwie książki tej autorki, i tuż przed urodzinami chciałam zacząć trzecią, ale ta była kontynuacją a ja pierwszy tom czytałam kilka lat wcześniej i zapomniałam, nic nie mogłam się połapać. To odpuściłam. No i tak gdy pod koniec tygodnia chwycił mnie kryzys, a i ciśnienie niskie było, to załapałam się za Hoover, bo w końcu prezenty powinny mieć pierwszeństwo no i Irence obiecałam, że szybko przeczytam, bo ona jeszcze nie czytała a wiadomo, że większej fanki Colleen niż Irenka to nie ma.

"Białowieża szeptem. Historie z Puszczy Białowieskiej" - Anna Kamińska [ o pewnych sprawach można tylko szeptem ]

Anna Kamińska, zachwyciła mnie swoją poprzednią książką. To jak opisała historię Wandy Rutkiewicz mnie porwała. Nawet się nie spodziewałam, że trafi  do mnie najnowsza jej książka. Gdy po powrocie z pracy zastałam ogromną niespodziankę od Wydawnictwa Literackiego, to niemalże oszalałam z radości. Zaczęłam czytać, szybko i szybko poszło. Takie książki, jeszcze przy takiej świecy, pachnącej lasem, lasem po deszczu, starym, w którym drzemią różne sekrety, są dramaty, mroczne tajemnice. Taka właśnie jest Puszcza Białowieska. Książka opowiada o wiosce, która jest bramą do Puszczy, Białowieża, miasto, które widziało carów, dyktatorów, szamanów i wiele dramatów. Wejdźcie do tego świata. Wciąga jak niejeden kryminał.

witaj biała, śnieżna zimo

Skończył się listopad, skończyła się jesień, pewien okres w moim życiu też się skończył, a zaczął się inny, może lepszy. Ogólnie jestem fanką ostatnich miesięcy w roku, kocham tę biel, która nas otula, ma w sobie ciszę, coś mistycznego, tajemniczego i majestatycznego. Chociaż odnoszę wrażenie, że w tym odczuciu jestem osamotniona silnie. Oj ciężko pisze mi się to podsumowanie, ale uznałam, że jednak trzeba się zebrać. Wolne od pracy, skończyło się wylegiwaniem w łóżku. Bezczelnym.  Z dużą dozą cierpienia ; ). Ale do świąt będzie spokój! Zwłaszcza, że będę próbowała bić rekord.