Trójmiasto to ciekawy twór. Z jednej strony mamy typowo
kurortowy Sopot, bogactwo, poniemieckie budownictwo, molo. Mamy Gdańsk i tutaj
kojarzymy Wolne miasto, kojarzymy obronę poczty, ale myślimy o stoczni i demokracji,
a ta Gdynia jest taka pomijana, słabiej znana… wiemy że jest. Ale co ona robi w
grupie tych dwóch dużych i znanych miast? Gdynia była miastem odrodzonej
Polski. Miastem, które miało być oknem na świat. Wiele zawdzięcza Eugeniuszowi
Kwiatkowskiemu, a to już mnie zainteresowało, ponieważ urodziłam się w mieście,
które swoje istnienie zawdzięcza Kwiatkowskiemu.
Odkrycie pisarskiego
talentu Idy Żmiejewskiej, to jedno z najważniejszych moich prywatnych odkryć z
ostatnich lat. Cała seria Warszawianka to była literacka uczta najwyżej
próby i nikt mnie nie musiał namawiać na rozpoczęcie nowej serii. Zawierucha
to, podobnie jak w przypadku Warszawianki seria, która rozgrywa się w
Warszawie, jeszcze pod zaborami. Tutaj też mamy rodzinę, której ojciec ginie w
dziwnych okolicznościach i zostawia swoje panie bez opieki. W tamtych czasach
samotna kobieta, bez względu na charakter – nie miała w życiu łatwo. Panny
Kellerówny muszą walczyć o swoje szczęście i miejsce w życiu, a także zmagać
się z utratą dobrego imienia.
Kolejny trup jaki mi się trafił to reportaż o pilotach. Czy
kupuję na ślepo reportaże? Nie! Czy planuję zrobić licencję pilota? Nie! Czy
uważam, że znam się na lotnictwie, że mogłabym siedzieć w jakiejś komisji? A i
owszem. Dodatkowo całe życie mieszkam na splunięcie od lotniska i kilka razy
balon lub szybowiec prawie wleciały mi w dom. Lubię latać, lubię świat z lotu
ptaka, bo lubię wysokość. Jednak nad jazdę autem przekładam rower, nie wiem co
by si stało, gdybym miała wsiąść za stery samolotu. Jeszcze ten szybowiec brzmi
ok, ale pięć godzin w powietrzu? A toaleta?
Jednak zawód pilota wydaje się tak elitarny, że naprawdę byłam ciekawa.
Uniwersytet to doskonałe miejsce do romansowania. Spędzając
długie godziny na pracy, na przesiadywaniu w nierzeczywistym świecie,
sprawiają, że uczelnia to jedyny świat, całe koryto, którym płynie całe życie
człowieka. Kiedy zobaczyłam, że wychodzi druga książka Ali Hazelwood od razu
zamówiłam i obiecywałam sobie, że w weekend będę czytać. Nie spodziewałam się,
ze pójdę spać koło północy a wstanę około szóstej – byle czytać dalej. Dzięki
tej książce znowu wróciłam myślami do pracy naukowej, do tego jak szalone bywa
życie, nawet na takim nieeksperymentalnym wydziale.
Czytanie
książkowych serii jest dla mnie o tyle wartościowe, że czytając kolejny tom,
wracam pamięcią do chwil gdy zaczynałam. Z Lipowem mam długą przygodę. Pamiętam
jak ciężko było mi się wczytać w początek Motylka ale jak później mnie porwał, jak biegłam
przez pół miasta, by zdobyć brakujące tomy i jak Lublin mi się z nimi kojarzył.
Ile części przeczytałam w pociągu. Pamiętam Targi w Warszawie i kolejkę do
autorki, pamiętam kupno dwóch tomów i to że w mniej niż 12 godzin po każdym
zakupie jechałam na pogotowie. To długa przygoda. Piętnaście tomów… kto by
pomyślał. Żadanica mnie zezłościła, ale jak to w syndromie sztokholmskim bywa
sięgnęłam po kolejny tom. Nie minęło pięć stron a dostałam w sam środek twarzy
pięścią odzianą w rękawicę…
Kiedy trzy lata temu Janina wydała swoją pierwszą książkę o
statystyce, tak jak rzesza innych ludzi uznałam, że pandemia to doskonały
moment by dostać Nobla, a skoro można tego dokonać jedząc czekoladę – to dawaj.
Ciągle czekam na moją nagrodę, ale na liście nowości Księgarni Tania Książka dostrzegłam drugą część czyli Statystycznie rzecz biorąc 2. Czyli jak zmierzyć siłę tornada za pomocą gofra,
gdyby potrzeba było czegoś więcej niż zdjęcie apetycznego gofra na okładce,
żebym kupiła książkę. Jednak byłam ciekawa co Janina ma więcej do powiedzenia.
Prędko ją przejrzałam, oto pokazuje jak przemysł farmaceutyczny chce nas otruć
i jak łatwo wprowadzić lipną szczepionkę do obrotu. Firmy farmaceutyczne nienawidzą
Janiny, bo zdemaskowała ten spisek.
Poluję na książki Kristin Hannah, chociaż stos
nieprzeczytanych – z jej nazwiskiem na grzbiecie rośnie. Od dawna słyszałam, że
Zimowy ogród jest bardzo polecany. Słyszałam mnóstwo dobrych opinii,
więc ciągle odkładałam, aby te oczekiwania wyparowały mi z głowy. W końcu
jednak szukałam powieści na podróż i nie chciałam brać pięciu awaryjnych a
zakładałam, że Hannah – nawet jeśli mnie nie porywa to i tak dobrze mi się
spędza z nią czas. Oczywiście tytuł sugeruje rosyjską historię w tle, ale opis
był tak enigmatyczny, że naprawdę mogło tam się wydarzyć. Pewnie będą spojlery,
ponieważ opisać emocje, wrażenia bez zdradzania fabuły, czy sugerowania co się
stało – no niepodobna.
Bardzo lubię książki Abby Jimenez. Do tej pory powieści
były utrzymane w jednej konwencji – tym razem książka ma zupełnie inny wygląd –
uroczo korespondujący z tym o czym książka opowiada. To ryzykowny krok
wydawnictwa, bo książka nie wpisuje się w to do czego przywykłyśmy. Czy samo
nazwisko się obroni? Zaczęłam czytać, a naprawdę potrzebowałam czegoś lekkiego
i romansowego – nie mogłam w nic się wczytać, przypomniałam sobie o tej
książce, że tak długo czeka.
Sobota oczywiście upłynęła pod znakiem koronacji.
Statystyki pokazują, że na koronację czeka się długo. Większość ludzi których
znam miało po raz pierwszy tego doświadczać. Wiem, że były osoby, które to
zbojkotowały, a część miała to w nosie. Ja byłam ciekawa, jak Karol pokaże się
na koronacji, odwiecznym rytuale, a jednocześnie chcą zostawić indywidualny
ślad. Książka powinna sprzedawać sama, tytuł nawiązuje do znanego serialu, a
okładka pokazuje królową i syna, który już ją zastąpił.
Początek miesiąca to czas na losowanie nowego trupa z
półki. Padło tym razem na biografię Wedlów. Wedel to synonim czegoś dobrego.
Ptasie mleczko, czekolada i bombonierki o i torciki wedlowskie. Nawet jeżeli nie
jest się wielkim fanem czekolady to i tak inwestuje się w ich produkty. Skąd się wzięli, jakim cudem produkty pod
marką prywatnego przedsiębiorcy były popularne w czasach PRLu, gdy jednak
zwalczano prywatną własność? Co dała w prezencie Stalinowi fabryla Wedla i czy
prawdą jest to, co twierdzą zwolennicy edukacji domowej, że żłobki powstały by eksploatować
matki? Tym razem Wydawnictwo Czarne, zamiast reportażu daje nam, no właśnie?
Biografię?
