"Jesienny poniedziałek" - Stanisław Krzemiński

Po serię Drogi do wolności sięgnęłam za sprawą Bruchalka, ona mi pokazała palcem te książki tak agitowała, jakby walczyła o wybór swojego kandydata na fotel prezydenta USA. Pierwszy tom mi się podobał, może nie obezwładnił mnie tak bez reszty, ale doceniłam urok wojennego Krakowa, czar Galicji, który dawno przeminął.  Byłam ciekawa co będzie dalej, bo do serialu, będącego ekranizacją jakoś nie umiem się przekonać, pomimo wielu świetnych nazwisk, całość wypada miernie, ale wiadomo, że powieść rządzi się własnymi prawami. Tak więc Stanisław Krzemiński zabiera nas do Cesarstwa Austro-Węgierskiego, które się chwieje, wojna powoli zbliża się do końca. Wojna, która zabrała tylu ludzi, ale umożliwiła emancypację kobiet.

"Pod ożywczym drzewa cieniem" - Lechosław Herz

Reportaże krajoznawcze kojarzą mi się z książkami kolorowymi, z feerią barw rodem z niemieckiej telewizji lat `90. Pod ożywczym drzewa cieniem, książka wydana nakładem Wydawnictwa Iskry, nie krzyczałaby z półki, wzorem innych przewodników, wydana tak jak większość książek tego wydawnictwa. Większy format, obwoluta,, szlachetna prostota, obiecuje nie sensację, nie tylko kolorowe opakowanie ale wartościową treść. Dla mnie cała tematyka jest novum, mieszkam daleko od Warszawy, dla mnie Mazowsze to Warszawa, wizyty w stolicy to przede wszystkim obskakiwanie takich sztandarowych miejsc, nikt się nie zapuszcza na mazowiecką prowincję, a po lekturze tej książki mam ochoty wskoczyć w pociąg, z plecakiem i objechać, Urle, Konstancin, Anin… i nie tylko. Książka dla miłośników miejsc nietypowych.

"Kamerdyner. Miłość, wojna, zbrodnia" - Marek Klat, Paweł Paliński, Mirosław Piepka, Michał Pruski

Miesiąc temu, gdy byłam w kinie, pomimo nietaniego biletu zafundowano mi dosyć długi blok reklamowy. Ma to swoje dobre i złe strony, złe sprowadzają się do tego, że jest to irytujące, ale dobre są takie, że zwykle dzięki tym zapowiedziom dowiaduję się, co niedługo wejdzie do kin i na co ewentualnie chciałabym się napalić. Właśnie w en sposób dowiedziałam się, że niebawem do kin wejdzie Kamerdyner, pierwsze co, a raczej kto wpadł mi w oko to Sebastian Fabijański, który już podbił me serce, więc chciałam oglądnąć, a po drugie to tematyka, która jednak może zaciekawić. No i Filip Bajon, jego nazwisko jest kojarzone na polskiej scenie filmowej. Filmu byłam ciekawa, a gdy dowiedziałam się, że ma być i książka… to już chciałam tylko dorwać ją przed premierą, stało się… i powiem Wam, nie wiem czy odważę się pójść do kina. Książka podobno na podstawie scenariusza, podpisuje się pod nią czterech autorów. Pochłonęłam ją w weekend.

"Woda na sicie. Apokryf czarownicy" - Anna Brzezińska [ Święte Oficjum w akcji]

Jakiś czas temu, nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazała się powieść Anny Brzezińskiej, Córki Wawelu, powiedzieć, że książka ta zrobiła furorę, to nic nie powiedzieć. Ja oczywiście powieść kupiłam i apetycznie opasły tom leży sobie przy łóżku i jest moim wyrzutem sumienia. Gdy ujrzałam zapowiedź najnowszej powieści Woda na sicie, napaliłam się jak szczerbaty na suchary, miałam nadzieję do tego czasu przeczytać to co już mam, ale nie oszukujmy się, mania zbieractwa jednak nie przekłada się na szybkie wyczytywanie zapasów, ale już najnowsza powieść długo nie musiała czekać. Wprawdzie objętościowo jest mniej imponująca, ale nikt nie powiedział, że tylko 500 plus jest coś warte. Czytanie poszło błyskawicznie.

"Bez słowa" - Rosie Walsh

Uwielbiam smutne książki, jestem bardzo przywiązana do katharsis w pełni rozumiem starożytnych Greków, którzy obserwowali te tragedie, by się oczyścić, apogeum, pękają tamy i w końcu serce może bić normalnie, poziom emocji wraca do normy. Dlatego, gdy pojawia się na rynku zapowiedź książki, która ma mi właśnie zagwarantować takie oczyszczenie, zwykle moja ciekawość wygrywa. Powieść Bez słowa, premierę ma mieć w październiku, ale udało mi się zdobyć ją wcześniej i mogę wam napisać, czy warto czekać. Starałam się nie czytać recenzji, żeby się nie zasugerować, nie wiedziałam więc nawet z grubsza o czym będzie ta powieść.

"Będzie bolało" - Adam Kay [ preypetie ginekologa z jajem ]

Do medyny mam specyficzny stosunek, długo chciałam ją studiować, później okazało się, że mój związek z chemią organiczną jest dosyć szorstki i pomysł na życie mi się skończył, ale wrócił na pierwszy plan, gdy okazało się, że dla odmiany chemia organiczna to moja druga miłość, a później w liceum wybrałam profil humanistyczny, moja styczność z przedmiotami ścisłymi została ograniczona do tego stopnia, że wiem jak liczyć procenty, jak obliczać stężenie, no i jak jest zbudowany pantofelek(chociaż zawsze wolałam euglenę). Chociaż szanse na karierę w medycynie już pożegnałam i od dawna tylko bezskutecznie proszę znajomych o pozwolenie na przeprowadzenie punkcji zatoki szczękowej, to lubię czytać o medycynie, historii medycyny i śledzę bestsellery w poszukiwaniu książek takich jak ta. Będzie bolało książka, która was rozbawi i wstrząśnie!

"Dzikość serca" - Barry Gifford

Czasami zdarza się, że jakaś książka trafia do mnie, właściwie nie wiem dlaczego, w tej zaintrygowała mnie okładka. Opis też dołożył swoje, nosiło mnie i już. Byłam tylko zdziwiona, że książka, zasadniczo cienka. Zaczęłam czytać i szło mi piorunem. To jest wada cienkich książek, szybko się kończą. Ta powieść, jest amerykańska do szpiku kości, chociaż w Stanach nigdy nie byłam, to wydaje mi się, że czuć w tej książce klimat amerykańskiej prowincji, dusznych barów i różnych takich specyficznych typków. Podobno na kanwie książki powstał film, ale ja go nie widziałam, a na okładce chyba też nie mamy kadru z filmu. No nic, w końcu po film sięgnę, jak się wygrzebię z zaległości.

"Transformersi. Superbohaterowie polskiej reklamy 80.-90." - Agata Jakóbczak

Jestem dzieckiem transformacji ustrojowej. Gdy Polska przechodziła burzliwe przemiany, ja byłam nieświadomym dzieckiem. Od czasu do czasu sięgam po książki, które opowiadają o tych przemianach i robi mi się zimno, droga do suwerenności, do kapitalizmu była trudna, nie mogę przestać podziwiać moich Rodziców, że nie dali mi odczuć niepewności tamtych czasów. Tym razem Wydawnictwo Znak, zaprasza nas do świata reklamy, a więc zjawiska zupełnie zbędnego w czasach PRLu, które wraz z rozwojem wolnego rynku, napływem towarów stało się realną siłą. Ta książka to historia ewolucji reklamy, z chałupniczych filmów, siermiężnych i prostych, do świata który znamy teraz, reklam nastawionych na zysk, wciskających nam produkty, nie zawsze nam potrzebne.

"Slow life według ojca Leona" - Leon Knabit OSB

Nie wiem na jak długo starczy mi natchnienia do cyklu słowo na niedzielę, bo w sobotę wracając z koncertu przypomniałam sobie, że jutro niedziela i przydałoby się coś duchowego wrzucić. Pomyślałam, że w sumie nie zapowiadałam, że te teksty będą co tydzień, bo jednak nie każdą książkę o tej tematyce czyta się szybko. Św. Augustyna ciągle próbuję przejść i mam perturbację… nie wiem, może na emeryturze. Tak się jednak złożyło, że mogłam połączyć ten cykl z moim ulubionym wyczytywaniem trupów z półki, ta książka czekała na swoją kolej prawie półtora roku. Kupiłam ją na spotkaniu z Ojcem Leonem w bibliotece. Wspaniały człowiek, który ujmuje swoją pokorą, pogodą ducha i można się ogrzać w cieple jakie bije od Niego. Chyba potrzebowałam chociaż takiego pokrzepienia.

"Milczysz moja śliczna" - Rhys Bowen [ siódmy tom przygód irlandzkiej dziewczyny w Nowym Jorku]

Wydaje mi się, że nasze pierwsze przygody z gatunkiem literackim definiują nasze upodobania. W kryminałach rozkochałam się czytając Agathę Christie, a więc kryminał klasyczny, niespieszny, klimatyczny. Bez morza krwi, akcji gnającej na łeb na szyję i tych wszystkich zabiegów w stylu „zabili go i uciekł”. Dlatego chyba z taką wielką chęcią sięgam po kryminał retro, nie jest to łatwy gatunek, bo nie jest wyczynem przeholować. Wymaga pracy, poznania realiów, ogromnej kwerendy i za to pokochałam serię o Molly Murphy, to była miłość od pierwszego tomu i muszę powiedzieć, że zaraziłam nią kilka osób. Jedyną wadą tej serii, jest że ukazują się raz w roku. Tych tomów jest kilkanaście, boję się że nie dożyję finału. To kara za to, że śmiałam się z emerytek, że nie dożyją końca Mody na sukces, mam za swoje. Rhys Bowen nie zawodzi