"Improwizator" - Hans Christian Andersen [ nowe odkrycie pana Andersena]

Hans Christian Andersen to autor który jednoznacznie kojarzy się mi z baśniami. Jak wyglądałoby nasze  dzieciństwo bez płaczu nad dziewczynką z zapałkami, kto nie wpatrywał się w białą zamieć żeby dojrzeć Królową Śniegu. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że ubóstwiany autor baśni napisał również książkę dla dorosłych, która z baśniami ma niewiele wspólnego. Tak z ciekawostek powiem, że Aleksandra i Dagmar Duńskie, córki króla Danii Chrystiana, jako dziewczynki słuchały baśni Andersena opowiadanymi przez samego autora, obie zostały później wielkimi królowymi, Aleksandra zasiadła na tronie Imperium Brytyjskiego, a Dagmar jako Maria Fiodorowna przeniosła się do prawdziwej Krainy Śniegu jakim była Rosja. To nie ma związku z książką, ale zrozumiecie, dlaczego mam jeszcze dodatkowy sentyment do Andersena.

"Wniebowzięte. O stewardesach w PRL-u" - Anna Sulińska [ o tych co mogły się wznieść, ponad ziemię, ponad szarzyznę PRLu]

Postanowiłam trochę przyhamować z kupowaniem nowych książek a zamiast ciągłego napływu nowości czytać coś co kiedyś bardzo chciałam mieć, ale zbierało kurz na półce. W tamtym roku skupiłam się na nabywaniu reportaży, bo polubiłam poznawanie nowej perspektywy. Książki o stewardesach byłam bardzo ciekawa, kuzynka mojej Mamy pracowała w tym zawodzie. Ciotka mieszka daleko dlatego nie miewam okazji porozmawiać z nią osobiście, byłam ciekawa czy znajdę ją na kartach tej książki. Książka nie jest obszerna, czytałam ją szybko, zawiera fotografię i jest taką szybką wycieczką po historii lotnictwa cywilnego od II RP aż do czasów transformacji ustrojowej i początku kapitalizmu. A że Wydawnictwo Czarne to marka, to byłam pełna dobrych przeczuć.

"Trzecia Rzesza w 100 przedmiotach" - Roger Moorhouse

Powiem Wam, że czasami mam przebłyski intuicji czytelniczej, powiedziałabym, że bardzo często, ale nie chcę wyjść na pyszałka. Trzecia Rzesza w 100 przedmiotach to taki przebłysk, od piętnastu lat moja obsesja na temat II wojny światowej i nazizmu jest uśpiona i chociaż dalej mam jakieś tematy koniki, to jednak interesuję się czymś innym. Jakoś tak jednak zamarzyła mi się ta książka i pochłonęłam ją tak szybko jak pozwalał mi czas. Tłumaczenie Romana Sidorskiego, znanego w kręgach historycznych, zasadniczo nie mam zastrzeżeń, jedyny zwrot jaki mi zazgrzytał to określenie górna szczęka ale jedna niezręczność nie przekreśla moim zdaniem zasług tłumacza. Książka oczywiście zanudzi znawców tematu, ale laika, a przynajmniej nie hobbystę zaangażowanego w temat zachwyci.

"Popiół i czerwień" - Hye-young Pyun

Ogólnie jestem znana jako człowiek ze skłonnością do popadania w paranoję, gdy słyszę, że gdzieś była awaria elektrowni jądrowej zaraz szukam płynu Lugola, gdy czytam o tyfusie chcę iść się szczepić,  po przyjściu do domu myję ręce jakbym miała zaraz komuś grzebać w otrzewnej, a gdy 20 kilometrów ode mnie mówi się o podwyższonym stanie wód planuję już ewakuację mienia.  Dlatego rzadko czytam, czy oglądam pozycje z apokaliptyczną wizją, w których dominuje poczucie zagrożenia, ale jednak zdarza się i tak, że taka książka chociażby trafi na moją listę. Tym razem miałam dzięki temu okazję poznać nowe dla mnie wydawnictwo Kwiaty Orientu, wiem, że będę się im baczniej przyglądać.

"Karmin" - Agnieszka Meyer

Stosunkowo często nachodzi mnie na książkę, która powinna być motylkowa, zaskoczyć mnie, sprawić, że bez względu na to jak jestem zmęczona, będę czytała z wypiekami na twarzy przez pół nocy. Wiele osób jest uprzedzonych do literatury polskiej. Często spotykam się z tym, gdy ktoś prosi mnie o polecenie, czy pożyczenie książki, zaznacza na początku, że polskie powieści to nie, bo to nie ten klimat, nie ten styl i nie ta półka. Oczywiście nie agituję na siłę, sama wiem, że po przeczytaniu sporej ilości książek bez trudu wskazałabym kilkanaście słabych tytułów które mogłyby zabić moją pasję czytania, ale zaraz myślę o tych nad którymi płakałam, śmiałam się, czy nie mogłam się od nich oderwać. Byłam ciekawa jak będzie to wyglądało w przypadku Karminu, w okolicach premiery głośno o niej nie było.

"Krótkie odpowiedzi na wielkie pytania" - Stephen Hawking

Rok 2019 zaczęłam na pełnej petardzie, czytam książki które trochę na mnie czekały, nie zawsze chodzi o konkretny tytuł, często za autora obiecywałam sobie zabrać się już od jakiegoś czasu. Tak było z Hawkingiem, nieodżałowanej pamięci fizykiem, postacią kultową także w popkulturze. Nie mam aż tak dobrego mniemania o sile umysło swojego, by porywać się na fachowe teksty Hawkinga publikowane w periodykach dla fizyków, ta książka jest zbiorem rozważań naukowca dotyczących wątpliwości, które towarzyszą ludziom od zarania dziejów, w mniejszym, lub szerszym zakresie, autor z cudowną skromnością, pragmatyzmem i czystą logiką podchodzi do tematów z pogranicza nauki i religii, porywająca lektura.

"Jak każe obyczaj" - Edith Wharton

Gdy zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach, nie mogłam jej się oprzeć. Okładka jak z wystawy sklepu Tiffaniego, będąca wizualizacją moich marzeń o lampie z witraża. Nazwisko autorki było mi znane, ale muszę przyznać, że jeśli chodzi o książki jakie czytałam Edith Wharton mam jeszcze bardzo wiele do nadrobienia. Czy będą takie jak okładka? Pogięte, secesyjne, ale zachwycające swoją lekkością, wprawiające w romantyczny nastrój? Autorka cieszy się sporą popularnością, podobno potrafiła bezwzględnie i bardzo trafnie wytknąć wady poszczególnych warstw społecznych, celne diagnozy i świetny styl. Umówmy się uwielbiamy takie książki. Jeśli do tego będziemy mieli ciekawą fabułą, interesujących bohaterów, to tak naprawdę więcej nie możemy oczekiwać.

"Kodeks rycerski. Jak wieść szlachetne życie" - Andrzej Zając

Gdyby zapytać współczesnego Polaka z czym kojarzy mu się rycerz, rycerski to pewnie odmalowałby portret wojaka w metalowej zbroi, na rączym koniu. Tymczasem gdy przypomnimy sobie całe średniowiecze i zrozumiemy, że kodeks rycerski to była życiowa filozofia, kompleksowy sposób postępowania. Czy dziś można pogodzić bycie rycerskim z całym pędem współczesności, wyścigiem szczurów i walką o podium? Czy na pewno te dwa style życia nie mogą się na siebie najść? Tym razem katolickie wydawnictwo prezentuje nam książkę, która jest po części poradnikiem, trochę motywatorem, na pewno będzie świetnym prezentem pod choinkę dla kogoś kto jest wierzący, ale nie tylko mądre rady będą dobre, dla każdego, bez względu na wyznanie.

"Księżna jeleń" - Andrés Ibáñez

Powieścią, która miała zakończyć rok 2018 miała być powieść Księżna jeleń zaciekawił mnie opis tej powieści, byłam zaintrygowana, a gdy książka do mnie dotarła od razu zaczęłam ją czytać, a gdy weszłam w świat tej powieści, momentalnie poszukałam na allegro poprzedniej powieści autora czyli Lśnij morze Edenu, trochę mnie inne książki przegoniły, więc w czytaniu tej powieści miałam jakieś dwa tygodnie przerwy, ale świat z kart tej powieści wzywa, hipnotyzuje i uzależnia, musiałam do niej wrócić jak najszybciej. Unikałam tekstów o tej książce, na blogach nie było o niej głośno, cieszyłam się, bo nie miałam okazji wyrobić sobie opinii przed czytaniem, zaczynałam z czystą kartą.

"Czarownica" - Camilla Läckberg [ wracamy na zabójczą północ]

Kocham kupować książki, niestety często okazuje się, że kupuję je po to, aby później leżały dłuuugo na półce. Długo to pojęcie względne, ale zalegają dekadami, latami, miesiącami, jak coś poleguje tygodniami jeno, to już jest dobrze.  Najnowszą część o Fijallbace kupiłam wkrótce po premierze, dotarła do mnie rok temu w styczniu, dopiero teraz wzięło mnie na wygrzebanie jej z półki. A przecież kocham Lackberg, tylko tych książek jest tak dużo, a czasu tak mało. Książkę zaczęłam czytać coś koło piątku, ale powieści tej szwedzkiej autorki zwykle towarzyszą mi dłużej, nie są to książki, które połykam w jeden wieczór, czy dzień nawet gdy mam go cały wolny. Co tym razem zdarzyło się na północy…