No,
to koniec wałkonienia, pora brać się do opisywania zaległości. W ubiegłym
tygodniu, pogoda była tak kapryśna, jak kobieta, to urywał głowę wiatr, to
piękne słońce wprost rozpieszczało. A ja po kilku dniach wolnego, wracałam do
pracy i marzyłam o dalekich podróżach. Magdalenę Zawadzką uwielbiam, moja
poprzednia Szefowa mi się z Nią kojarzy, piękna kobieta z klasą. Dowód na to,
że można emanować ciepłem i kobiecością a mieć więcej niż trzydzieści lat.
Uwielbiam Magdalenę Zawadzką, a ta książka, to prawdziwa perełka, jest jak
kufer pełen różności, nigdy nie wiemy co wyciągniemy kolejnym razem, czy pamięć
zabierze nas w podróż do obcej krainy, czy do świata wspomnień z dzieciństwa,
jedno jest pewne, miło jest wspominać miłe miejsca i kochanych ludzi.
Długo oczekiwana nowa książka Magdaleny Zawadzkiej to dowód na to, że aktorka nieustannie potrafi zadziwić. Ma ciekawe i wnikliwe spojrzenie na świat, a także ogromne poczucie humoru, które pozwala jej z dystansem patrzeć na siebie.
Tytułowe szczęśliwe wyspy to nie tylko wyspy na całej kuli ziemskiej, które Magdalena Zawadzka – pełna pasji podróżniczka – odwiedzała. Wyspy szczęścia to bezpieczne przystanie, wspomnienia, chwile dobre i złe. Te, które zostały w pamięci na zawsze. To ludzie, czasy, przedmioty, miejsca, które stały się bezpiecznym schronieniem w pamięci.
To opowieści o dawnym przyblokowym podwórku i dziecięcych zabawach, wspomnienie podróży, miejsc, dawnego smaku chleba i truskawek. To anegdoty związane z ludźmi, sprawami i historiami do których dzisiaj, tak jak aktorka lubimy powracać jak do bezpiecznej przystani.
Magdalena
Zawadzka zaprasza nas do swojego sekretnika, przedstawia nam swój album
wspomnień. Tytułowe szczęśliwe wyspy to ludzie, wspomnienia, czasami dosłownie
wyspy, z którymi wiążą się miłe wspomnienia. Autorka opowiada o swoim
dzieciństwie, o pracy, rodzinie, rodzicach o przyjaźni, o podróżach, o wielkiej
miłości. Od lat jestem fanką tego, w jak cudowny sposób pisze o mężu. Te wspomnienia
są pełne miłości, radości życia. Magdalena Zawadzka, wszystko co robi, czyni z
ogromną pasją, którą czuć, czy podróżuje po Szkocji, czy po Hiszpanii czuć
radość życia, czuć ogromną miłość do życia, do ludzi. Widać to gdy pisze o
ukochanych rodzicach, dziecku, wnuczce, mężu czy kuzynach, ciotkach. Wspaniale
coś takiego się czyta.
Jest
to Książa z gatunku, które kończą się za szybko. Nie chciałam opuszczać świata
wspomnień Magdaleny Zawadzkiej, dobrze się tam czułam. Nim się zorientowałam,
był środek nocy a ja przekręciłam ostatnią stronę. Mam jeszcze jedną książkę
Magdaleny Zawadzkiej w domu, którą ongi kupiłam Mamie, chyba w ramach leczenia
jesiennej chandry się za nią zabiorę. Potrzebna mi jest właśnie taka radość
życia, która emanuje z książek Magdaleny Zawadzkiej, Nawet chyba nie chodzi o
taką radość życia jak z reklamy nowych butów czy środków higienicznych, ale o autentyczne
ciepło przy którym można się grzać i grzać. Polecam Wam z całego serca tę
książkę!!!
Mnie
najbardziej przypadły do gustu rozdziały wspomnieniowe o ciotce artystce, o
rodzicach, zabieganych, honorowych ale eleganckich i kochających. Łza się w oku
kręciła, gdy czytałam o dziadkach, o prababci. Piękna taka nostalgiczna podróż,
dzięki której i czytelnik odkrywa coś dla siebie. Książka jest dodatkowo nie
wydana w skąpy sposób, są ładne zdjęcia i co cenne nie jakoś selekcjonowane,
czasami pani Magda bez Makijażu z czupryną targaną wiatrem, ale to jest piękne
i naturalne, jak tego brakuje u współczesnych gwiazdek. Zamiast kupować książkę
kolejnej sławnej osoby z bycia sławną, wybierzcie tę książkę. Moim zdaniem o
wiele bardziej warto!!
Książka recenzowana dla portalu Duże Ka
Kusisz :)
OdpowiedzUsuń