"Miejsce na ziemi" - Umi Sinha [ Dokonać wyboru i zaakceptować konsekwencje.]

Naprawdę nie chciało mi się czytać. Ostatnio ze znajomymi daliśmy się uwieść, rozrywkom jakie oferuje nasza okolica… nie są one jakoś szczególnie wyrafinowanie, ani też liczne, ale można się skutecznie posiać. A jeszcze zmienna pogoda nie zachęca do czytania. Nie wiem, może jakiś kryzys mnie dopadł, coś mniej mnie do książek ciągnęło. Jak wpadnie mi jeszcze jeden taki kiepski czytelniczo tydzień, to już będzie dramat. Jako, że zęby ostrzyłam sobie na nową książkę z wydawnictwa Marginesy Miejsce na ziemi, to gdy w końcu przyszła, kicnęłam do góry i prędko zaczęłam ją czytać.  Zachęcała mnie okładką, tymi kolorami, egzotycznymi wzorami. Właśnie ją skończyłam i chociaż, będę szczera, na początku szło mi ciężko, teraz tkwię z gonitwą myśli.

Pełna emocji i imponująca rozmachem opowieść o miłości i stracie, tożsamości i przynależności. 
Dwunastoletnia Lila Langdon jest świadkiem rodzinnej tragedii – przy zaproszonych na wystawną kolację gościach jej matka wręcza ojcu prezent: ręcznie tkany, misternie wykonany obrus. Dziewczynka nie widzi, co dokładnie się na nim znajduje, ale efekt jest porażający – goście uciekają w popłochu, a ojciec zamyka się w swoim gabinecie, gdzie popełnia samobójstwo.
Ta tragedia kładzie kres jej dzieciństwu w Indiach i zmusza do wyjazdu do Sussex do ciotecznej babki Wilhelminy. Tu Lila postanawia rozwikłać rodzinną zagadkę – listy pisane przez babkę mieszkającą w Indiach, a także dzienniki jej ojca układają się w mroczną historię rodziny. Historię o miłości, namiętności, szaleństwie, zemście, konfliktach klasowych, ale przede wszystkim o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. 
Od najmroczniejszych dni brytyjskiego panowania w Indiach po następstwa pierwszej wojny światowej, Miejsce na ziemi opowiada o misternie splecionych losach trzech pokoleń i ich walce o wyzwolenie się spod ciężaru historii naznaczonej kolonialną przemocą. To dojrzała, wyważona i rozwijająca się w niepowstrzymany sposób powieść o tajemnicach – przemilczanych zdarzeniach, które decydują o naszym życiu.

Miejsce na ziemi to historia opowiedziana trzema głosami. Wszystko zaczyna się na początku XX wieku, gdy mała dziewczynka jest świadkiem jak jej matka urządza urodzinowe przyjęcie ojcu, przygotowywała się długo do tej fety. Przygotowywała osobliwy dar, tak osobliwy, że mężczyzna po oglądnięciu prezentu wychodzi i popełnia samobójstwo. Lila zostaje odesłana do ciotecznej babki do Anglii. Starsza pani, robi wszystko by wyprzeć wszystkie wspomnienia z Indii. Poznajemy losy wyrwanej z Indii Lili, pozbawionej miłości ojca, własnej tożsamości, która  będzie się zawsze bała tego, że utraci tych, których pokochała. Następnie historia będzie się przeplatała, poznamy co się stało z Cecily 0 babką Lili, która przeszło pół wieku wcześniej wyjechała do Indii, aby poślubić mężczyznę, którego miała za boga, a którą nowe miejsce mogło przerosnąć, do tego chóru dołączy ojciec Lili i syn Cecyli – Henry, rozdarty, również opuszczony, zbyt wrażliwy może. We trójkę stworzą symfonię uczuć, wielkich dramatów i kradzionych chwil szczęścia.  Powieść przybliży nam tematykę Indii, obecności Anglików tamże. Właściwie ciężko mi dokładnie opowiedzieć o czym jest tak powieść, bo jest po prostu złożona, dotyka wielu spraw i powiem Wam, że mam kaca książkowego.

Nie zapowiadało się na to, początek był nieco siermiężny, właściwie, to tak czytałam i nie wiedziałam wokół czego autorka chce zbudować całą tę historię, wokół haftu(o to Mamie by się spodobało), wokół Indii, problemów z tożsamością? I gdy myślałam, że już się nie wciągnę, to przypominałam sobie, że są sekrety do wyjaśnienia, a ciekawość tliła się, tliła, niby taki lekki dymek się sączył, aż w końcu poszło i mnie poparzyło… a teraz nie mogę przestać myśleć, zwłaszcza o ostatniej stronie powieści.  Niby proste zdania, a jednak trafiły.

Więc poświęcisz wszystko z powodu dumy? A może ze strachu?

I odpowiedź Simona na zadane pytanie, co robić:

To, co zawsze powinniśmy czynić. Dokonać wyboru i zaakceptować konsekwencje.

Tyle i aż tyle. Wy też zaakceptujcie to, że chcecie przeczytać tę książkę!!

Z książki wystaje zakładka. Jakimi cudami Oleńka mnie obdarowała.

Dziękuję!!!