Tak,
uwielbiam płakać na książkach. Miewam takie momenty w życiu, że aż mnie
roznosi, bo potrzebuję się wypłakać. Nie wiem czy ma to związek z tym, że moje
imię związane jest z greckim katharsis,
ale tak odbieram te książki. Muszę odpowiednio się wyszlochać, wypłakać,
wypalić od środka i dopiero wtedy mogę iść dalej. A jednak nie każdy wyciskacz
łez, nadaje się do ego. To nie może być na siłę. Musi to być niespodziewane i
wyniszczające. Nagłe, jak uderzenie małym palcem w kant szafki. A o Promyczku słyszę trzeci miesiąc. Wszyscy
powtarzali, że książka mnie dobije. Byłam sceptyczna, bo zwykle obiecanki cacanki a później nic z tego.
Życie Kate Sedgwick nigdy nie było bezbarwne. Dziewczyna pomimo problemów i tragedii zachowała pogodę ducha – nie bez powodu jej przyjaciel Gus nazywa ją Promyczek. Kate jest pełna życia, bystra, zabawna, ma również wybitny talent muzyczny. Nigdy jednak nie wierzyła w miłość. Właśnie dlatego – gdy wyjeżdża z San Diego by studiować w Grant, małym miasteczku w Minnesocie – kompletnie nie spodziewa się, że przyjdzie jej pokochać Kellera Banksa.
Oboje to czują.Oboje mają powód, by z tym walczyć.Oboje skrywają tajemnice.
Kiedy wyjdą one na jaw, mogą uzdrowić…Mogą również zniszczyć.
Tytułowa
Promyczek, czyli Kate, to niezwykle silna osobowość, posiadająca jednak cudowną
umiejętność dostrzegania plusów w życiu. Właśnie rozpoczyna wymarzone studia na
drugim końcu kraju. Wprawdzie tuż przed wyjazdem na uczelnię przespała się z
najlepszym przyjacielem, ale nawet to nie zdołało nadwyrężyć tej relacji. Oboje
zdają się kroczyć w stronę przeznaczenia. Gus ma zostać legendą rocka, a
Promyczek ma być najlepszą nauczycielką na świecie. Jasno wytyczone cele. A
gdzie jest problem? Problemem jest poznany przypadkowo(czy w życiu są
przypadki?) Keller, niezwykle poukładany młody człowiek, który tak jak Kate
zdaje się skrywać jakąś tajemnicę.
Książka
jest ewidentnie młodzieżowa, a ja chociaż tę grupę opuściłam formalnie dawno
temu, a mentalnie chyba nigdy w niej nie byłam, to upłakałam się solidnie. I
chociaż pewna osoba, która ma za duże wyobrażenie o moim guście i intelekcie,
przestrzegała mnie, że naiwne i narracja też taka se, to ja się popłakałam.
Książka zmasakruje każdą nastolatkę, ale i poruszy czytelnika starszego i bardziej
oczytanego.
Moim
zdaniem jest to książka dla wszystkich którzy kochają melodramat, tutaj nieco
młodzieżowy, ja czytając tę książkę przed oczami miałam Love stroy, Szkołę uczuć, Dziewczynę o kruchym sercu i tyle innych
książek, które zmuszały mnie do refleksji nad kruchością życia i dbałością o to,
by w życiu innych pozostawiać dobry ślad.
Tak,
zgadzam się, książka jest nieco jednowymiarowa, bohaterowie nie są odmalowani z
dbałością o szczegóły, ale kurczę, coś w tej powieści jest takiego, że prędko
jej nie zapomnę. Jest łagodna, pełna optymizmu, jest słodko-smutna.
Bardzo
ją polecam, nie tylko młodzieży.
w niezłej cenie książkę kupicie w księgarni Book Master
Mam już ten tytuł i widzę, że powinnam przyśpieszyć lekturę "Promyczka" :)
OdpowiedzUsuńoooo to połowa sukcesu za Tobą :)
UsuńSama jesteś jednowymiarowa :P
OdpowiedzUsuńTa książka jest przepiękna, cudowna, z przesłaniem i zabawna. Cieszę się, że Ci się podobała, że się spłakałaś i dała ci do myślenia. ;)
Jesteś dla mnie po prostu wredna. I tyle :P
UsuńCzytałam wiele pozytywnych opinii, ale dopiero Twojej zaufałam i hmm też bym popłakała nad książką :)
OdpowiedzUsuńPłakanie nad książką, to wspaniałe i oczyszczające zajęcie.
UsuńEch a ja tu liczyłam na negatywną recenzję! Niestety jak dla mnie nic w niej wyjątkowego nie ma :( Nie wzruszyłam się, wręcz czytałam do końca z wielkim zniecierpliwieniem. Takie wszystkie "dobre" i mające przyciągać uwagę elementy wrzucone do jednego książki.
OdpowiedzUsuńJa Cię rozumiem, sama w głowę zachodzę, jak to się stało, że tak się popłakałam.
UsuńLubię czasem sięgnąć po książki młodzieżowe, a skoro ta jest godna uwagi to chętnie przeczytam!
OdpowiedzUsuńNaprawdę jestem bardzo in plus zaskoczona tą książką
Usuń