"Maleńka Dorrit" - Charles Dickens [wznowienie klasyki, w nowej odsłonie ]

Jestem zapaloną fanką klasyki. Dickens jest klasą samą w sobie, ustalił pewne standardy wiktoriańskiej powieści, był guru, mentorem pisarzy w tamtej epoce. Stworzył swój styl, mroczy, nieco cięższy. Mój pierwszy kontakt z tym pisarzem, to nie, Olivier Twist, a Nasz wspólny przyjaciel, na którego ongi polowałam na pewnym portalu. I chociaż kilka tych powieści stoi na półce, to Dickens jest moim wyrzutem sumienia. Mama zachwalała mi Maleńką Dorrit, a ja skorzystałam z tego, że Wydawnictwo Mg wznowiło tę powieść i postanowiłam nadrobić braki w klasyce.

Amy Dorrit, urodzona i wychowana w więzieniu, opiekuje się swoim ojcem osadzonym tam przed laty za długi. Nie zna innego świata, ale staje się w tym ponurym miejscu dobrą duszą, wspierającą wszystkich, z którymi zetknie ją los. Amy zarabia na życie swojej rodziny, szyjąc u pani Clennam, która zamieszkuje w ponurym domu tylko w towarzystwie dwójki służących.
Zmianę zwiastuje powrót – po dwudziestu latach – Arthura Clennama, jej jedynego syna, który spędził połowę życia wraz ze swym ojcem w Chinach. Przed śmiercią rodzic starał się przekazać Arthurowi jakąś dręczącą go tajemnicę, która w niespodziewany sposób wydaje się młodemu człowiekowi powiązana z osobą szwaczki.
Poszukiwanie prawdy zaprowadzi Arthura do więzienia Marshalsea, ale też do poznania wielu niezwykłych ludzi. Naprowadzi go też na trop tajemnicy…
Dickens jest mistrzem w kreowaniu wyrazistych postaci. Jego burzliwe, bogate w doświadczenia koleje losów powodują, że czerpie z nich garściami, odmalowując przed nami obraz ponurego, a jednocześnie wielobarwnego Londynu, z całą galerią niezwykłych bohaterów.

Amy Dorrit jest dziewczynką, która przyszła na świat w więzieniu do którego trafił jej ojciec za długi. Całą rodzina Dorritów, musiała pożegnać się z pozycją, na rzecz ponurego, angielskiego więzienia. Matka Amy niebawem umarła, a dziewczynka wzięła na swe drobne barki troskę o całą swoją rodzinę, chcąc, by najlepiej jak mogą wykorzystali czas. Sama nauczyła się szyć i teraz pracuje, szyjąc u starszej, kapryśnej pani. Do kobiety przyjeżdża syn, który przez wiele lat był w Chinach, prowadząc z ojcem interesy. Teraz, po śmierci, wraca do domu, do matki i zastaje tam intrygującą dziewczynę. Postanawia dowiedzieć się o Maleńkiej Dorrit czegoś więcej i odkrywa, zdumiewające rzeczy. Losy bohaterów tej powieści, doskonale mogłyby ilustrować powiedzenie o przewrotności losu.

Jak wspomniałam we wstępie Dickens jest klasą sam w sobie. Jego powieści mają ten mroczny klimat, ponurego, bezwzględnego miasta w czasach, w których aż tak nie zastanawiano się nad godnością ludzi. To czasy, bez państwa opiekuńczego, słabi po prostu bezwzględnie idą na dno. Jednak nawet w takiej bezlitosnej dżungli, są ludzie, którzy okazują serce, kochają, pomagają. Właściwie, mnie to intryguje, co chciał przekazać Dickens? To, że nawet, wśród największej znieczulicy, człowieczeństwo może zatryumfować?

Powiem Wam, że byłam zaintrygowana objętością. W domu na półce stały dwa tomy tej powieści, tymczasem nowe wydanie, jest jedną, cienką książką. Tajemnica się w końcu wyjaśniła, gdy dowiedziałam się, że jest to po prostu wersja okrojona. Najbardziej kluczowe fragmenty. Z jednej strony fajny pomysł, żeby pokazać, że klasyka nie musi być niekończącym się wodolejstwem, ale z drugiej, koneserów to na pewno zawiedzie. Trochę szkoda.

Pomimo tego okrojenia, ta książka jest warta lektury. Dickensa warto czytać,  chociaż czytając w jesienne wieczory można dostać depresji, to jednak, na lato, jak najbardziej polecam, żeby zobaczyć, że nie wszystko zmienia się na gorsze. No i dobra są motylki. W tej powieści, jest naprawdę wiele ciekawych wątków. Bardzo, warto sięgać po klasykę. Wspaniale, że ktoś w Polsce jeszcze wydaje takie książki!

Książka recenzowana dla portalu Duże Ka