"Ostatnie życzenie" - Andrzej Sapkowski [ nadgryzłam Wiedźmina ]

Andrzej Sapkowski jest legendą polskiego rynku wydawniczego. Sagę o Wiedźminie czytały tłumy i chociaż autor ma swoich zaprzysięgłych wrogów, to jednak mam wrażenie, że jednak liczba fanów i tak powala. Mam wrażenie, że większość moich znajomych zna tę serię, gra w gry i ogólnie kuma o co chodzi, a ja byłam ignorantką. Długo uważałam, że to nie jest gatunek dla mnie. Później jednak zaczęłam sięgać i po powieści tego typu, jedyne co mnie dalej wstrzymywało, to, że ongi kolega z pracy pożyczył mi Narrentum i mnie nie porwało. Uznałam, że po prostu nie dostałam genu sapkofilki i dałam sobie spokój. A pretekstem, było to, że odsłuchałam piosenki z gry, nagrane przez Accantus. Prześledziłam kolejność serii i kupiłam Ostatnie życzenie.

Później mówiono, że człowiek ów nadszedł od północy, od Bramy Powroźniczej. Nie był stary, ale włosy miał zupełnie białe. Kiedy ściągnął płaszcz, okazało się, że na pasie za plecami ma miecz.
Białowłosego przywiodło do miasta królewskie orędzie: trzy tysiące orenów nagrody za odczarowanie nękającej mieszkańców Wyzimy strzygi.
Takie czasy nastały. Dawniej po lasach jeno wilki wyły, teraz namnożyło się rozmaitego paskudztwa – gdzie spojrzysz, tam upiory, bazyliszki, diaboły, żywiołaki, wiły i utopce plugawe. A i niebacznie uwolniony z amfory dżinn, potrafiący zamienić życie spokojnego miasta w koszmar, się trafi.
Tu nie wystarczą zwykłe czary ani osinowe kołki. Tu trzeba zawodowca.WIEDŹMINA.Mistrza magii i miecza. Tajemną sztuką wyuczonego, by strzec na świecie moralnej i biologicznej równowagi.

Zbiór opowiadań Ostatnie życzenie zawiera siedem opowiadań o wiedźminie Geralcie. Motywem przewodnim jest opowiadanie Głos rozsądku które rozpoczyna i kończy zbiór, a także kolejne jego części pojawiają się po opowiadaniach z tego zbioru. Wiedźmin Geralt przebywa na kuracji u kapłanki bogini Melitele, chociaż wiedźmin i kapłanka różnią się znacząco poglądami, to jednak ich wymiany zdań są świetnym pretekstem, by zajrzeć do tego nowego(dla mnie świata), poznać reguły  jakie rządzą wiedźminami i tym światem. Dodatkowo dostajemy kilka innych opowiadań, które po prostu zachwyciły mnie stylem, nawiązaniem do znanych baśni i legend, a opowiedziane są jakby przy piwie w knajpie. Chyba najmniej podobało mi się opowiadanie Kwestia ceny, a raczej najdłużej je czytałam, bo w sumie to była kwestia pracującej soboty i zalatanego piątku. Każde z tych opowiadań ma w sobie humor, coś odświeżającego, sceny zabawne naprawdę  bawią.

Trochę się bałam sięgać po tę książkę. Po pierwsze nie lubię opowiadań, nie umiem się przekonać do tej formy, a tutaj chyba pierwszy raz poczułam, że ta forma to dobry wybór i fajnie jest tak czytać po kawałku, poznawać historie nie chronologicznie, nie w jednym ciągu, ale właśnie w ten sposób.  Ponieważ ta seria kojarzyła mi się z emitowanym lata temu w TVP serialem, który jakoś mi się źle kojarzył, to obawiałam się też czy przypadnie mi do gustu cały świat i historia. Serio jakiś ziomek lata po świecie i tłucze kogo popadnie. A tu nie, to jest ciekawie nakreślone uniwersum. Warto przełamać uprzedzenia. Naprawdę!!! Tak Miecz przeznaczenia, już kusi mnie!