"Białoruś dla początkujących" - Igor Sokołowski

Co wiemy dziś na temat Białorusi? Może tyle, że nieprzerwanie od kilkunastu lat rządzi nią twardą ręką Alaksandr Łukaszenka. A przecież to właśnie tam urodzili się: Eliza Orzeszkowa, Tadeusz Kościuszko, Maria Rodziewiczówna, Andrzej Bobola oraz Ryszard Kapuściński. Grodno na Białorusi, podobnie jak Wilno na Litwie czy Lwów na Ukrainie, zawsze było uważane za ośrodek polskości na Kresach. Białoruś dla początkujących to zbiór reportaży, który pokazuje prawdziwy obraz sąsiada Polski. Kolorowy, pełen kontrastów, dziwny, ale jednocześnie swojski. Białoruś dla początkujących nie jest przewodnikiem, ale mamy nadzieję, że po przeczytaniu tej książki Czytelnik zapragnie lepiej poznać ten kraj.

Kiedyś myślałam, że aby napisać książkę trzeba być dojrzałym, ukształtowanym, może nawet starym człowiekiem. Bo tylko wtedy, z perspektywy własnego doświadczenia, przeżytego życia może powstać książka mądra, wartościowa i dobra. Po przeczytaniu „Białorusi dla początkujących”, mój pogląd się zmienił. Książki muszę pisać ludzie młodzi, tacy jak Igor Sokołowski(rocznik 89), który mają świeże spojrzenie i cięty humor, którzy pokażą młodemu czytelnikowi, ze podróż na Wschód, to nie pielgrzymka śladem socjalizmu, że nie trzeba pamiętać złotych lat Czerwonego Państwa, aby z własnej woli pojechać do kraju, który grozą przejmuje miłujących demokrację i postęp Polaków.

O Białorusi mówi się często, zwykle jak najgorzej, ludzie tacy jak ja, którzy na Wschodzie bywali, ale na Białorusi stopa ma nie postała(bywałam Na Ukrainie, gdzie teraz mam zakaz wstępu, który został mi nałożony nie decyzją oficjalnych organów, a moich Rodziców, którzy uznali, że znając mnie pewnie trafię w okolice Doniecka i rozpętam wojnę : | a przy okazji mój paszport stracił ważność i pojechać mogę do Eurosojuzu, a nie byłego Sojuzu, jedynego słusznego.), więc ludzie tacy jak ja z tego co podają w TV, mogą wysnuć wniosek, że oto Białoruś to skrzyżowanie hitlerowskich Niemiec z najlepszymi czasami dyktatury generalissimusa. Bida z nędzą. A, że ja lubię czytać książki, które powiedzą mi coś o czym nie wiem, z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po tą w barwach rewolucji komunistycznej z Wodzem Rewolucji górującym(a jakże) nad typową(piękną) cerkwią.  

Dobrze, że nie wiedziałam wcześniej w jakim wieku jest autor, bo mogłabym uprzedzeń dostać, a tak zobaczyłam zdjęcie ładnego chłopaszka( ;-) ) i nie czytałam(przynajmniej na początku) notki biograficznej.

 

Pocztówka z Grodna - miejsca ważnego w naszej historii i kulturze

Igor Sokołowski opisuje swoją fascynację Związkiem Radzieckim i PRLem od najwcześniejszych lat, chodzi oczywiście o zainteresowanie klimatem i czasami a nie sympatyzowanie z ideologią komunizmu. Z racji na wiek, sam tych czasów pamiętać nie mógł, przeto indagował Rodziców o życie w PRL-u a Oni wiedząc, że „tego nie da się opisać, to trzeba przeżyć, zobaczyć” wiozą syna na Białoruś, gdzie klimacik komuny wciąż dobrze się ma. Ta pierwsza z wielu wycieczek za Bug, nie jest długa, ale owocna, bo dzięki niej mamy pasję tego chłopaka i całą – świetną książkę.

W książce Białoruś dla początkujących”, autor raczy nas kilkunastoma świetnymi tekstami o tematyce, naprawdę różnej. Znajdziemy i takie watki typowe dla książek podróżniczych, czyli co się je, gdzie się bawi, gdzie się nocuje, ale to jednak nie jest przewodni z listą zabytków do odfajkowania. Chociaż po lekturze zapałałam ogromną ochotą do zwiedzenia muzeum kryminalistyki. Autor jeździ po kraju rozmawia z ludźmi, a że ma niezwykły talent gawędziarski pisze książkę, która jest żywą reklamą Białorusi. Chętnie udałabym się z Autorem na piwo i posłuchała jak opowiada, bo za styl pisania, już Go wielbię.

Według mnie ta książka jest napisana tak lekko, że no czyta się po prostu z niesłabnącą przyjemnością, cudowne porównania, świetny humor, sarkazm. Chyba gdyby Sokołowski pisał o wymianie klocków hamulcowych czytałabym to z taką samą frajdą, ale pisze o sprawach ważniejszych(chociaż nie będę deprecjonowała ważnej czynności, której na oczy nie widziałam).

Białoruś to nasz sąsiad, kraj z którym byliśmy i wciąż jesteśmy związani, ale umówmy się – nasza znajomość obszarów za Bugiem jest symboliczna, oparta na stereotypach. A szkoda. Nie zgadzam się z głosami twierdzącymi, że Autor wywyższa się ponad Białorusinów i z Nas Polaków robi wyższy stopień ewolucji. W tekście Sokołowskiego widać fascynację i sympatię do poddanych Łukaszenki, nie do reżimu, nie do polityki, ale do ludzi i kraju pełnego kiczu(św. Mikołaj, twu Dieduszki Maroza), tragedii i historycznych i współczesnych. A że ma styl pełen humoru? Ja byłam tym oczarowana, że umie z jajem opowiadać o dziurawych drogach i wewnętrznych sprzecznościach, miast wzorem niektórych siąść na granicy i płakać oraz biadolić, że bród, smród i ubóstwo. Zastanawiam się czy mój, jednoznacznie pozytywny, odbiór tekstu nie jest spowodowany tym, że z Autorem pochodzimy z tego samego pokolenia. Może starsi, inaczej odbiorą.

Naprawdę będę Was zachęcała do sięgnięcia po tę książkę i poznania tego klimatu, pachnącego kwasem chlebowym i samogonem, pełnego absurdów rodem z filmów Barei.

Jedyną wadą tej książki są czarno-białe zdjęcia. Na jednym z nich do końca nie wiem co jest(fragment samolotu?). Jednak treść książki broni się sama. Mimo wszystko.

Polecam!!